Οι δυτικές κυβερνήσεις αποφεύγουν να μιλήσουν για πραξικόπημα. Όμως οι αναλύσεις στα ξένα ΜΜΕ δεν φοβούνται τη λέξη - και σε κάποιες περιπτώσεις, ούτε και το περιεχόμενό της. Ας δούμε λοιπόν πως το περιγράφουν. (από σχετικό άρθρο στο in.gr στις 5.7.2013):
«Ήταν πραξικόπημα η ανατροπή της κυβέρνησης στην Αίγυπτο;» αναρωτιέται το Associated Press για το εάν η λέξη είναι η αρμόζουσα. Το ενδιαφέρον του δεν είναι μόνο φιλολογικό, γιατί, εάν όντως πρόκειται για πραξικόπημα, η αμερικανική νομοθεσία δεσμεύει την κυβέρνηση της Ουάσινγκτον να σταματήσει κάθε παροχή βοήθειας (η οποία στην περίπτωση της Αιγύπτου φτάνει το 1,5 δισ. δολαρίων τον χρόνο).
Το αμερικανικό πρακτορείο ψάχνει στα λεξικά και βλέπει ότι ο ορισμός του πραξικοπήματος περιέχει τη διάσταση της μονομερούς πρωτοβουλίας μίας «μικρής ομάδας»: Οπότε, καθώς ο στρατός επικαλέστηκε τον «παλμό του δρόμου» και επιπλέον δεν έβαλε στρατηγούς στην εξουσία, το πρακτορείο ενημερώνει ότι θα χρησιμοποιεί πιο ουδέτερη περιγραφή -όπως την «ανατροπή του Μόρσι από τον στρατό».
Οι μεγάλες εφημερίδες των ΗΠΑ φαίνεται να έχουν τις ίδιες ανησυχίες: Οι New York Times εξετάζουν σε μακροσκελές τους κείμενο εάν ήταν «πραξικόπημα ή κάτι άλλο», λέγοντας πως το η απάντηση ερώτημα στοιχίζει 1,5 δισ. δολάρια. Σε κείμενο γνώμης που δημοσιεύει η εφημερίδα δίνεται και μία άποψη ως απάντηση στο ερώτημα: «Πραξικόπημα, αλλά με την στήριξη του λαού» γράφει η Σάρα Χορσίντ, που πήρε μέρος στις διαδηλώσεις εναντίον του Μόρσι.
«Μην κάνουμε λάθος, δεν υπάρχει δημοκρατία κάτω από στρατιωτική εξουσία, αλλά υποστήριξα τις τελευταίες διαδηλώσεις γνωρίζοντας πως η επέμβαση ήταν προ των πυλών επειδή ούτε ο Μόρσι κυβερνούσε δημοκρατικά» γράφει.
Κάπως διαφορετική προσέγγιση κρατά η Washington Post. Σε κεντρικό του άρθρο, ο Τζάκσον Ντιλ μιλά για το «άστοχο πραξικόπημα της Αιγύπτου», λέγοντας πως οι Αιγύπτιοι «μπορεί να υποστηρίζουν ότι έχει κάτι ιδιαίτερο το στρατιωτικό πραξικόπημα με την στήριξη του λαού», όπως γράφει, αλλά, βάσει ιστορικής εμπειρίας, υποστηρίζει πως «το αποτέλεσμα θα είναι κάθε άλλο παρά αυτό που υποστηρίζει η φιλελεύθερη κοσμική μεσαία τάξη του Καΐρου».
Από την άλλη, ο ειδικός απεσταλμένος του γαλλικού Monde στο Κάιρο αποφεύγει να γίνει τόσο κατηγορηματικός. Σε κείμενο-ανάλυση με τη μορφή ερωταπαντήσεων, ο απεσταλμένος απαντά στο εάν επρόκειτο για πραξικόπημα: «Προκαλεί όντως σύγχυση (ο τρόπος απομάκρυνσης του Μόρσι), αλλά δεν είναι κακό να περιμένουμε πριν σχηματίσουμε ξεκάθαρη άποψη».
Σε κεντρικό της σχόλιο την επομένη Πέμπτη, η γερμανική Frankfurter Allgemeine Zeitung απαντά στο ερώτημα με τον εξής λιτό τίτλο: «Ένα πραξικόπημα».
Λίγο πριν την απομάκρυνση του Μόρσι όμως, σημειώνει η εφημερίδα, το πλήθος που είχε βγει εναντίον του Μόρσι στους δρόμους της χώρας ξεπερνούσε εκείνο των κινητοποιήσεων τα ταραγμένα προηγούμενα δύο έτη. Με την επέμβαση, γράφει, ο στρατός εγκαθίσταται περαιτέρω στην ασταθή Αίγυπτο ως «θεματοφύλακας» (όπως θεωρείται στα κράτη της περιοχής, πράγμα αδιανόητο για τις ευρωπαϊκές χώρες) και μάλιστα εναντίον ενός Μοχάμεντ Μόρσι ο οποίος, όπως σημειώνει, «αντί να στραφεί στην κοσμική αντιπολίτευση, γύρισε προς την πλευρά των σαλαφιστών».
Η γερμανική Sueddeutsche Zeitung είναι ακόμη σαφέστερη στην προσέγγισή της, με τον τίτλο του κεντρικού σχολίου στην ιστοσελίδα της την Παρασκευή: «Γιατί ήταν απαραίτητο το στρατιωτικό πραξικόπημα στην Αίγυπτο» γράφει. Ναι μεν η στήριξη του κόσμου είναι μεγάλη, όμως «αυτό που φαίνεται σαν πραξικόπημα και διενεργήθηκε σαν πραξικόπημα, είναι πραξικόπημα» τονίζει - «χωριό που φαίνεται».
Το σχόλιο θέτει το ερώτημα εάν, παρά τον σχεδιασμό (με τη «συνωμοσία» της αντιπολίτευσης), δικαιολογείται όντως η επέμβαση του στρατού. «Ναι», υποστηρίζει, «επειδή η χώρα βρίσκεται στο χείλος της κατάρρευσης, έχει λυγίσει οικονομικά, η πολιτική σύγκρουση έχει φτάσει σε αδιέξοδο και οι καθημερινές συγκρούσεις στο δρόμο γίνονταν πια με σφαίρες».
Κυρίως όμως, υποστηρίζει η εφημερίδα, οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι «δεν ήταν, παρά τα όσα έλεγαν, δημοκράτες, αλλά χρησιμοποιούσαν τις εκλογές ως όχημα για να προωθήσουν τη δική τους ιδέα για ένα θρησκευτικό κράτος». Στο τέλος, καταλήγει, το «πραξικόπημα του Καΐρου πρέπει να είναι παρένθεση: Κανείς δεν μπορεί να εμπιστευτεί τους στρατηγούς, η αντιπολίτευση πρέπει να επιδιώξει συναίνεση και μόνο όταν οι θεσμοί της δημοκρατίας αποκτήσουν ζωή, θα υπάρξει μία Αίγυπτος χωρίς ταραχές και κίνδυνο από την δίψα των στρατιωτικών για εξουσία».
_________________
Πηγή: http://news.in.gr/world/article/?aid=1231256088
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου