- Κάποτε τους πηγαίνανε με το ζόρι και με χειροπέδες εκεί, και σεις πήγατε μόνοι σας; μας είπε ο νεαρός χαμογελώντας.
- Ναι, πήγαμε και γυρίσαμε, αυθημερόν. Ναι, κάποτε ήταν τόπος μαρτυρίου. Σήμερα, παρά την εγκατάλειψη, έχει τη δικιά της κάπως απόκοσμη ομορφιά, είναι και ένα κομμάτι της ιστορίας μας, του απαντήσαμε.
Αλλά ας αφήσουμε το κάποτε, είναι μια άλλη μεγάλη και τραγική ιστορία, που πολύ μελάνι έχει χυθεί γι’ αυτήν (πέρα από τον ιδρώτα, τα δάκρυα και το αίμα).
Ένα ταξιδάκι λοιπόν στη Μακρόνησο του σήμερα, είναι τόσο κοντά από το Λαύριο, τώρα που μπήκε για καλά το καλοκαίρι. Μια βόλτα στη μικρή παραλία του άγονου νησιού για ένα μπάνιο, αλλά και ένα ταξίδι στην ιστορία, είναι αναπόφευκτο.
Μακρονησιώτης: Πανύψηλο μνημείο, που απεικονίζει τη μορφή του αγωνιστή μακρονησιώτη, στο Α΄ Τάγμα (ΑΕΤΟ). Έχει φιλοτεχνηθεί από τον γλύπτη κ. Ριζόπουλο. "Στους αγωνιστές - δεσμώτες σε αυτό το νησί 1947-1958 (Π.Ε.Κ.Α.Μ)" έχει χαραχτεί στην πλάκα του.
Η επιβλητική παρουσία της αντρικής φιγούρας, που κουβαλάει στους ώμους της έναν ογκώδη βράχο, ενώ το σώμα το αγκαλιάζει ένα αγκάθινο πλέγμα. Απεικονίζει το δράμα και τις κακουχίες που έζησαν οι εξόριστοι της εποχής εκείνης.
Είναι πράγματι αναπόφευκτο. Ξυπνά μνήμες τους παρελθόντος. Από τα άγρια εκείνα χρόνια του Εμφυλίου, τότε που η Μακρόνησος χρησιμοποιήθηκε σαν στρατόπεδο «εθνικής αναμόρφωσης» για δεκάδες χιλιάδες κομμουνιστές πολιτικούς κρατούμενους
Ι.Ν. Αγίου Αντωνίου (ΑΕΤΟ)
Αρτοκλίβανοι Μακρονήσου: Το μόνο κτήριο στο νησί που διατηρείται σε υποφερτή κατάσταση. Προοριζόταν να λειτουργήσει σαν μουσείο. Δυστυχώς όμως οι κτηνοτρόφοι του νησιού έχουν τη δική τους άποψη: προτιμούν να το χρησιμοποιούν σαν ...μαντρί, όπως και όλα τα άλλα κτίρια του νησιού!
Ερείπια και εγκατάλειψη.
Μνημεία
Ναι, αυτός ο ξερότοπος έχει και λίγο πράσινο. Η ελπίδα παντού και πάντα υπάρχει. Και πέρα από το γαλάζιο της θάλασσας, στο βάθος απέναντι, η ελευθερία, κάποτε...
Το μικρό λιμανάκι με την όμορφη παραλία του και τα καθάρια νερά του. Μια βουτιά, πριν την επιστροφή, την είχαμε ανάγκη.
__________________
Φωτογραφίες: TakisAnt (από μια επίσκεψη λίγα χρόνια πριν)
- Ναι, πήγαμε και γυρίσαμε, αυθημερόν. Ναι, κάποτε ήταν τόπος μαρτυρίου. Σήμερα, παρά την εγκατάλειψη, έχει τη δικιά της κάπως απόκοσμη ομορφιά, είναι και ένα κομμάτι της ιστορίας μας, του απαντήσαμε.
Αλλά ας αφήσουμε το κάποτε, είναι μια άλλη μεγάλη και τραγική ιστορία, που πολύ μελάνι έχει χυθεί γι’ αυτήν (πέρα από τον ιδρώτα, τα δάκρυα και το αίμα).
Ένα ταξιδάκι λοιπόν στη Μακρόνησο του σήμερα, είναι τόσο κοντά από το Λαύριο, τώρα που μπήκε για καλά το καλοκαίρι. Μια βόλτα στη μικρή παραλία του άγονου νησιού για ένα μπάνιο, αλλά και ένα ταξίδι στην ιστορία, είναι αναπόφευκτο.
Μακρονησιώτης: Πανύψηλο μνημείο, που απεικονίζει τη μορφή του αγωνιστή μακρονησιώτη, στο Α΄ Τάγμα (ΑΕΤΟ). Έχει φιλοτεχνηθεί από τον γλύπτη κ. Ριζόπουλο. "Στους αγωνιστές - δεσμώτες σε αυτό το νησί 1947-1958 (Π.Ε.Κ.Α.Μ)" έχει χαραχτεί στην πλάκα του.
Η επιβλητική παρουσία της αντρικής φιγούρας, που κουβαλάει στους ώμους της έναν ογκώδη βράχο, ενώ το σώμα το αγκαλιάζει ένα αγκάθινο πλέγμα. Απεικονίζει το δράμα και τις κακουχίες που έζησαν οι εξόριστοι της εποχής εκείνης.
Είναι πράγματι αναπόφευκτο. Ξυπνά μνήμες τους παρελθόντος. Από τα άγρια εκείνα χρόνια του Εμφυλίου, τότε που η Μακρόνησος χρησιμοποιήθηκε σαν στρατόπεδο «εθνικής αναμόρφωσης» για δεκάδες χιλιάδες κομμουνιστές πολιτικούς κρατούμενους
Ι.Ν. Αγίου Αντωνίου (ΑΕΤΟ)
Αρτοκλίβανοι Μακρονήσου: Το μόνο κτήριο στο νησί που διατηρείται σε υποφερτή κατάσταση. Προοριζόταν να λειτουργήσει σαν μουσείο. Δυστυχώς όμως οι κτηνοτρόφοι του νησιού έχουν τη δική τους άποψη: προτιμούν να το χρησιμοποιούν σαν ...μαντρί, όπως και όλα τα άλλα κτίρια του νησιού!
Ερείπια και εγκατάλειψη.
Μνημεία
Ναι, αυτός ο ξερότοπος έχει και λίγο πράσινο. Η ελπίδα παντού και πάντα υπάρχει. Και πέρα από το γαλάζιο της θάλασσας, στο βάθος απέναντι, η ελευθερία, κάποτε...
Το μικρό λιμανάκι με την όμορφη παραλία του και τα καθάρια νερά του. Μια βουτιά, πριν την επιστροφή, την είχαμε ανάγκη.
__________________
Φωτογραφίες: TakisAnt (από μια επίσκεψη λίγα χρόνια πριν)
Ωραίες φωτογραφίες, σχετικά ωραία παρουσίαση, κάπως τουριστική! Είναι όμως και αυτό κάτι. Για να μη ξεχνάμε
ΑπάντησηΔιαγραφή