Όταν δημιουργήθηκε ο άνθρωπος, τα ζωτικά του όργανα άρχισαν να συζητούν μεταξύ τους, για το ποιός θα γινόταν αρχηγός.
Όλα διεκδικούσαν τον πρώτο ρόλο.
Ο Εγκέφαλος είπε: “Εγώ, εφ΄ όσον οργανώνω τη λειτουργία όλων σας, εγώ πρέπει να γίνω αρχηγός”.
Τα Μάτια ισχυρίστηκαν: “Εμείς πρέπει να αναλάβουμε το αυτό ρόλο, γιατί εμείς βλέπουμε τα πάντα και μπορούμε να προστατεύσουμε όλο το σώμα”.
Η Καρδιά είπε: “Εγώ θα έπρεπε να ήμουν ο αρχηγός, γιατί εγώ μεταφέρω το αίμα για να μπορείτε να λειτουργείτε και να δουλεύετε όλοι σας”.
Το Στομάχι δήλωσε: “Έγώ θα πρέπει να γίνω αρχηγός, γιατί εγώ σας τρέφω όλους”.
Τα πόδια είπαν: “Σε μας ταιριάζει η θέση του αρχηγού. Εμείς μεταφέρουμε όλο το σώμα όπου και όταν χρειαστεί”.
Τα όργανα άρχισαν να αγανακτούν και να φιλονικούν μεταξύ τους. Το κάθε ένα προσπαθούσε να καταρρίψει τα επιχειρήματα του άλλου και να προβάλλει τα δικά του. Ήταν δύσκολο να παρθεί μια απόφαση.
Τότε, μπροστά στο αδιέξοδο, η Κουράδα δηλώνει:
“Εγώ θα γίνω ο αρχηγός”!!! Και όλοι σκάσανε στα γέλια.
Η Κουράδα δεν είπε τίποτε άλλο, δεν δικαιολόγησε την απαίτησή της, απλά αρνήθηκε να ... βγει για πέντε μέρες.
Την πέμπτη μέρα το σώμα έσκαγε, το στομάχι είχε φουσκώσει, ο εγκέφαλος και τα μάτια είχαν θολώσει, η καρδιά αγωνιούσε και τα πόδια έτρεμαν.
Τότε όλοι μαζί φώναξαν: “Να γίνη η Κουράδα αρχηγός”!!!
Και από τότε, κάθε κουράδα γίνεται ...αρχηγός!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου