Η ακροδεξιά βία σταδιακά εντάθηκε, για να φτάσει στην κορύφωσή της χθες στο Κερατσίνι, όταν ο 34χρονος Παύλος Φύσσας, γνωστός για την δράση του στα αντιφασιστικά κινήματα, μαχαιρωμένος κατάστηθα από ομάδα τραμπούκων έξω από μια καφετέρια, έπεσε νεκρός. Ο καυγάς που είχε προηγηθεί μπορεί να ξεκίνησε για αθλητικά, σύντομα εξετράπη σε πολιτική αντιπαράθεση. Και τότε μίλησαν τα μαχαίρια των τραμπούκων.
Πολλά γράφηκαν και γράφονται για το θέμα. Ξεχωρίζω ένα άρθρο με τίτλο "Όχι στους τραμπούκους", από το σημερινό "Βήμα" και το αναδημοσιεύω στη συνέχεια:
Όχι στους τραμπούκους
Η οικονομική κρίση που βιώνει η ελληνική κοινωνία τα τελευταία χρόνια, εξελίσσεται δυστυχώς, όλο και πιο έντονα και σε κρίση των δημοκρατικών και κοινοβουλευτικών θεσμών. Ακραίες περιθωριακές ομάδες που μέχρι χθες ήταν καταδικασμένες στη συνείδηση των πολιτών όχι μόνο έχουν καταφέρει να βρίσκονται στα κοινοβουλευτικά έδρανα και να προκαλούν τη δημοκρατία,αλλά και να επεκτείνουν διαρκώς την παρουσία τους στην κοινωνία με μεθόδους και πρακτικές που είχαμε ξορκίσει για δεκαετίες.
Ανερμάτιστοι, λαικιστές πολιτικάντηδες επενδύουν στον πόνο και την οργή κοινωνικών ομάδων που έχουν θιγεί ή θίγονται από την κρίση, υποκινώντας βίαιες αντιδράσεις και προσπαθώντας με καθαρά τραμπούκικες μεθόδους να αποκομίσουν μερικά πρόσκαιρα κομματικά οφέλη...
Από τη μεταπολίτευση και μετά, παρά τις κατά καιρούς οξύτατες πολιτικές συγκρούσεις, το πολιτικό σύστημα είχε καταφέρει να περιορίσει τα όρια της πολιτικής αντιπαράθεσης μέσα σε θεμιτά δημοκρατικά πλαίσια. Κάτι πού σήμερα με την παρουσία και τη δράση της «Χρυσής Αυγής» και των κάθε λογής Καμμένων να διακυβεύεται. Ουδείς πολιτικός είχε τολμήσει τις τελευταίες δεκαετίες, να φτάσει εκεί που έφτασε ο αρχηγός των...ψεκασμένων ελλήνων, να ζητά το λιντσάρισμα των πολιτικών του αντιπάλων.
Αυτός ο λανθάνων ή και φανερός φασισμός όμως δεν μπορεί και δεν πρέπει να γίνει ανεχτός εν ονόματι της όποιας κρίσης, εν ονόματι των όποιων διαφορετικών πολιτικών αντιλήψεων. Οι δυνάμεις του κοινοβουλευτικού τόξου οφείλουν να αντιδράσουν, οφείλουν να πείσουν τους πολίτες που παρασύρονται από την οργή και τα προβλήματα τους, ότι ο αντικοινοβουλευτισμός, ο λαϊκισμός και η βία, όχι μόνο δεν μπορούν να δώσουν διέξοδο στα προβλήματα τους, αλλά θα τα επιδεινώσουν ακόμα περισσότερο.
Όσο δικαιολογημένη κι αν είναι η αγανάκτηση ενός μέρους τουλάχιστον της κοινωνίας για τις ευθύνες του πολιτικού συστήματος, άλλο τόσο αδικαιολόγητη και παράλογη είναι η επένδυση στη βία, στον τραμπουκισμό, στο ρατσισμό, στο νεοναζισμό. Αρκετά έχουμε πληρώσει στο παρελθόν το διχασμό των ελλήνων σε προδότες και πατριώτες...Ας μην ξανακάνουμε τα ίδια λάθη...
Πολλά γράφηκαν και γράφονται για το θέμα. Ξεχωρίζω ένα άρθρο με τίτλο "Όχι στους τραμπούκους", από το σημερινό "Βήμα" και το αναδημοσιεύω στη συνέχεια:
Όχι στους τραμπούκους
Η οικονομική κρίση που βιώνει η ελληνική κοινωνία τα τελευταία χρόνια, εξελίσσεται δυστυχώς, όλο και πιο έντονα και σε κρίση των δημοκρατικών και κοινοβουλευτικών θεσμών. Ακραίες περιθωριακές ομάδες που μέχρι χθες ήταν καταδικασμένες στη συνείδηση των πολιτών όχι μόνο έχουν καταφέρει να βρίσκονται στα κοινοβουλευτικά έδρανα και να προκαλούν τη δημοκρατία,αλλά και να επεκτείνουν διαρκώς την παρουσία τους στην κοινωνία με μεθόδους και πρακτικές που είχαμε ξορκίσει για δεκαετίες.
Ανερμάτιστοι, λαικιστές πολιτικάντηδες επενδύουν στον πόνο και την οργή κοινωνικών ομάδων που έχουν θιγεί ή θίγονται από την κρίση, υποκινώντας βίαιες αντιδράσεις και προσπαθώντας με καθαρά τραμπούκικες μεθόδους να αποκομίσουν μερικά πρόσκαιρα κομματικά οφέλη...
Από τη μεταπολίτευση και μετά, παρά τις κατά καιρούς οξύτατες πολιτικές συγκρούσεις, το πολιτικό σύστημα είχε καταφέρει να περιορίσει τα όρια της πολιτικής αντιπαράθεσης μέσα σε θεμιτά δημοκρατικά πλαίσια. Κάτι πού σήμερα με την παρουσία και τη δράση της «Χρυσής Αυγής» και των κάθε λογής Καμμένων να διακυβεύεται. Ουδείς πολιτικός είχε τολμήσει τις τελευταίες δεκαετίες, να φτάσει εκεί που έφτασε ο αρχηγός των...ψεκασμένων ελλήνων, να ζητά το λιντσάρισμα των πολιτικών του αντιπάλων.
Αυτός ο λανθάνων ή και φανερός φασισμός όμως δεν μπορεί και δεν πρέπει να γίνει ανεχτός εν ονόματι της όποιας κρίσης, εν ονόματι των όποιων διαφορετικών πολιτικών αντιλήψεων. Οι δυνάμεις του κοινοβουλευτικού τόξου οφείλουν να αντιδράσουν, οφείλουν να πείσουν τους πολίτες που παρασύρονται από την οργή και τα προβλήματα τους, ότι ο αντικοινοβουλευτισμός, ο λαϊκισμός και η βία, όχι μόνο δεν μπορούν να δώσουν διέξοδο στα προβλήματα τους, αλλά θα τα επιδεινώσουν ακόμα περισσότερο.
Όσο δικαιολογημένη κι αν είναι η αγανάκτηση ενός μέρους τουλάχιστον της κοινωνίας για τις ευθύνες του πολιτικού συστήματος, άλλο τόσο αδικαιολόγητη και παράλογη είναι η επένδυση στη βία, στον τραμπουκισμό, στο ρατσισμό, στο νεοναζισμό. Αρκετά έχουμε πληρώσει στο παρελθόν το διχασμό των ελλήνων σε προδότες και πατριώτες...Ας μην ξανακάνουμε τα ίδια λάθη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου