Αφηρημένες ...Σκέψεις
Αγώνα για το "σχολείο του μέλλοντος, για ουσιαστική μόρφωση, χωρίς εξεταστικούς και ταξικούς φραγμούς...", εξαγγέλλουν. ...Με ομήρους τους μαθητές!
Βολεύει να χαϊδεύουν τα αυτά των νέων καταργώντας τις εξετάσεις, αλλά τι σύστημα αξιολόγησης προτείνουν στη θέση τους; Τι εννοούν λέγοντας ουσιαστική μόρφωση; Για ποιο σχολείο του μέλλοντος μιλάνε;
Σε ποια χώρα, σε ποιο εκπαιδευτικό σύστημα υπάρχουν και εφαρμόζονται όλα αυτά που επικαλούνται; Ή μήπως είναι απλά συνθήματα, ή ακόμη χειρότερα απλώς προσχήματα που εξυπηρετούν κομματικές σκοπιμότητες ή και κάποιες συνδικαλιστικές φιλοδοξίες;
Γιατί τι σημαίνουν όλα αυτά που αναφέρει στην ανοικτή επιστολή που έστειλε χθες η ΟΛΜΕ προς τους μαθητές (τελευταία παράγραφος):
"Μετά από τούτο τον Σεπτέμβρη λοιπόν τίποτε δεν θα είναι πια το ίδιο. Αυτήν την κρίσιμη μάχη ή θα την κερδίσουν οι πολιτικές της Τρόικα και της κυβέρνησης που την υπηρετεί επιβάλλοντας την ερήμωση και τη δυστυχία ή θα την κερδίσουμε εμείς, ανοίγοντας το δρόμο για το σχολείο του μέλλοντος, για μια δημιουργική και ελεύθερη ζωή για όλους. Εμείς, οι καθηγητές και οι καθηγήτριές σου, σου ζητάμε να σταθείς στο πλάι μας, να προσθέσεις την αποφασιστικότητά σου στη δική μας και να γίνεις μέρος του τεράστιου λαϊκού ποταμιού που θα γεμίσει τους δρόμους της χώρας και θα νικήσει!"
Σίγουρα αξίζουν καλύτερης μεταχείρισης από την πολιτεία οι εκπαιδευτικοί, φτάνει να κάνουν σωστά τη δουλειά τους, προσφέροντας γνώση και μόρφωση στους μαθητές τους. Σίγουρα επιβάλλεται να αγωνίζονται για ένα καλύτερο σχολείο, για τη βελτίωση της θέσης όλων εκείνων που συμμετέχουν στο εκπαιδευτικό μας σύστημα: και των μαθητών και των καθηγητών και των δασκάλων. Όχι όμως τρίτων...
Σημείωση: το Γράμμα της ΟΛΜΕ προς τους Μαθητές στις 09-09-2013 στο:
Υπευθυνότητα και σύνεση
ΑπάντησηΔιαγραφήΚύριο Αρθρο στην "Καθημερινή" στις 12.09.2013:
Είναι λάθος να προσπαθεί οιοσδήποτε να εμπλέξει μαθητές σε κομματικές και συνδικαλιστικές κινητοποιήσεις. Η αξιωματική αντιπολίτευση και οι εκπρόσωποι των διδασκόντων το κάνουν ανοικτά και χωρίς να κρατούν τα προσχήματα. Ζήσαμε το 2008 σκηνές, που δεν πρέπει να επαναληφθούν, με καθηγητές οι οποίοι καθοδηγούσαν τα παιδιά για να πετροβολούν αστυνομικά τμήματα.
Η βιασύνη της αντιπολίτευσης και η ανευθυνότητα διαφόρων οπαδών μιας «εξέγερσης» είναι πολύ πιθανό να γίνουν μπούμερανγκ για τους ίδιους, αλλά μπορεί ταυτόχρονα να ωθήσουν την κοινωνία στο χάος και στην περιπέτεια χωρίς τέλος. Λίγο περισσότερη σύνεση και υπευθυνότητα δεν θα έβλαπταν.
Εγώ προσωπικά θα τόνιζα ότι υπευθυνότητα και σύνεση είναι απολύτως αναγκαία στοιχεία τόσο για τους κυβερνώντες σήμερα, όσο και για εκείνους που προσδοκούν να αναλάβουν τις τύχες του τόπου αύριο και φυσικά τους συνδικαλιστές όλων των παρατάξεων.