Η ταμπέλα «Πωλείται» εμφανίστηκε και πάλι πριν από λίγες ημέρες στο μπαλκόνι του διώροφου νεοκλασικού σπιτιού, όπου γεννήθηκε και έζησε τα πρώτα έξι χρόνια της ζωής του ο μεγάλος μας ποιητής Κωστής Παλαμάς, στο κέντρο της Πάτρας. Πλήθος από αντιδράσεις και αποδοκιμασίες από τοπικούς φορείς και τα ΜΜΕ.
Πρόκειται για ένα από τα παλαιότερα νεοκλασικά οικήματα της πόλης, βρίσκεται στην οδό Κορίνθου 241 και έχει χαρακτηριστεί διατηρητέο.
Το πωλητήριο, που προϋπήρχε, αφαιρέθηκε κατά τη διάρκεια εργασιών συντήρησης που έγιναν με πρωτοβουλία του Συλλόγου Πατρινών Καλλιτεχνών και με την υποστήριξη του Δήμου Πατρέων.
.jpg)
Η έκθεση του ορκωτού εκτιμητή έχει ορίσει την αξία του ακινήτου στις 505.000 ευρώ, ποσό που αποτελεί και τη βάση για τον δήμο. Από την πλευρά τους όμως οι ιδιοκτήτες έχουν ορίσει το τίμημα στο 1,5 εκατομμύριο ευρώ.
Δυο λόγια για τα παιδικά χρόνια του Κωστή Παλαμά:
Ο Κωστής Παλαμάς, γεννήθηκε στην Πάτρα στις 13 Ιανουαρίου 1859 από γονείς που κατάγονταν από το Μεσολόγγι. Η οικογένεια του πατέρα του ήταν οικογένεια λογίων, με αξιόλογη πνευματική δραστηριότητα. Όταν ο ποιητής ήταν 6 χρονών έχασε και τους δύο γονείς του σε διάστημα σαράντα ημερών (Δεκέμβριος 1864-Φεβρουάριος 1865). Στενοί συγγενείς ανέλαβαν τότε τα τρία παιδιά της οικογένειας. Το μικρότερο αδερφό του η αδερφή της μητέρας του, και εκείνον και το μεγαλύτερο αδερφό του ο θείος τους Δημήτριος Παλαμάς, που κατοικούσε στο Μεσολόγγι. Εκεί έζησε από το 1867 ως το 1875 σε ατμόσφαιρα μάλλον δυσάρεστη και καταθλιπτική, που ήταν φυσικό να επηρεάσει τον ευαίσθητο ψυχισμό του, όπως φαίνεται και από ποιήματα που αναφέρονται στην παιδική του ηλικία. Μετά την αποφοίτησή του από το γυμνάσιο εγκαταστάθηκε στην Αθήνα το 1875, όπου γράφτηκε στην Νομική Σχολή, την οποία σύντομα εγκατέλειψε για να ασχοληθεί με τη λογοτεχνία.
Σημειώνεται ότι στο σπίτι που γεννήθηκε ο Κωστής Παλαμάς,τρία χρόνια πριν τη γέννησή του στο ίδιο σπίτι είχε γεννηθεί και η μεγάλη Ιταλίδα πεζογράφος Ματθίλδη Σεράο.
Πηγή: http://el.wikipedia.org/wiki
Με την ελπίδα ότι ο Δήμος θα κατορθώσει τελικά να αποκτήσει το ιστορικό αυτό ακίνητο, ένα ποίημα του Κ. Παλαμά στη συνέχεια, που αναφέρεται στο συγκεκριμένο σπίτι:
Κωστή Παλαμά, «Το σπίτι που γεννήθηκα»
Το σπίτι που γεννήθηκα κι ας το πατούν οι ξένοι
στοιχειό είναι και με προσκαλεί· ψυχή, και με προσμένει.
Το σπίτι που γεννήθηκα, ίδιο στην ίδια στράτα
στα μάτια μου όλο υψώνεται και μ' όλα του τα νιάτα.
Το σπίτι, ας του νοθέψανε το σχήμα και το χρώμα·
και ανόθευτο κι αχάλαστο, και με προσμένει ακόμα.
Της πόρτας του η παλαϊκή κορώνα, ώ! να η καμάρα!
Μόνο οι χορδές της λείπουνε για να γενεί κιθάρα
να συνοδέψει του σπιτιού τ' ολόχαρο τραγούδι
προς το παιδί· γυρίζω ανθρός, δροσιά, ξεπεταρούδι,
πάω στη φωλιά, στη γάστρα μου, στο πρωί μου, στο μαγνήτη,
στη ζέστα της μητέρας μου, στο πατρικό άγιο σπίτι.[...]
Το σπίτι που γεννήθηκα κι ας το πατούν οι ξένοι.
Στοιχειό, και σαν απάτητο, με ζει και με προσμένει.
Πηγή: Κωστής Παλαμάς, «Το σπίτι που γεννήθηκα», Τα Παράκαιρα, (1918) Άπαντα, Ζ΄, Μπίρης-Γκοβόστης, Αθήνα [1965], σ. 253-254
και http://digitalschool.minedu.gov.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου