«Έλαβα ένα τηλεφώνημα από τον (πρώην υπουργό Οικονομικών των ΗΠΑ) Τίμοθι Γκάιτνερ», λέει ο κ. Σόιμπλε σε συνέντευξή του στο Spiegel, «και μου λέει: Το ξέρεις ότι δεν θα είχαμε πάρει την απόφαση ν’ αφήσουμε τη Lehman Brothers να χρεοκοπήσει αν μας είχαν ρωτήσει 24 ώρες αργότερα, δεν το ξέρεις;».
Ο κ. Σόιμπλε ανασηκώνει τους ώμους και σωπαίνει. Πιάνει το κεφάλι του με τα χέρια του και ρωτάει: Τί κάνεις, λοιπόν, σε αυτή την περίπτωση; Ποιά είναι η σωστή απόφαση; Ποιά δεν είναι; Τί είναι αυτό που θα σου σκάσει στα μούτρα αύριο;
«Ας εξετάσουμε την συζήτηση το 2011 για το κούρεμα του ελληνικού χρέους», συνεχίζει ο κ. Σόιμπλε, αναφερόμενος στις πολύμηνες, πολύ δύσκολες και πολύ έντονες διαπραγματεύσεις στο εσωτερικό της Ευρωζώνης αλλά και με το ΔΝΤ και με τους ιδιώτες πιστωτές για το κούρεμα του ελληνικού δημοσίου χρέους, το μεγαλύτερο στην παγκόσμια ιστορία. Ο κ. Σόιμπλε και πάλι σηκώνει τους ώμους. Ποιες θα ήταν οι συνέπειες από την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους; Τί θα σήμαινε για την Πορτογαλία και την Ιρλανδία;
Και τί ποσοστό «κουρέματος» θα εξαναγκάζονταν οι ιδιώτες πιστωτές της Ελλάδας ν’ αποδεχτούν; 20%; 22%;30%; Μήπως τουλάχιστον 50%, όπως πρότεινε ο κ. Σόιμπλε από την αρχή; Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών λέει ότι ο κ. Ζαν Κλοντ Τρισέ, τότε πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, τον είχε προειδοποιήσει ότι αν επέμενε σε «κούρεμα» κατά 50% ρισκάριζε να προκαλέσει την μεγαλύτερη κρίση από το 1930. «Δόξα τω Θεό, δεν είχε δίκιο», λέει ο κ. Σόιμπλε. «Τελικά καταλήξαμε (σε κούρεμα) 53%. Τελικά, δεν μπορείς να πάρεις μία απόφαση σαν αυτή βασισμένος σε επιστημονικές μεθόδους. Παρ’ όλα αυτά πρέπει να πάρεις την απόφαση, όσο δύσκολη και να είναι... υποθέτοντας ότι είναι η ορθή και ελπίζοντας, έστω και λίγο, ότι δεν κάνεις λάθος».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου