Το πρώτο πρωί, το κορίτσι πήγε στο παράθυρο και είδε μια γειτόνισσα να απλώνει τα σεντόνια της.
Το κορίτσι είπε : "Πόσο βρώμικα είναι τα σεντόνια της γειτόνισσας! Ίσως πρέπει να πάρει άλλη σκόνη πλυσίματος. Αν ήταν φίλη μου θα την μάθαινα να πλένει καλύτερα".
Ο σύζυγος του κοριτσιού το κοίταξε, αλλα δεν είπε τίποτα.
Μερικές μέρες αργότερα, το κορίτσι ξαναείδε τη γειτόνισσα να απλώνει και είπε:
"Η γειτόνισσά μας, συνεχίζει με τα βρώμικα ρούχα της! Αν ήταν φίλη μου θα της σύστηνα άλλη, πιο καλή σκόνη πλυσίματος".
Αλλά και τις επόμενες μέρες το κορίτσι συνεχιζε να λέει τα ίδια, βλέποντας τη γειτόνισσα να απλώνει τα σεντόνια της.
Μετά από κάνα μήνα, το κορίτσι έκπληκτο είδε τα απλωμένα ρούχα της γειτόνισσας να είναι κάτασπρα και καθαρά. Και είπε στο σύζυγό της: "Κοίτα! η γειτόνισσα έμαθε να πλένει. Ποιός να της έδειξε; Γιατί έγω δεν έκανα τίποτε για να τη μάθω".
Ο σύζυγος τότε, πολύ τρυφερά απάντησε: "Όχι, δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα. Εγώ, σήμερα σηκώθηκα πιο νωρίς και καθάρισα τα παράθυρά μας"!!!
Σημείωση:
Πολλά λοιπόν εξαρτώνται από το παράθυρο, μέσα από το οποίο κοιτάμε τον κόσμο!
_____________
Η εικόνα είναι του Μπάμπη Πυλαρινού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου