Παραλίες χωρίς μαγιό και ταμπού

Στα εκατόν δέκα χρόνια από την ίδρυση της πρώτης οργανωμένης λέσχης στο Αμβούργο και στα 70 από τη δημιουργία της πρώτης αντίστοιχης κίνησης στην Ελλάδα, ο γυμνισμός δεν είναι πλέον δακτυλοδεικτούμενος και οι λάτρεις του μπορούν να υπερηφανεύονται ότι έχουν σπάσει αρκετά ταμπού.

Σκηνές όπως αυτές που διαδραματίζονταν στη δεκαετία του '80 στο Σαλάντι της Αργολίδας όπου ντόπιοι με επικεφαλής τον Μητροπολίτη Υδρας εφορμούσαν για να πετάξουν τους γυμνιστές στη θάλασσα, ανήκουν πλέον οριστικά στο παρελθόν.

Μεταφέρω εδώ ορισμένα στοιχεία, για τις δημοφιλείς στους γυμνιστές τοποθεσίες στις χώρα μας, για τις αρχές και τη "φιλοσοφία" του γυμνισμού, καθώς και ένα σύντομο ιστορικό του, από σχετικό άρθρο που δημοσιεύτηκε χθες στο ethnos.gr.

Η Ελλάδα (με 10.000 συνειδητοποιημένους γυμνιστές) μαζί με τη Γαλλία και την Κροατία διεκδικούν μία από τις πρώτες θέσεις στις προτιμήσεις των γυμνιστών, με τις οργανωμένες παραλίες και τα "ειδικά" ξενοδοχεία να αυξάνονται. Αυτός ήταν και ο λόγος άλλωστε που η Ρόδος απέκτησε το δικό της ξενοδοχείο γυμνιστών. Στην Κρήτη επίσης, κοντά στη Χώρα Σφακίων, λειτουργεί άλλο ένα ξενοδοχείο γυμνιστών, το "Βριτομάρτις", που πήρε το όνομά του από νεαρή θεά της κρητικής μυθολογίας. Σημαντικό είναι επίσης ότι από τις τοπικές κοινωνίες δεν υπάρχουν πλέον αντιδράσεις, εφόσον όλοι καταλαβαίνουν ότι οι τουρίστες που αναζητούν ανάλογες διακοπές είναι συνήθως πάνω από 40 ετών και υψηλού οικονομικού επιπέδου.

Πού μπορείτε να... βγείτε από τα ρούχα σας, στην Αττική:

Κοντά στην Αθήνα, όποιος το επιθυμεί μπορεί να κολυμπήσει γυμνός στο ΚΑΠΕ Σούνιο. Τη μικρή, βοτσαλωτή παραλία των γυμνιστών θα την ανακαλύψετε παίρνοντας το μονοπάτι πίσω από τους βράχους στα δεξιά.

Η Ραμνούντα είναι επίσης μία από τις παλαιότερες και από τις πιο απόμακρες παραλίες για γυμνισμό.

Πίσω από την αμμουδερή παραλία της Ραφήνας, στις Μαρίκες, βρίσκεται ένας μικρός και βραχώδης κολπίσκος, παράδεισος για γυμνές βουτιές. Στη δεξιά άκρη της παραλίας της Ραφήνας, θα βρείτε τα σκαλοπάτια που ανηφορίζουν σ' ένα μονοπάτι που θα σας οδηγήσει στον κολπίσκο.

Ιδιαίτερα δημοφιλείς στους γυμνιστές είναι και οι τρεις κολπίσκοι στο Μαύρο Λιθάρι με βότσαλο, άμμο και καθαρά νερά.

Οι αρχές του γυμνισμού: 

- Ο γυμνισμός δεν σχετίζεται με οποιουδήποτε τύπου σεξουαλική αναζήτηση.

- Δεν αποτελεί δικαίωμα ομάδων συγκεκριμένου σεξουαλικού προσανατολισμού, αλλά όλων ανεξαιρέτως.
- Δεν πρέπει να συνδέεται με την επιδειξιμανία και την ηδονοβλεψία.
- Δεν αποτελεί σεξουαλική έκφραση.
- Αποτελεί ιδεολογία με την έννοια ότι προσδιορίζεται από ένα σύστημα εννοιών όπως: αυτοεκτίμηση, φυσιολατρία, ελευθερία έκφρασης, αποενοχοποίηση, αληθινή επαφή, φυσικότητα.
- Για πολλούς ανθρώπους δεν περιορίζεται στη φύση ή στο νερό, αλλά μπορεί να αποτελεί συνήθεια της καθημερινότητάς τους στον προσωπικό τους χώρο.
- Είναι ένας πολύ όμορφος τρόπος (όχι, βέβαια ο μοναδικός) να γνωρίσουμε και να αγαπήσουμε τον εαυτό μας αλλά και τους άλλους χωρίς μάσκες, ρετουσαρίσματα και υποκριτικές εκδηλώσεις.

Οι 10 πιο γνωστές παραλίες γυμνιστών στην Ελλάδα είναι:

Χιλιαδού Εύβοιας.
Μικρή Μπανάνα στη Σκιάθο.
Super Paradise στη Μύκονο.
Βελανιώ στη Σκόπελο.
Αμμούδι στην Κρήτη. 

Μυρτιώτισσα στην Κέρκυρα.

Τσαμαδού στη Σάμο.
Super Paradise στη Θάσο.
Φαληράκι στη Ρόδο.
Παλαιόχωρα στα Χανιά.

Ιστορικό. Όταν το γυμνό σκανδάλιζε...

Στην πραγματικότητα ο όρος «γυμνάσιο» που χρησιμοποιείται παγκοσμίως (gymnasium) προέρχεται από τη λέξη «γυμνός», καθώς οι αρχαίοι Ελληνες συμμετείχαν στις αθλοπαιδιές χωρίς ρούχα. Υπήρξαν επίσης οι Ινδοί φιλόσοφοι γυμνοσοφιστές που ζούσαν ασκητική ζωή και ο χορός των γυμνοπαιδιών στην αρχαία Σπάρτη.

Οι αντιρρήσεις που εκφράστηκαν κατά καιρούς για τον γυμνισμό είχαν θρησκευτική προέλευση, ενώ αρκετοί λαοί ντύθηκαν για πρώτη φορά ύστερα από προτροπή ιεραποστόλων.

Κατά τους χριστιανικούς χρόνους το γυμνό θεωρήθηκε κατάλοιπο ειδωλολατρικών παραδόσεων και ήταν υπό διωγμό. Βεβαίως, ανάμεσα στους γυμνιστές υπάρχουν και πιστοί που θεωρούν ότι τα ρούχα δεν εμποδίζουν τη θρησκευτικότητα.

Υπήρξε μάλιστα χριστιανική αίρεση που ασπάστηκε τον «ιερό γυμνισμό» και οι οπαδοί της ονομάζονταν Αδαμίτες.

Η πρώτη λέσχη γυμνιστών ιδρύθηκε το 1903 στο Αμβούργο. Μετά το τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου το κίνημα του γυμνισμού εξαπλώθηκε σε ολόκληρη την Ευρώπη και στη δεκαετία του 1920 γνώρισε τη μεγαλύτερη άνθηση, κυρίως στη Γερμανία, όπου με την άνοδο του Χίτλερ τέθηκε υπό διωγμό.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες επικράτησε -σε ιδιωτικές λέσχες και κατασκηνώσεις- τη δεκαετία του 1930 και μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο πήρε διαστάσεις κοινωνικού κινήματος.

Οι νέοι που ξεσηκώθηκαν (χίπις, αντικομφορμιστές) είδαν τον γυμνισμό σαν αντίδραση κατά του κοινωνικού κατεστημένου.

Στη χώρα μας η πρώτη εμφάνιση του γυμνισμού σημειώθηκε στον Μεσοπόλεμο με τους οπαδούς του να κυκλοφορούν το περιοδικό «Φλερτ» (Φυσιολατρική Λογοτεχνική Επιθεώρηση Ριζοσπαστικών Τάσεων).

Δύσκολα παρέμειναν τα πράγματα και μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ενώ στην ιστορία πέρασαν οι «μάχες» στο Σαλάντι.

Η «μάχη» στο Σαλάντι. Ξεσηκωμός στην Αργολίδα

Στη δεκαετία του '80 στην Αργολίδα η λειτουργία γυμνιστικού κέντρου σε ξενοδοχείο της περιοχής δίχασε την τοπική κοινωνία.

Στο Σαλάντι κάτοικοι της περιοχής διαδήλωσαν, έβρισαν και προπηλάκισαν τους Ολλανδούς γυμνιστές που κατασκήνωσαν εκεί και καταδικάστηκαν σε δίμηνη φυλάκιση.

Στις... ομηρικές αυτές μάχες κατά των «αμαρτωλών» που οι ντόπιοι έσπασαν τον κλοιό των αστυνομικών και «πέταξαν» τους γυμνιστές στη θάλασσα πρωτοστάτησε ο τότε μητροπολίτης Υδρας Ιερόθεος.

____________
Πηγή: από άρθρο της Στέλλας Κεμανετζή, στο:
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22768&subid=2&pubid=63864638