Ανέκδοτο: The greek way ή Πως φτάσαμε στην κρίση

Τρεις μπογιατζήδες, ένας Έλληνας, ένας Αλβανός και ένας Γερμανός πεθαίνουν και πάνε στον Παράδεισο. Ο Άγιος Πέτρος τους ανοίγει την Πόρτα. 

- "Καλώς τα παιδιά! Και είχα ανάγκη απ' την ειδικότητά σας! Θέλω να βάψω την Πόρτα του Παράδεισου. Για πέστε μου πόσα θέλετε να την βάψετε;" 
- "600 ευρώ", λέει ο Αλβανός. 
- "Μπα! 600; Και πως τα λογάριασες;" 
- "Ε... να 200 για μένα, 200 για εφορία και ένσημα και 200 τα υλικά". 


- "Εσύ", λέει ο Άγιος του Γερμανού, "πόσα θέλεις;" 

- "Εγώ είμαι λίγο πιο ακριβός", λέει ο Γερμανός, "αλλά κάνω καλή δουλειά. Θέλω 900 ευρώ. Τα 300 για μένα, 300 για εφορία και ένσημα και 300 τα υλικά". 

- "Και εσύ ποσά θέλεις"; ρωτάει τον Έλληνα. 
- "Είμαι πολύ πιο ακριβός, αλλά μας συμφέρει όλους και θα πάρω τη δουλειά", απαντάει ο Έλληνας. 
- "Δηλαδή, πόσα ζητάς;" ρωτάει ο Άγιος Πέτρος. 
- "3 χιλιαρικάκια ευρώ".
- "3 χιλιάρικα; Εσύ είσαι τρελός παιδί μου!"

Αναστενάζει ο Έλληνας με την αφέλεια και την άγνοια του Αγίου, τον παίρνει όμως παράμερα να μην ακούνε οι άλλοι και του εξηγεί:
- "Η εξήγηση, Άγιε Πέτρο μου, με λίγη φαντασία και λίγη ...δημιουργική λογιστική, είναι απλή", του λέει και συνεχίζει. "Λοιπόν, τα 3.000 ευρώ δικαιολογούνται έτσι:

1.000 για σένα και 1.000 για μένα και 400 για τον Γερμανό να κάνει πέρα και 600 που ζήτησε ο Αλβανός για να κάνει τη δουλειά, μας κάνουν 3.000 ευρώ. Ο Αλβανός θα βάψει την πόρτα με υπεργολαβία από εμένα και θα πάρει όσα ζήτησε. Στην πατρίδα μου, όποιος δίνει τη χαμηλότερη προσφορά, στο τέλος αυτός κάνει τη δουλειά και παίρνει όσα ζήτησε απ' την αρχή. Επιπλέον, ο Γερμανός θα πάρει 400 ευρώ, ποσό που είναι μεγαλύτερο από το κέρδος που θα είχε αν έπαιρνε τη δουλειά, και όχι μόνο θα 'ναι ικανοποιημένος, αλλά θα σου κάνει και δώρο ένα καινούργιο πόμολο για την πόρτα. 

Έτσι, όλοι ανεξαιρέτως μένουμε απόλυτα ευχαριστημένοι. Και ο Αλβανός, και ο Γερμανός, και εσύ, και εγώ, και ο Παράδεισος! 

Πες μου τώρα, έχεις κανένα λόγο να μη μου δώσεις τη δουλειά;"