.jpg)
Μια προσπάθεια στη συνέχεια, με κάποια αποσπάσματα από άρθρα που δημοσιεύονται στον σημερινό τύπο (δύο στην Αυγή και ένα στα Νέα), με στόχο να κατανοήσουμε κατ' αρχήν τι ακριβώς συμβαίνει και, όσο αυτό είναι δυνατόν, να μαντέψουμε τις τυχόν σκοπιμότητες που η διαμάχη αυτή καλύπτει:
Από την εφημερίδα "Η Αυγή":
Δεν υπάρχει πιο σταλινικό μπλοκ από το μνημονιακό - μιντιακό
του Νίκου Παπαδημητρίου
"Επίθεση κατά της κυβέρνησης και των χρεωκοπημένων μέσων ενημέρωσης που τη στηρίζουν ακόμη εξαπέλυσε χθες ο Αλέξης Τσίπρας από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ. "Δεν υπάρχει πιο σταλινικό μπλοκ από το σημερινό μνημονιακό - μιντιακό μπλοκ, όπως αυτό εκφράζεται κυρίως από 'Τα Νέα' το πρωί και το Mega το βράδυ" φέρεται να τόνισε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, σε μια φράση που αποτυπώνει πολλά για τα μέτωπα της αξιωματικής αντιπολίτευσης"...
Πηγή: http://www.avgi.gr/article/1333894/den-uparxei-pio-staliniko-mplok-apo-to-mnimoniako-mintiako
Από την εφημερίδα "Η Αυγή":
Το τρίγωνο των χρεωκοπημένων...
του Δημήτρη Χρήστου
"Το σύστημα καταφέρνει ακόμα να κρατιέται χρησιμοποιώντας τα χρήματα των φορολογουμένων στην προκλητική, για κάθε σύγχρονη δημοκρατία, ανοιχτή διαπλοκή κυβέρνησης, τραπεζών και μεγάλων ΜΜΕ. Και οι τρεις γωνίες αυτού του αμαρτωλού τριγώνου είναι χρεωκοπημένες και διατηρούνται ζωντανές και αλληλοεξαρτώμενες με αρπαγές κεφαλαίων που καλούνται να πληρώσουν οι πολίτες."...
του Δημήτρη Χρήστου
"Το σύστημα καταφέρνει ακόμα να κρατιέται χρησιμοποιώντας τα χρήματα των φορολογουμένων στην προκλητική, για κάθε σύγχρονη δημοκρατία, ανοιχτή διαπλοκή κυβέρνησης, τραπεζών και μεγάλων ΜΜΕ. Και οι τρεις γωνίες αυτού του αμαρτωλού τριγώνου είναι χρεωκοπημένες και διατηρούνται ζωντανές και αλληλοεξαρτώμενες με αρπαγές κεφαλαίων που καλούνται να πληρώσουν οι πολίτες."...
Ειδικότερα για την τρίτη πλευρά του τριγώνου, τα ΜΜΕ, αναφέρει:
"Και ολοκληρώνουμε με τους νταβατζήδες των ΜΜΕ. Σύμφωνα με τους ισολογισμούς τους για το 2011, τα χρέη σε τηλεοπτικούς σταθμούς, ραδιόφωνα, εφημερίδες και περιοδικά ξεπερνούν τα 3,2 δισεκατομμύρια ευρώ (!), εκ των οποίων κάτι λιγότερο από τα μισά είναι βραχυπρόθεσμες υποχρεώσεις.
Δηλαδή υποχρεώσεις που θα πρέπει σύντομα να αναχρηματοδοτηθούν ή να επαναδιακανονιστούν. Χαρακτηριστικό είναι ότι οι τρεις βασικοί όμιλοι μίντια (ΔΟΛ, Τηλέτυπος, Πήγασος), οι οποίοι αλληλοσυνδέονται, υπολογίζεται ότι έχουν συνολικό δανεισμό που αγγίζει τα 400 εκατ. ευρώ και εξ αυτών τουλάχιστον τα 300 εκατ. ευρώ είναι βραχυπρόθεσμα. Εκτός από τα ΜΜΕ των Μπομπολοψυχάρηδων, στη λίστα με τα χρέη των καναλιών ξεχωρίζει και η Forthnet Media Holdings A.E., που διαθέτει και την ψηφιακή συνδρομητική πλατφόρμα Nova, με 465,9 εκατ. ευρώ. Ακολουθεί ο όμιλος Αntenna με 270,5 εκατ. ευρώ. Χρέη που ξεπερνούν τα 90 εκατ. ευρώ έχει και ο Alpha, αλλά και του Star οι συνολικές υποχρεώσεις φτάνουν περίπου τα 105 εκατ. ευρώ. Συμπέρασμα; Αν δεν ξυπνήσουμε μονομιάς, δεν θα 'ρθει ανάποδα ο ντουνιάς".
