Κατεβαίνει ο Κωστίκας, ο γνωστός Πόντιος, από τη Γερμανία με την καινούρια Mercedes που εκεί είχε αγοράσει. Περνάει τα σύνορα, μπαίνει στην Ελλάδα, και σε λίγο βλέπει έναν τύπο να του κάνει οτοστόπ.
- Για πού πας φίλε; τον ρωτάει.
- Για Αθήνα.
- Και 'γω για 'κει πάω. Ανέβα.
Ανεβαίνει ο άνθρωπος. Πάνε σιγά - σιγά το ταξίδι τους, ο καιρός είναι μια χαρά, αλλά ξαφνικά, έξω από τη Θεσσαλονίκη, πιάνει μια καταιγίδα... χαλασμός Κυρίου!
Αρχίζει να τρέχει ο Κωστίκας, πιάνει 200 χλμ, πάει με 220χλμ., ο άνθρωπος που είχε κάνει το οτοστόπ αρχίζει να φοβάται, η πίεσή του ανεβαίνει, αλλά η βροχή σταματάει και ο Κωστίκας κόβει ταχύτητα, πέφτει στα 100 χλμ. και συνεχίζει σιγά - σιγά. Όλα ήρεμα και πάλι.
Ξαφνικά, έξω απ' τη Λάρισα πιάνει και πάλι μια πιο δυνατή καταιγίδα, και ο Κωστίκας αρχίζει να τρέχει σαν δαιμονισμένος πάλι, πιάνει 240 χλμ! Ο καημένος ο άνθρωπος δίπλα του, μόνο έμφραγμα δεν έπαθε, αλλά για καλή του τύχη η καταιγίδα σταματά, και αμέσως ο Κωστίκας κόβει ταχύτητα και συνεχίζει σιγά - σιγά.
Λίγο έξω απ' την Αθήνα, πάλι τα ίδια. Καταιγίδα, πάνω από 200 χιλ ο Κωστίκας, τέλος καταιγίδας, σιγά – σιγά και πάλι, και επιτέλους στην Αθήνα.
Παρκάρει το αυτοκίνητο ο Κωστίκας, κατεβαίνει ο συνεπιβάτης του, τον χαιρετά και κάνει να φύγει.
Τον ρωτάει τότε ο Κωστίκας:
- Δε νομίζω να 'χεις παράπονο όσο αναφορά την οδήγησή μου, έτσι;
- Όχι, όχι... Μόνο, μια απορία έχω: Γιατί έτρεχες τόσο πολύ όποτε είχαμε καταιγίδα;
- Ααα, μου το 'πανε στην εταιρία που αγόρασα το αυτοκίνητο... μου είπανε: "τα 200 χιλιόμετρα, στο νερό τα πιάνει" !!!
- Για πού πας φίλε; τον ρωτάει.
- Για Αθήνα.
- Και 'γω για 'κει πάω. Ανέβα.
Ανεβαίνει ο άνθρωπος. Πάνε σιγά - σιγά το ταξίδι τους, ο καιρός είναι μια χαρά, αλλά ξαφνικά, έξω από τη Θεσσαλονίκη, πιάνει μια καταιγίδα... χαλασμός Κυρίου!
Αρχίζει να τρέχει ο Κωστίκας, πιάνει 200 χλμ, πάει με 220χλμ., ο άνθρωπος που είχε κάνει το οτοστόπ αρχίζει να φοβάται, η πίεσή του ανεβαίνει, αλλά η βροχή σταματάει και ο Κωστίκας κόβει ταχύτητα, πέφτει στα 100 χλμ. και συνεχίζει σιγά - σιγά. Όλα ήρεμα και πάλι.
Ξαφνικά, έξω απ' τη Λάρισα πιάνει και πάλι μια πιο δυνατή καταιγίδα, και ο Κωστίκας αρχίζει να τρέχει σαν δαιμονισμένος πάλι, πιάνει 240 χλμ! Ο καημένος ο άνθρωπος δίπλα του, μόνο έμφραγμα δεν έπαθε, αλλά για καλή του τύχη η καταιγίδα σταματά, και αμέσως ο Κωστίκας κόβει ταχύτητα και συνεχίζει σιγά - σιγά.
Λίγο έξω απ' την Αθήνα, πάλι τα ίδια. Καταιγίδα, πάνω από 200 χιλ ο Κωστίκας, τέλος καταιγίδας, σιγά – σιγά και πάλι, και επιτέλους στην Αθήνα.
Παρκάρει το αυτοκίνητο ο Κωστίκας, κατεβαίνει ο συνεπιβάτης του, τον χαιρετά και κάνει να φύγει.
Τον ρωτάει τότε ο Κωστίκας:
- Δε νομίζω να 'χεις παράπονο όσο αναφορά την οδήγησή μου, έτσι;
- Όχι, όχι... Μόνο, μια απορία έχω: Γιατί έτρεχες τόσο πολύ όποτε είχαμε καταιγίδα;
- Ααα, μου το 'πανε στην εταιρία που αγόρασα το αυτοκίνητο... μου είπανε: "τα 200 χιλιόμετρα, στο νερό τα πιάνει" !!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου