Ο πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ ανακοίνωσε την περασμένη Δευτέρα ότι θα αποχωρήσει από το τιμόνι του Eurogroup έως τα τέλη του χρόνου ή τις αρχές του 2013.
Η αποχώρηση αυτή θεωρείται θα αποτελέσει απώλεια για τη χώρα μας, καθόσον ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ στάθηκε στο πλευρό της Αθήνας καθ’ όλη τη διάρκεια της κρίσης, ακόμη και στις πιο σκοτεινές στιγμές της.
Γνωστός για την παροιμιώδη φιλοκαπνία και φιλοποσία του, ο μακροβιότερος εν ενεργεία πολιτικός ηγέτης της Ευρώπης (είναι πρωθυπουργός από το 1995 και επικεφαλής του Eurogroup από το 2005) ποτέ δεν έκρυψε ότι ούτε άγιος είναι, ούτε φιλοδοξεί να γίνει: «Μου αρέσουν οι σκοτεινές συζητήσεις και οι μυστικές συνεννοήσεις πίσω από κλειστές πόρτες. Έχω πει πολλές φορές ψέματα για να εμποδίσω τη διάδοση φημών κατά της Eυρωζώνης. Δεν μ’ ενδιαφέρει να με κατηγορήσουν για έλλειψη δημοκρατικού φρονήματος. Με ενδιαφέρει περισσότερο να είμαι σοβαρός», είχε δηλώσει μεταξύ άλλων σε ομιλία του στις Βρυξέλλες πριν από ενάμιση χρόνο.
Οι «αρετές» αυτές, μαζί με την αδιαμφισβήτητη ευφυΐα του, συνέβαλαν ώστε να αποκτήσει τη φήμη ενός από τους πλέον επιδέξιους διπλωμάτες στην Ευρώπη, ήδη από το 1996, όταν κατάφερε να γεφυρώσει τις διαφορές μεταξύ του Γάλλου προέδρου Ζακ Σιράκ και του Γερμανού καγκελάριου Χέλμουτ Κολ, αναφορικά με το Σύμφωνο Σταθερότητας.
Δεν είναι λίγες οι φορές, όπως διηγούνται, που το σκάει από τη Σύνοδο Κορυφής, από τότε που του απαγόρευσαν το κάπνισμα μέσα στην αίθουσα, για να κάνει ένα τσιγάρο στο μπαρ με κάποιον φωτογράφο ή που θα πιάσει το καλαμπούρι και την κουβέντα με έναν κλητήρα.
Έμπειροι δημοσιογράφοι τον χαρακτηρίζουν «Τελευταίο των Μοϊκανών», δηλαδή των ευρωπαϊστών ηγετών της δεκαετίας του 1980 και του 1990, που έχτισαν τη νομισματική ένωση και οραματίζονται ακόμη και σήμερα την ευρύτερη ενοποίηση της Ε.Ε.
Πηγές: kathimerini.gr
tovima.gr
Η αποχώρηση αυτή θεωρείται θα αποτελέσει απώλεια για τη χώρα μας, καθόσον ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ στάθηκε στο πλευρό της Αθήνας καθ’ όλη τη διάρκεια της κρίσης, ακόμη και στις πιο σκοτεινές στιγμές της.
Γνωστός για την παροιμιώδη φιλοκαπνία και φιλοποσία του, ο μακροβιότερος εν ενεργεία πολιτικός ηγέτης της Ευρώπης (είναι πρωθυπουργός από το 1995 και επικεφαλής του Eurogroup από το 2005) ποτέ δεν έκρυψε ότι ούτε άγιος είναι, ούτε φιλοδοξεί να γίνει: «Μου αρέσουν οι σκοτεινές συζητήσεις και οι μυστικές συνεννοήσεις πίσω από κλειστές πόρτες. Έχω πει πολλές φορές ψέματα για να εμποδίσω τη διάδοση φημών κατά της Eυρωζώνης. Δεν μ’ ενδιαφέρει να με κατηγορήσουν για έλλειψη δημοκρατικού φρονήματος. Με ενδιαφέρει περισσότερο να είμαι σοβαρός», είχε δηλώσει μεταξύ άλλων σε ομιλία του στις Βρυξέλλες πριν από ενάμιση χρόνο.
Οι «αρετές» αυτές, μαζί με την αδιαμφισβήτητη ευφυΐα του, συνέβαλαν ώστε να αποκτήσει τη φήμη ενός από τους πλέον επιδέξιους διπλωμάτες στην Ευρώπη, ήδη από το 1996, όταν κατάφερε να γεφυρώσει τις διαφορές μεταξύ του Γάλλου προέδρου Ζακ Σιράκ και του Γερμανού καγκελάριου Χέλμουτ Κολ, αναφορικά με το Σύμφωνο Σταθερότητας.
Δεν είναι λίγες οι φορές, όπως διηγούνται, που το σκάει από τη Σύνοδο Κορυφής, από τότε που του απαγόρευσαν το κάπνισμα μέσα στην αίθουσα, για να κάνει ένα τσιγάρο στο μπαρ με κάποιον φωτογράφο ή που θα πιάσει το καλαμπούρι και την κουβέντα με έναν κλητήρα.
Έμπειροι δημοσιογράφοι τον χαρακτηρίζουν «Τελευταίο των Μοϊκανών», δηλαδή των ευρωπαϊστών ηγετών της δεκαετίας του 1980 και του 1990, που έχτισαν τη νομισματική ένωση και οραματίζονται ακόμη και σήμερα την ευρύτερη ενοποίηση της Ε.Ε.
Πηγές: kathimerini.gr
tovima.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου