Αλλά είναι πολύ καλά όλα αυτά, για να μπορούν να βγουν αληθινά. Παρ' όλα αυτά ας δούμε κάποια αποσπάσματα, από την κάπως απλοϊκή ανάλυση της αρθρογράφου.
Γράφει λοιπόν, μεταξύ άλλων:
...Πιο κοντά στην απάντηση βρίσκονται οι πολύ στενοί συνεργάτες του (του κ. Τσίπρα), ο «μικρός κύκλος» της Κουμουνδούρου. Καταρχήν ο πιο κοντινός από τους κοντινούς, ο διευθυντής του Πολιτικού του Γραφείου Νίκος Παππάς... Σε έναν ευρύτερο κύκλο, αλλά πάντα εντός τους στενού πυρήνα, είναι η ομάδα των οικονομολόγων του ΣΥΡΙΖΑ...
Ο κ. Τσίπρας πιστεύει ότι η λύση στην κρίση είναι πολιτική. Το «κλειδί» στη σκέψη του φαίνεται ότι είναι η περίφημη «σχετική αυτονομία του πολιτικού επιπέδου», δηλαδή μια ερμηνεία της μαρξιστικής θεωρίας η οποία δίνει μεγαλύτερη βαρύτητα στο «πολιτικό επίπεδο» από ό,τι στο οικονομικό. Η άποψη αυτή, σύμφωνα με άλλα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, αποτελεί μία «στρέβλωση» στην οποία κατέφυγε η ανανεωτική Αριστερά για να ξεφύγει από τη δύναμη των αριθμών. Ισως για ορισμένους αυτό να εξηγεί και την «αδυναμία» του ΣΥΡΙΖΑ να δώσει πειστικές απαντήσεις σε ερωτήματα του τύπου «πού θα βρείτε τα λεφτά» ή «πόσο κοστολογήσατε την αύξηση του επιδόματος ανεργίας»... Υπέρμαχοι αυτής της σχολής είναι τα πιο ισχυρά «πολιτικά» στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ τα οποία πιστεύουν ότι «όλα είναι πολιτική. Αρα πολιτική θα είναι και η λύση».
Τροφοδότης της σκέψης του προέδρου όμως είναι και η επίσης ισχυρή ομάδα των οικονομολόγων του κόμματος. Από την ομάδα αυτή προήλθε καταρχήν η στρατηγική της διάκρισης του Μνημονίου από τη δανειακή σύμβαση. «Αλλο το Μνημόνιο άλλο η δανειακή σύμβαση» λένε οι κ.κ. Δραγασάκης και Σταθάκης. Και υπογραμμίζουν ότι το Μνημόνιο είναι ένα απλό MOU (Memorandum Of Understading), δηλαδή «ένα μη δεσμευτικό κείμενο που όμως υπαγορεύει τι, πώς και πότε να το κάνεις». Ενώ η δανειακή σύμβαση είναι «διεθνής σύμβαση».
Κατά τον Γιώργο Σταθάκη, «η δανειακή σύμβαση έχει αλλάξει τρεις φορές. Εμείς με την επαναδιαπραγμάτευση θα ζητήσουμε να αλλάξει και τέταρτη». Αυτό που εννοεί ο κ. Σταθάκης, το οποίο έχει πλήρως αποδεχτεί και ο κ. Τσίπρας, είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση θα ζητήσει τέταρτη δανειακή σύμβαση η οποία θα εμπεριέχει κούρεμα του χρέους σε ποσοστό 40%. Κατ' αυτόν τον τρόπο το χρέος θα πέσει από τα 330 δισ. ευρώ στα περίπου 200 δισ. ευρώ και «θα είναι βιώσιμο». Ο αριθμός 40% δεν είναι τυχαίος. «Βγήκε» από την έδρα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στην Ουάσιγκτον, από την περίφημη «κοιλιά του κήτους» στην οποία «συμβολικά» μπήκαν και βγήκαν ο Αλέξης Τσίπρας και οι Νίκος Παππάς μια πολύ παγωμένη ημέρα πέρυσι τον χειμώνα.
Το σενάριο των οικονομολόγων είναι απλό: αν η τρόικα, δηλαδή η Γερμανία, δεν δώσει το κούρεμα, τότε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα κάνει μονομερή αναστολή πληρωμής τόκων. Αν η κίνηση αυτή προκαλέσει bank run - πανικό που θα οδηγήσει στα ATM - όπως παραλίγο να γίνει στην περίπτωση της Κύπρου, ή, ακόμα χειρότερα, αν κλείσει η ΕΚΤ τη στρόφιγγα στις ελληνικές τράπεζες, τότε τι θα γίνει; Οι οικονομολόγοι του ΣΥΡΙΖΑ απαντούν το εξής: «Μπορεί να γίνει αυτό, άλλωστε όταν λέμε για σύγκρουση κατά τη διαπραγμάτευση δεν εννοούμε ότι θα είναι εύκολα τα πράγματα». Ο «κρυφός άσος» στο μανίκι, κατά τους οικονομολόγους, είναι η αφόρητη πίεση που θα δεχθεί την επομένη η κυρία Μέρκελ από τις αγορές. Αυτή η πίεση θα οδηγήσει ξανά την τρόικα στο τραπέζι της επαναδιαπραγμάτευσης, «σε έναν αξιοπρεπή συμβιβασμό που θα περιλαμβάνει κούρεμα».
Ολο αυτό το σενάριο όμως δεν θα τραυματίσει ανεπανόρθωτα τις σχέσεις της Ελλάδας με τους εταίρους; Πώς θα χρηματοδοτηθεί η χώρα; «Μα, από τις... αγορές!» απαντούν χωρίς δισταγμό οι οικονομολόγοι του ΣΥΡΙΖΑ. Οι ίδιοι όχι απλά πιστεύουν, αλλά έχουν τη βεβαιότητα ότι η Ελλάδα θα βγει ξανά στις αγορές με επιτόκιο ΕΚΤ, «όπως πριν από την κρίση». Η βεβαιότητα αυτού του σεναρίου υπάρχει και στο μυαλό του κ. Τσίπρα και του κ. Παππά. «Ελα μωρέ, τι θα κάνουν κι αυτοί; Τι μπορούν να κάνουν;» είναι μια μόνιμη απάντηση που δίνεται σε κατ' ιδίαν συζητήσεις.
______________
Πηγή:
...Πιο κοντά στην απάντηση βρίσκονται οι πολύ στενοί συνεργάτες του (του κ. Τσίπρα), ο «μικρός κύκλος» της Κουμουνδούρου. Καταρχήν ο πιο κοντινός από τους κοντινούς, ο διευθυντής του Πολιτικού του Γραφείου Νίκος Παππάς... Σε έναν ευρύτερο κύκλο, αλλά πάντα εντός τους στενού πυρήνα, είναι η ομάδα των οικονομολόγων του ΣΥΡΙΖΑ...
Ο κ. Τσίπρας πιστεύει ότι η λύση στην κρίση είναι πολιτική. Το «κλειδί» στη σκέψη του φαίνεται ότι είναι η περίφημη «σχετική αυτονομία του πολιτικού επιπέδου», δηλαδή μια ερμηνεία της μαρξιστικής θεωρίας η οποία δίνει μεγαλύτερη βαρύτητα στο «πολιτικό επίπεδο» από ό,τι στο οικονομικό. Η άποψη αυτή, σύμφωνα με άλλα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, αποτελεί μία «στρέβλωση» στην οποία κατέφυγε η ανανεωτική Αριστερά για να ξεφύγει από τη δύναμη των αριθμών. Ισως για ορισμένους αυτό να εξηγεί και την «αδυναμία» του ΣΥΡΙΖΑ να δώσει πειστικές απαντήσεις σε ερωτήματα του τύπου «πού θα βρείτε τα λεφτά» ή «πόσο κοστολογήσατε την αύξηση του επιδόματος ανεργίας»... Υπέρμαχοι αυτής της σχολής είναι τα πιο ισχυρά «πολιτικά» στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ τα οποία πιστεύουν ότι «όλα είναι πολιτική. Αρα πολιτική θα είναι και η λύση».
Τροφοδότης της σκέψης του προέδρου όμως είναι και η επίσης ισχυρή ομάδα των οικονομολόγων του κόμματος. Από την ομάδα αυτή προήλθε καταρχήν η στρατηγική της διάκρισης του Μνημονίου από τη δανειακή σύμβαση. «Αλλο το Μνημόνιο άλλο η δανειακή σύμβαση» λένε οι κ.κ. Δραγασάκης και Σταθάκης. Και υπογραμμίζουν ότι το Μνημόνιο είναι ένα απλό MOU (Memorandum Of Understading), δηλαδή «ένα μη δεσμευτικό κείμενο που όμως υπαγορεύει τι, πώς και πότε να το κάνεις». Ενώ η δανειακή σύμβαση είναι «διεθνής σύμβαση».
Κατά τον Γιώργο Σταθάκη, «η δανειακή σύμβαση έχει αλλάξει τρεις φορές. Εμείς με την επαναδιαπραγμάτευση θα ζητήσουμε να αλλάξει και τέταρτη». Αυτό που εννοεί ο κ. Σταθάκης, το οποίο έχει πλήρως αποδεχτεί και ο κ. Τσίπρας, είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση θα ζητήσει τέταρτη δανειακή σύμβαση η οποία θα εμπεριέχει κούρεμα του χρέους σε ποσοστό 40%. Κατ' αυτόν τον τρόπο το χρέος θα πέσει από τα 330 δισ. ευρώ στα περίπου 200 δισ. ευρώ και «θα είναι βιώσιμο». Ο αριθμός 40% δεν είναι τυχαίος. «Βγήκε» από την έδρα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στην Ουάσιγκτον, από την περίφημη «κοιλιά του κήτους» στην οποία «συμβολικά» μπήκαν και βγήκαν ο Αλέξης Τσίπρας και οι Νίκος Παππάς μια πολύ παγωμένη ημέρα πέρυσι τον χειμώνα.
Το σενάριο των οικονομολόγων είναι απλό: αν η τρόικα, δηλαδή η Γερμανία, δεν δώσει το κούρεμα, τότε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα κάνει μονομερή αναστολή πληρωμής τόκων. Αν η κίνηση αυτή προκαλέσει bank run - πανικό που θα οδηγήσει στα ATM - όπως παραλίγο να γίνει στην περίπτωση της Κύπρου, ή, ακόμα χειρότερα, αν κλείσει η ΕΚΤ τη στρόφιγγα στις ελληνικές τράπεζες, τότε τι θα γίνει; Οι οικονομολόγοι του ΣΥΡΙΖΑ απαντούν το εξής: «Μπορεί να γίνει αυτό, άλλωστε όταν λέμε για σύγκρουση κατά τη διαπραγμάτευση δεν εννοούμε ότι θα είναι εύκολα τα πράγματα». Ο «κρυφός άσος» στο μανίκι, κατά τους οικονομολόγους, είναι η αφόρητη πίεση που θα δεχθεί την επομένη η κυρία Μέρκελ από τις αγορές. Αυτή η πίεση θα οδηγήσει ξανά την τρόικα στο τραπέζι της επαναδιαπραγμάτευσης, «σε έναν αξιοπρεπή συμβιβασμό που θα περιλαμβάνει κούρεμα».
Ολο αυτό το σενάριο όμως δεν θα τραυματίσει ανεπανόρθωτα τις σχέσεις της Ελλάδας με τους εταίρους; Πώς θα χρηματοδοτηθεί η χώρα; «Μα, από τις... αγορές!» απαντούν χωρίς δισταγμό οι οικονομολόγοι του ΣΥΡΙΖΑ. Οι ίδιοι όχι απλά πιστεύουν, αλλά έχουν τη βεβαιότητα ότι η Ελλάδα θα βγει ξανά στις αγορές με επιτόκιο ΕΚΤ, «όπως πριν από την κρίση». Η βεβαιότητα αυτού του σεναρίου υπάρχει και στο μυαλό του κ. Τσίπρα και του κ. Παππά. «Ελα μωρέ, τι θα κάνουν κι αυτοί; Τι μπορούν να κάνουν;» είναι μια μόνιμη απάντηση που δίνεται σε κατ' ιδίαν συζητήσεις.
______________
Πηγή:
Απόσπασμα από άρθρο της Μαρίας Νταλιάνη στα "Νέα" με τίτλο "Στο μυαλό του Αλέξη Τσίπρα: Ο Μαρξ και τα σενάρια για τις αγορές", που δημοσιεύτηκε στις 19.10.2013. Το σύνολο του σχετικού άρθρου στο: http://www.tanea.gr/news/politics/article/5048475/o-marks-kai-ta-senaria-gia-tis-agores/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου