Στην Ευρώπη, η μεγαλύτερη μείωση "ευτυχίας" καταγράφηκε στις τέσσερις χώρες του νότου που επλήγησαν περισσότερο από την κρίση. Πρώτες, στην παγκόσμια κατάταξη της "ευτυχίας" οι βορειοευρωπαϊκές χώρες και ειδικότερα οι σκανδιναβικές.
Ειδικότερα η Ελλάδα, σύμφωνα με την έκθεση, εμφανίζει -μετά την Αίγυπτο- τη δεύτερη μεγαλύτερη παγκοσμίως υποχώρηση του δείκτη ευτυχίας μεταξύ των περιόδων 2005 - 2007 (προ κρίσης) και 2010 - 2012 (κρίση), ενώ η Ισπανία την έκτη μεγαλύτερη μείωση, η Ιταλία την όγδοη και η Πορτογαλία την 12η.
Καθώς ο μέσος παγκόσμιος δείκτης ευτυχίας είναι 5,1 (με θεωρητικό άριστα το 10), η Ελλάδα με δείκτη 5,4 βρίσκεται ελαφρώς υψηλότερα από τον μέσο όρο, ενώ η πιο ευτυχισμένη στον κόσμο χώρα, η Δανία, έχει «σκορ» 7,7. Συγκριτικά με την Ελλάδα (70η θέση), από τις γειτονικές χώρες της πιο ευτυχισμένες είναι η Κύπρος (34η) και η Αλβανία (62η), ενώ πιο δυστυχισμένη η Τουρκία (77η).
Μετά την πρώτη στην παγκόσμια κατάταξη Δανία, ακολουθούν η Νορβηγία, η Ελβετία, η Ολλανδία και η Σουηδία, αναδεικνύοντας έτσι σε μια ακόμη παγκόσμια κατάταξη -και στην ευτυχία εν προκειμένω- την πρωτοκαθεδρία των βορειοευρωπαϊκών χωρών και ειδικότερα των σκανδιναβικών.
Στην Ευρώπη, η μεγαλύτερη μείωση ευτυχίας καταγράφηκε στις τέσσερις χώρες που επλήγησαν περισσότερο από την κρίση, δηλαδή την Ελλάδα, την Πορτογαλία, την Ισπανία και την Ιταλία. Από τις χώρες της ευρωζώνης, η Πορτογαλία βρίσκεται σε χαμηλότερο επίπεδο ευτυχίας από την Ελλάδα (85η).
Η έκθεση υπογραμμίζει πως οι μειώσεις της ευτυχίας δείχνουν πόσο μεγάλη επίπτωση έχει μια αντικειμενική οικονομική κρίση (ύφεση, ανεργία κ.α.) πάνω στην υποκειμενική ψυχολογική κατάσταση των ανθρώπων, πολύ μεγαλύτερη από ό,τι θα περίμενε κανείς με βάση απλώς τα μειωμένα εισοδήματα των πολιτών. Ιδίως, όπως τονίζεται, το φάσμα της πραγματικής ή της επικείμενης ανεργίας είναι αυτό που πάνω από όλα υποσκάπτει την ευτυχία των ανθρώπων. Δεν είναι έτσι τυχαίο, όπως αναφέρεται, ότι στην Ελλάδα περισσότερο από κάθε άλλη ευρωπαϊκή χώρα παρατηρείται αύξηση των αρνητικών και μείωση των θετικών συναισθημάτων μεταξύ των πολιτών.
Η έκθεση -είναι η δεύτερη στη σειρά μετά την αντίστοιχη περυσινή- αποτελεί προϊόν συνεργασίας ψυχολόγων, οικονομολόγων, στατιστικών αναλυτών και άλλων επιστημόνων και καλεί τις κυβερνήσεις του πλανήτη να καταστήσουν την ευτυχία μέτρο-κλειδί της προόδου και ποιοτικό στόχο της οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης, πέρα από τις εδώ και δεκαετίες κυρίαρχες ποσοτικές παραμέτρους όπως το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν (ΑΕΠ).
Καθώς ο μέσος παγκόσμιος δείκτης ευτυχίας είναι 5,1 (με θεωρητικό άριστα το 10), η Ελλάδα με δείκτη 5,4 βρίσκεται ελαφρώς υψηλότερα από τον μέσο όρο, ενώ η πιο ευτυχισμένη στον κόσμο χώρα, η Δανία, έχει «σκορ» 7,7. Συγκριτικά με την Ελλάδα (70η θέση), από τις γειτονικές χώρες της πιο ευτυχισμένες είναι η Κύπρος (34η) και η Αλβανία (62η), ενώ πιο δυστυχισμένη η Τουρκία (77η).
Μετά την πρώτη στην παγκόσμια κατάταξη Δανία, ακολουθούν η Νορβηγία, η Ελβετία, η Ολλανδία και η Σουηδία, αναδεικνύοντας έτσι σε μια ακόμη παγκόσμια κατάταξη -και στην ευτυχία εν προκειμένω- την πρωτοκαθεδρία των βορειοευρωπαϊκών χωρών και ειδικότερα των σκανδιναβικών.
Στην Ευρώπη, η μεγαλύτερη μείωση ευτυχίας καταγράφηκε στις τέσσερις χώρες που επλήγησαν περισσότερο από την κρίση, δηλαδή την Ελλάδα, την Πορτογαλία, την Ισπανία και την Ιταλία. Από τις χώρες της ευρωζώνης, η Πορτογαλία βρίσκεται σε χαμηλότερο επίπεδο ευτυχίας από την Ελλάδα (85η).
Η έκθεση υπογραμμίζει πως οι μειώσεις της ευτυχίας δείχνουν πόσο μεγάλη επίπτωση έχει μια αντικειμενική οικονομική κρίση (ύφεση, ανεργία κ.α.) πάνω στην υποκειμενική ψυχολογική κατάσταση των ανθρώπων, πολύ μεγαλύτερη από ό,τι θα περίμενε κανείς με βάση απλώς τα μειωμένα εισοδήματα των πολιτών. Ιδίως, όπως τονίζεται, το φάσμα της πραγματικής ή της επικείμενης ανεργίας είναι αυτό που πάνω από όλα υποσκάπτει την ευτυχία των ανθρώπων. Δεν είναι έτσι τυχαίο, όπως αναφέρεται, ότι στην Ελλάδα περισσότερο από κάθε άλλη ευρωπαϊκή χώρα παρατηρείται αύξηση των αρνητικών και μείωση των θετικών συναισθημάτων μεταξύ των πολιτών.
Η έκθεση -είναι η δεύτερη στη σειρά μετά την αντίστοιχη περυσινή- αποτελεί προϊόν συνεργασίας ψυχολόγων, οικονομολόγων, στατιστικών αναλυτών και άλλων επιστημόνων και καλεί τις κυβερνήσεις του πλανήτη να καταστήσουν την ευτυχία μέτρο-κλειδί της προόδου και ποιοτικό στόχο της οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης, πέρα από τις εδώ και δεκαετίες κυρίαρχες ποσοτικές παραμέτρους όπως το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν (ΑΕΠ).
Ως κατ΄ εξοχήν σημαντικοί παράγοντες για την ευημερία και ευτυχία των πολιτών κρίνονται το πραγματικό (και όχι το ονομαστικό) ΑΕΠ ανά κεφαλή, το προσδόκιμο υγιούς ζωής, η ύπαρξη κοντινών ανθρώπων για ψυχολογικό και πρακτικό στήριγμα, η ελευθερία επιλογών, η έλλειψη διαφθοράς και η γενναιοδωρία. Πρωτίστως, όμως, η ψυχική - νοητική υγεία θεωρείται ο σημαντικότερος παράγων που καθορίζει αν ένας άνθρωπος είναι ευτυχισμένος ή όχι.
*Έκθεση Παγκόσμιας Ευτυχίας 2013» (World Happiness Report 2013): Την συνέταξε ο οργανισμός βιώσιμης ανάπτυξης SDSN (Sustainable Development Solutions Network) για λογαριασμό των Ηνωμένων Εθνών, ενόψει της γενικής συνέλευσης του ΟΗΕ σε δύο εβδομάδες. Επικεφαλής για τη σύνταξη της έκθεσης είναι τρεις κορυφαίοι επιστήμονες: ο καθηγητής λόρδος Ρίτσαρντ Λέϊαρντ (Σχολή Οικονομικών Λονδίνου), ο καθηγητής Τζέφρι Ζακς (πανεπιστήμιο Κολούμπια ΗΠΑ) και ο καθηγητής Τζον Χέλιγουελ (πανεπιστήμιο Βρετανικής Κολομβίας Καναδά).
____________________
Πηγή: http://www.capital.gr 09.09.2013, η τελευταία εικόνα είναι από "τα Νέα"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου