Ούτε χρειάζονται, ούτε πρέπει να επιβληθούν νέα μέτρα λιτότητας στην Ελλάδα, καθώς οι αντοχές της κοινωνίας και της οικονομίας έχουν εξαντληθεί. Το μόνο που χρειάζεται αυτή τη στιγμή η Ελλάδα είναι η «εφαρμογή των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων», κάτι που θα τονώσει την ανάπτυξη και θα αυξήσει την ανταγωνιστικότητα, επισημαίνει σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή» ο γ.γ. του ΟΟΣΑ Ανχελ Γκουρία. Παράλληλα για το χρέος προτείνει μεγαλύτερη επιμήκυνση και χαμηλότερα επιτόκια, ώστε αυτό να γίνει βιώσιμο.
Ας δούμε όμως κάποιες βασικές απόψεις του Ανχελ Γκουρία, όπως τις διατύπωσε στη συνέντευξή του στον Λεωνίδα Στεργίου:
- Το πρόγραμμα που σχεδιάστηκε το 2010 έδωσε έμφαση μόνο στη δημοσιονομική προσαρμογή και απέτυχε στην επανεκκίνηση της οικονομίας... Τώρα κάτι πρέπει να κάνει με το χρέος της και την προώθηση των μεταρρυθμίσεων που θα τονώσουν την ανάπτυξη, θα μειώσουν την ανεργία, θα προσελκύσουν επενδύσεις και θα κάνουν την οικονομία ακόμα πιο ανταγωνιστική.
- Η Ελλάδα πρέπει να ολοκληρώσει όλο το φάσμα των μεταρρυθμίσεων και κυρίως να μεριμνήσει για μια πιο δίκαιη κατανομή του κόστους της κρίσης... Μέχρι σήμερα, η δημοσιονομική προσαρμογή και οι όποιες μεταρρυθμίσεις έγιναν με τρόπο που έχει αυξήσει το αίσθημα της αδικίας. Οι απολύσεις και η εσωτερική υποτίμηση πραγματοποιήθηκε κυρίως μέσα από τον ιδιωτικό τομέα, τους μισθωτούς, τους συνταξιούχους και τους επιχειρηματίες. Ο δημόσιος τομέας θίχτηκε πολύ λιγότερο... Το κόστος της προσαρμογής και των μεταρρυθμίσεων πρέπει να μοιραστεί δίκαια στην κοινωνία. Δεν μπορεί να πληρώνουν τη λιτότητα μόνο οι ίδιοι και οι ίδιοι.
- Επιπλέον λιτότητα θα αυξήσει τον πολιτικό και τον κοινωνικό κίνδυνο, ενώ θα επιφέρει αρνητικές συνέπειες στη δημοσιονομική προσαρμογή που ήδη έχει επιτευχθεί, αλλά και στη βιωσιμότητα του χρέους. Ο δημοσιονομικός πολλαπλασιαστής στην Ελλάδα είναι μεγαλύτερος της μονάδας, πράγμα που σημαίνει ότι κάθε περικοπή ή αύξηση φόρου έχει μεγαλύτερη αρνητική επίπτωση στην ανάπτυξη. Τα μέτρα πρέπει να αφορούν μεταρρυθμίσεις έχοντας ταυτόχρονα την προσοχή στην ανάπτυξη και την ανεργία – κυρίως των νέων.
- Ηδη, το μισθολογικό κόστος έχει μειωθεί περισσότερο από ό,τι είχε προβλεφθεί... Αν εφαρμοστούν οι μεταρρυθμίσεις και περιοριστεί η φοροδιαφυγή, η γραφειοκρατία, και εκλείψουν οι στρεβλώσεις στην αγορά, τότε αυτομάτως θα πέσουν οι τιμές και το μοναδιαίο κόστος παραγωγής. Αυτό θα αυξήσει την ανταγωνιστικότητα. Με άλλα λόγια, όσο περισσότερα γίνουν προς την κατεύθυνση των μεταρρυθμίσεων, τόσο λιγότερη θα είναι η ανάγκη για μείωση των μισθών. Και όταν μια οικονομία γίνει ανταγωνιστική και προσελκύει επενδύσεις και γίνει εξαγωγική, τότε αυξάνονται οι θέσεις εργασίας και οι μισθοί έρχονται σε μια ισορροπία.
- Ο ΟΟΣΑ θεωρεί ότι οι κίνδυνοι για ύφεση είναι μεγαλύτεροι από τις πιθανότητες για υψηλή ανάπτυξη ώστε το χρέος να φτάσει στο 124% του ΑΕΠ μέχρι το 2020 που προβλέπει η τρόικα...
- Εμείς αυτό που λέμε είναι ότι η ανάλυση της τρόικας είναι πιο αισιόδοξη από τη δική μας. Επίσης, πιστεύουμε ότι η διάρκεια του ελληνικού χρέους είναι η μεγαλύτερη στην Ευρώπη και το κόστος εξυπηρέτησης επίσης το χαμηλότερο. Επομένως, είναι πιο βιώσιμο από ό,τι λέει η ανάλυση βιωσιμότητας ως δείκτης «χρέος προς ΑΕΠ». Εάν μάλιστα ληφθούν τα μέτρα στήριξης από την Ευρωζώνη, τα οποία μπορεί να είναι μεγαλύτερη επιμήκυνση και χαμηλότερα επιτόκια, τότε σίγουρα το χρέος γίνεται βιώσιμο...
________________
Πηγή: www.kathimerini.gr 28.11.2013
Ολόκληρο το άρθρο στο:
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_28/11/2013_529795
Ο Ανχέλ Γκουρία και ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Γιώργος Προβόπουλος, στην παρουσίαση της έκθεσης του ΟΟΣΑ για την Ελληνική οικονομία.
- Το πρόγραμμα που σχεδιάστηκε το 2010 έδωσε έμφαση μόνο στη δημοσιονομική προσαρμογή και απέτυχε στην επανεκκίνηση της οικονομίας... Τώρα κάτι πρέπει να κάνει με το χρέος της και την προώθηση των μεταρρυθμίσεων που θα τονώσουν την ανάπτυξη, θα μειώσουν την ανεργία, θα προσελκύσουν επενδύσεις και θα κάνουν την οικονομία ακόμα πιο ανταγωνιστική.
- Η Ελλάδα πρέπει να ολοκληρώσει όλο το φάσμα των μεταρρυθμίσεων και κυρίως να μεριμνήσει για μια πιο δίκαιη κατανομή του κόστους της κρίσης... Μέχρι σήμερα, η δημοσιονομική προσαρμογή και οι όποιες μεταρρυθμίσεις έγιναν με τρόπο που έχει αυξήσει το αίσθημα της αδικίας. Οι απολύσεις και η εσωτερική υποτίμηση πραγματοποιήθηκε κυρίως μέσα από τον ιδιωτικό τομέα, τους μισθωτούς, τους συνταξιούχους και τους επιχειρηματίες. Ο δημόσιος τομέας θίχτηκε πολύ λιγότερο... Το κόστος της προσαρμογής και των μεταρρυθμίσεων πρέπει να μοιραστεί δίκαια στην κοινωνία. Δεν μπορεί να πληρώνουν τη λιτότητα μόνο οι ίδιοι και οι ίδιοι.
- Επιπλέον λιτότητα θα αυξήσει τον πολιτικό και τον κοινωνικό κίνδυνο, ενώ θα επιφέρει αρνητικές συνέπειες στη δημοσιονομική προσαρμογή που ήδη έχει επιτευχθεί, αλλά και στη βιωσιμότητα του χρέους. Ο δημοσιονομικός πολλαπλασιαστής στην Ελλάδα είναι μεγαλύτερος της μονάδας, πράγμα που σημαίνει ότι κάθε περικοπή ή αύξηση φόρου έχει μεγαλύτερη αρνητική επίπτωση στην ανάπτυξη. Τα μέτρα πρέπει να αφορούν μεταρρυθμίσεις έχοντας ταυτόχρονα την προσοχή στην ανάπτυξη και την ανεργία – κυρίως των νέων.
- Ηδη, το μισθολογικό κόστος έχει μειωθεί περισσότερο από ό,τι είχε προβλεφθεί... Αν εφαρμοστούν οι μεταρρυθμίσεις και περιοριστεί η φοροδιαφυγή, η γραφειοκρατία, και εκλείψουν οι στρεβλώσεις στην αγορά, τότε αυτομάτως θα πέσουν οι τιμές και το μοναδιαίο κόστος παραγωγής. Αυτό θα αυξήσει την ανταγωνιστικότητα. Με άλλα λόγια, όσο περισσότερα γίνουν προς την κατεύθυνση των μεταρρυθμίσεων, τόσο λιγότερη θα είναι η ανάγκη για μείωση των μισθών. Και όταν μια οικονομία γίνει ανταγωνιστική και προσελκύει επενδύσεις και γίνει εξαγωγική, τότε αυξάνονται οι θέσεις εργασίας και οι μισθοί έρχονται σε μια ισορροπία.
- Ο ΟΟΣΑ θεωρεί ότι οι κίνδυνοι για ύφεση είναι μεγαλύτεροι από τις πιθανότητες για υψηλή ανάπτυξη ώστε το χρέος να φτάσει στο 124% του ΑΕΠ μέχρι το 2020 που προβλέπει η τρόικα...
- Εμείς αυτό που λέμε είναι ότι η ανάλυση της τρόικας είναι πιο αισιόδοξη από τη δική μας. Επίσης, πιστεύουμε ότι η διάρκεια του ελληνικού χρέους είναι η μεγαλύτερη στην Ευρώπη και το κόστος εξυπηρέτησης επίσης το χαμηλότερο. Επομένως, είναι πιο βιώσιμο από ό,τι λέει η ανάλυση βιωσιμότητας ως δείκτης «χρέος προς ΑΕΠ». Εάν μάλιστα ληφθούν τα μέτρα στήριξης από την Ευρωζώνη, τα οποία μπορεί να είναι μεγαλύτερη επιμήκυνση και χαμηλότερα επιτόκια, τότε σίγουρα το χρέος γίνεται βιώσιμο...
________________
Πηγή: www.kathimerini.gr 28.11.2013
Ολόκληρο το άρθρο στο:
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_28/11/2013_529795
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου