Ευρωπαίοι γελιογράφοι για την Οικονομική Κρίση στην Ελλάδα

Δεν θα αναζητήσουμε εδώ τα αίτια της οικονομικής κρίσης, είναι πολλά και ανατρέχουν αρκετά χρόνια πίσω. Και, μεταξύ των άλλων, είναι γνωστό ότι εδώ στην Ελλάδα, “Δουλεύαμε σαν Έλληνες, Πληρωνόμασταν σαν Εύρωπαίοι και Καταναλώναμε σαν Αμερικάνοι”.

Είχαμε φέρει τα πάνω κάτω στη Μαρξιστική θεωρεία, για την “εκμετάλλευση του εργαζόμενου από τον εργοδότη” και την “Υπεραξία” που πηγάζει από την εκμετάλλευση αυτή. Εδώ στην Ελλάδα, τουλάχιστον στον ευρύτερο Δημόσιο Τομέα, ο εργαζόμενος (και όχι μόνο αυτός) ήταν εκείνος που σε πολλές περιπτώσεις εκμεταλλευόταν το Δημόσιο, δηλαδή το κοινονικό σύνολο, δουλεύοντας αν θέλει, όταν θέλει και όσο θέλει. Όσο για την Υποαξία (αρνητική υπεραξία - ζημιά) που προέκυπτε, το Δημόσιο την κάλυπτε φυσικά με δανεισμό.

Οι καιροί όμως άλλαξαν. Έτσι τώρα, οι “σοφοί εγκέφαλοι του πλανήτη”, εκείνοι που αποφασίζουν για την τύχη μας, λένε ότι πλέον πρέπει να “Δουλεύουμε σαν Ευρωπαίοι” και να “Πληρωνόμαστε σαν Αφρικάνοι”.

Ας μην επεκταθούμε και στους “εντελώς ανεπαρκείς” (λίαν επιεικής ο χαρακτηρισμός) Πολιτικούς μας και σε όσους στελεχώνουν τη Δημόσια Διοίκηση. Λάθη, άστοχες κινήσεις, αδιαφάνεια, δημιουργία πελατειακού κράτους, γραφειοκρατεία κλπ. Μέγα πλήθος τα αρνητικά, ελάχιστα τα θετικά στοιχεία. Ο απολογισμός έχει γίνει και έφτασε η ώρα της πληρωμής. Και όπως συμβαίνει συχνά σε τούτο τον τόπο, άλλοι κάνουν τα λάθη και άλλοι καλούνται να πληρώσουν το λογαριασμό.

Επίσης, δεν πρόκειται εδώ να αξιολογήσουμε την ορθότητα των μέτρων που λήφθηκαν για την αντιμετώπιση της κρίσης. Εμείς ως απλοί πολίτες, προς το παρόν διαπιστώνουμε ότι η ύφεση βαθαίνει, η ανεργία αυξάνεται, τα εισοδήματα κυρίως των μισθωτών και συνταξιούχων καθώς και οι αμοιβές μειώνονται, η φορολογία αυξάνεται. Επίσης τα Δημόσια ελλείματα δεν λένε να μειώθουν με απότέλεσμα το Δημόσιο χρέος να αυξάνεται. Δυστυχώς εμείς, όλοι οι Έλληνες, που βιώνουμε καθημερινά, εδώ και δύο χρόνια, τις δυσμενείς επιπτώσεις της κρίσης, παρά τις όποιες δικαιολογημένες διαμαρτυρίες και αντιδράσεις μας, είμαστε αναγκασμένοι να υποστούμε τα μέτρα αυτά, με λιγοστές ελπίδες για ένα καλύτερο αύριο.

Παρ΄ότι ζούμε στην εποχή της εθνικής κατάθλθψης, παρ΄ότι βλέπουμε ότι κάθε χθες ήταν και καλύτερα, ας προσπαθήσουμε να δούμε το θέμα από μια άλλη σκοπιά, πιο ευχάριστη. Ναι, υπάρχει και η ευχάριστη πλευρά, αν όχι για μας, υπάρχει για τους ξένους, κυρίως τους Ευρωπαίους γελοιογράφους. Ασχολούνται πολύ μαζί μας. Οι λαοί τους, μας δάνεισαν και εξακολουθούν να μας δανείζουν και έτσι ενδιαφέρονται για το αν και ποτέ θα μπορέσουν να ξαναπάρουν τα λεφτά τους. Αλλά αν κρίνει κανείς απο τις γελοιογραφίες τους, πολύ αμφιβάλλουν και γι’ αυτό.

Ας εστιάσουμε όμως τώρα την προσοχή μας στη γελοιογραφία. Ας παρατηρήσουμε το χιούμορ, τη σάτιρα, ακόμη και το σαρκασμό, με τα οποία μας αντιμετωπίζουν οι Ευρωπαίοι γελοιογράφοι.

Ακολουθεί μια μικρή επιλογή από ορισμένα χαρακτηριστικά έργα τους, όπως αυτά παρουσιάστηκαν στον ξένο τύπο και τα λοιπά ΜΜΕ:

Σφίξε και άλλο το ζωνάρι!, κάθε πέρυσι και καλλίτερα.

Christo Komarnitski, Βουλγαρία

Ο "φτωχός" Ευρωπαίος χρηματοδοτεί τον ... "πλούσιο" Έλληνα!

Συρτάκι: (Christo Komarnitski, Βουλγαρία)

Μπορεί και να αποδειχτεί προφητική, αν υλοποιηθούν οι σκέψεις κάποιων
για ένα ισχυρό Ευρώ στη βόρεια Ευρώπη
και ένα άλλο ευρώ, πιο αδύναμο, στο νότο.

Έχει λοιπόν το δικό του ενδιαφέρον, για το πως μας βλέπουν όλοι αυτοί οι άλλοι, κυρίως οι Ευρωπαίοι “φίλοι μας”.

Δυστυχώς, βλέποντας πολλές από τις γελοιογραφίες αυτές ο Έλληνας, δύσκολα θα χαμογελάσει. Το χαμόγελο στο πρόσωπό του, δεν μπορεί να σχηματισθεί εύκολα. Και αν γίνει κάτι τέτοιο, το όποιο χαμόγελο, μια πίκρα θα έχει μέσα του.

Η υπερβολή (χαρακτηριστικό στοιχείο της γελοιογραφίας) σε όλο της το μεγαλείο. 

Κάποιες γελοιογραφίες επιδέχονται πολλές ερμηνείες, όπως πχ η παραπάνω.
Το Ευρώ στηρίζει τον Παρθενώνα;
ή μήπως ο Παρθενώνας, παρά τη στήριξη που του παρέχει το Ευρώ, καταρρέει;
ή μήπως το Ευρώ καταρρέει, κάτω από το βάρος του Παρθενώνα;
ή μήπως ...;

ο τότε Πρωθυπουργός της χώρας μας, εμφανίζεται σαν ένας ρακένδυτος ζητιάνος.

Σε ορισμένες περιπτώσεις , παρατηρώντας τις γελοιογραφίες, το χαμόγελο εκεί που αρχίζει να χαράσσεται, αυτόματα παγώνει.

Τι είναι αυτό πάλι που απαιτεί από εμάς το ΔΝΤ: "pay now, live later".  Μα ... μακροπρόθεσμα είμαστε όλοι νεκροί.

                                                     

Βρήκαν το ευαίσθητο σημείο και εκεί μας χτυπάνε. 

Σε άλλες πάλι περιπτώσεις, δεν μπορεί να μην εξοργισθεί κανείς.
Όταν βλέπεις ότι η εθνική μας υπερηφάνεια κουρελιάζεται, οι αξίες μας, τα σύμβολα τσαλακώνονται, οι “Αρχαίοι ημών Πρόγονοι” γκρεμίζονται από το βάθρο τους, ο σεβασμός που πάντα υπήρχε για την Αρχαία Ελλάδα, την πνευματική και πολιτιστική κοιτίδα της Ευρώπης, χάνεται, πάει περίπατο. Δεν έμεινε πια τίποτα όρθιο.

Ε... όχι και Παρθενώνας προς πώληση. Έλεος πια! 

Στο τέλος όμως έρχεται ο σκεπτικισμός και αναρωτιέσαι, πως είναι δυνατόν να κάναμε τόσα λάθη τέτοιου μεγέθους και να φτάσαμε σε αυτή την “κατάντια”;

Μήπως λοιπόν εμείς και μόνο εμείς, τους δώσαμε το δικαίωμα να μας χλευάζουν έτσι;





                                                    

Αυτή είναι άραγε η βοήθεια, που μας παρέχει το ΔΝΤ και η Μέρκελ; 

Πολλές από γελοιογραφίες τους πράγματι μας πληγώνουν. Πως να χαρεί κανείς αυτό το χιούμορ, αυτή τη σάτιρα των ξένων γελοιογράφων. Τέλος πάντων, ας προσέχαμε.

Υπάρχει και μια ακόμη κατηγορία γελοιογραφιών, που πέρα από την Ελλάδα, σατιρίζουν και τις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης που αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα, τα γνωστά PIGS ή PIIGS. Δεν είμαστε λοιπόν μόνο εμείς τα κακά παιδιά, έχουμε παρέα. Ίσως είναι κάτι που μας παρηγορεί, αλλά από την άλλη, όσο πιο εκτεταμένο είναι το πρόβλημα, τόσο μεγαλύτερο είναι και το κόστος αντιμετώπισής του. Πάντως και σε αυτή την κατηγορία, η Ελλάδα είναι δυστυχώς ο μεγάλος πρωταγωνιστής.

Στη συνέχεια ορισμένες από τις γελοιογραφίες αυτής της κατηγορίας :

Τα μπαλώματα: (Petar Pismestrovic, Kleine Zeitung, Αυστρία)

PIGS

Πάντως πρέπει να παραδεχθούμε ότι οι γελοιογραφίες αυτές (και πολλές ακόμη) είναι τόσο παραστατικές, ώστε δεν χρειάζονται λόγια για να τις κατανοήσει κάποιος. Αν και σε ορισμένες περιπτώσεις δεν μπόρεσα να αποφύγω τον πειρασμό, κάνοντας το δικό μου σχόλιο. Θα με συγχωρήσουν πιστεύω.

Πηγή για τις γελιογραφίες: balafara.blogspot.com, asxetos.gr και cagle.com/news/GreeceCrisis/main.asp