Ποιος κυβερνά αυτή τη χώρα;

Το άρθρο του Σταύρου Ζένιου που ακολουθεί αναφέρεται στην Κύπρο. Όμως θα μπορούσε να αφορά και την Έλλάδα καθώς και αρκετές ακόμη χώρες, καθόσον τα σημερινά προβλήματα (πολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά κλπ) των χωρών κυρίως του Ευρωπαϊκού νότου, που δεν διαφέρουν σημαντικά μεταξύ τους (στην Έλλάδα ίσως είναι πιο έντονα), έχουν κοινά γενεσιουργά αίτια.

Έτσι αναδημοσιεύω το άρθρο αυτό απο το blog.stockwatch.com.cy

Ποιος κυβερνά αυτή τη χώρα;

του Σταύρου Ζένιου

«Μετανοείτε-αλλάξτε νου, συμπεριφορά, τρόπο με τον οποίο αντικρίζετε τη ζωή», σχολιάζει σε πρόσφατο άρθρο ο αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος την κάμψη των ηθικών και πνευματικών αξιών που ευθύνονται για την οικονομική κρίση. ...

Τα λόγια του μας προκαλούν όπως στοχαστούμε πώς συμπεριφερόμαστε ως κοινωνικό σύνολο.

Ας διερωτηθούμε λοιπόν ποιος κυβερνά τη χώρα μας.

1. O συνδικαλισμός, όπου θέματα εθνικής πολιτικής ρυθμίζονται υπό την εκβιαστική πίεση συνδικαλιστικών οργανώσεων παραγνωρίζοντας το κοινό καλό.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκλιπαρούσε για δύο χρόνια τη συναίνεση των συντεχνιών για μέτρα που θα απέτρεπαν τα οικονομικά αδιέξοδα αν εφαρμόζονταν έγκαιρα — το τρένο τελικά έφυγε και μας έμεινε η ανεργία. Η λειτουργία του Κοινοβουλίου της χώρας τίθεται υπό την αίρεση απεργιακών μέτρων των πρακτικογράφων! ...

2. Ο κομματισμός, όπου το «κέντρο αναφοράς του όλου πολιτειακού συστήματος δεν είναι πλέον ο ελεύθερος και ανεξάρτητα σκεπτόμενος πολίτης, αλλά τα πολιτικά κόμματα» (Πόρισμα Πολυβίου).

Πενήντα χιλιάδες περίπου μέλη κομμάτων διαχειρίζονται την πολιτική ζωή για λογαριασμό 530.000 ψηφοφόρων. Η άσκηση εξουσίας γίνεται από τα «παιδιά του κομματικού σωλήνα» αντί από κοινωνικά και επαγγελματικά καταξιωμένους πολίτες. ...

3. Ο ερασιτεχνισμός, όπου κρίσιμα και σύνθετα θέματα τυγχάνουν χειρισμού χωρίς επαρκή προπαρασκευαστική εργασία, μελέτη και έρευνα, αλλά με διαισθητικές αποφάσεις.

.... Οι ερασιτεχνικοί χειρισμοί για το μέλλον των παιδιών μας προκαλούν στους ευφυείς πολίτες απογοήτευση και οργή.

4. Η αναβλητικότητα, όπου αφήνουμε την αντιμετώπιση άμεσων αναγκών για κάποιο νεφελώδη μακρινό χρονικό ορίζοντα, μέχρι να εμφανιστούν καλύτερες συνθήκες τις οποίες όμως ούτε να προσδιορίσουμε μπορούμε ούτε να βεβαιώσουμε ότι θα έρθουν. ...

5. Ο εντυπωσιασμός, όπου οι επικοινωνιακοί χειρισμοί επικρατούν της χάραξης πολιτικής με μεθοδικό προγραμματισμό υλοποίησης. ...

Όλα αυτά δεν προδιαγράφουν μια ουσιαστική δημοκρατία με βαθιά πίστη στις δημοκρατικές διαδικασίες. ... Όταν η πολιτική δεν ασκείται προς επίλυση προβλημάτων του πολίτη αλλά για εξασφάλιση της εξουσίας, τότε οι πολίτες δεν εμπιστεύονται την κυβέρνηση ούτε τα πολιτικά κόμματα.

Πώς πρέπει να αναθεωρήσουμε τη συμπεριφορά μας για να ακολουθήσει η γενικότερη ανάκαμψη;

Χρειαζόμαστε νοικοκύρεμα και μεταρρυθμίσεις στο πολιτικο-διοικητικό σύστημα της χώρας, αλλαγή στη νοοτροπία που διαπερνά το δημόσιο βίο.

Στη θέση του συνδικαλισμού πρέπει να βάλουμε τον πατριωτισμό, αντί κομματισμών, την υπευθυνότητα για το κοινό καλό. Χρειαζόμαστε επαγγελματισμό αντί ερασιτεχνισμό, αυτοπεποίθηση αντί αναβλητικότητας. Αντί να επιδιώκουμε τον εντυπωσιασμό, να αντιμετωπίζουμε τους πολίτες με σεβασμό ως υπεύθυνους και ευφυείς.

Ορισμένοι θα πουν οτι όλα αυτά είναι θεωρητικά. Και όμως δεν είναι! Εδράζονται στη βαθιά πεποίθηση οτι οι αξίες έχουν αξία στην πολιτική. ...

Ο Σταύρος Α. Ζένιος είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Κύπρου και πρόεδρος των πρυτάνεων των Πανεπιστημίων των Ευρωπαϊκών Πρωτευουσών.
____________

Πηγή: http://blog.stockwatch.com.cy , όπου δημοσιεύτηκε το άρθρο του Σταύρου Ζένιου (στο σύνολό του) στις 29.12.11.