Πηγή: http://www.avgi.gr/article/1332461/to-trigono-ton-xreokopimenon-
Η άλλη πλευρά - Άρθρο από "Τα Νέα":
Πηγή: http://www.avgi.gr/article/1332461/to-trigono-ton-xreokopimenon-
Η άλλη πλευρά - Άρθρο από "Τα Νέα":
Ο ποπ πρόεδρος και οι πατερούληδες της Κουμουνδούρου
του Ηλία Κανέλλη
Αφού κατ' αρχήν ο αρθρογράφος χαρακτηρίζει ως "βερμπαλισμό" τη φράση «το πιο συμπαγές και σταλινικό μπλοκ είναι το μνημονιακό μιντιακό που εκφράζεται κατά κύριο λόγο το βράδυ από το Mega και το πρωί από "ΤΑ ΝΕΑ"», που αποδίδεται στον Αλέξη Τσίπρα, στη συνέχεια υποστηρίζει τις πολιτικές θέσεις της εφημερίδας αναφέροντας:
"Βεβαίως η εφημερίδα έχει απόψεις, πολιτική θέση και καθημερινές παρεμβάσεις, με τις οποίες συχνά, αλλά όχι πάντα, αποδοκιμάζονται βασικές επιλογές του ΣΥΡΙΖΑ που σχετίζονται με την έξοδο από την κρίση. Δεν είναι ευνόητο; Πώς θα μπορούσε μια εφημερίδα όπως «ΤΑ ΝΕΑ», με σαφές ιδεολογικό προφίλ, να μην ασκεί κριτική σε ένα κόμμα οι θέσεις του οποίου κινούνται μεταξύ εθνικολαϊκισμού και μιας νεφελώδους ευρωπαϊκότητας; Δεν είναι χαρακτηριστικά της δημοκρατίας η κριτική, ο λόγος και ο αντίλογος, η αντιπαράθεση; Και ποια είναι η δουλειά των μέσων ενημέρωσης απέναντι στα πολιτικά κόμματα στις δημοκρατίες; Δεν είναι να επιβραβεύουν ή να επικρίνουν πολιτικές και πολιτικούς; Καλά, με περισσότερη ή μεγαλύτερη επιτυχία, με πάθη, με λάθη, με επιτυχίες και με αποτυχίες, με αστοχίες ακόμα, ανέκαθεν αυτόν τον ρόλο έπαιζαν παντού στον κόσμο οι εφημερίδες. Για ό,τι δημοσιεύουν, προφανώς δεν είναι στο απυρόβλητο. Κρίνονται - και οι εφημερίδες και οι δημοσιογράφοι τους. Από τους πολίτες, ακόμη και από τα κόμματα. Αλλά έως εκεί. Κρίνονται, δεν ανάγονται στον υπ' αριθμόν 1 εχθρό".
Και αναφερόμενο στον κ. Τσίπρα, συνεχίζει το άρθρο:
Αφού κατ' αρχήν ο αρθρογράφος χαρακτηρίζει ως "βερμπαλισμό" τη φράση «το πιο συμπαγές και σταλινικό μπλοκ είναι το μνημονιακό μιντιακό που εκφράζεται κατά κύριο λόγο το βράδυ από το Mega και το πρωί από "ΤΑ ΝΕΑ"», που αποδίδεται στον Αλέξη Τσίπρα, στη συνέχεια υποστηρίζει τις πολιτικές θέσεις της εφημερίδας αναφέροντας:
"Βεβαίως η εφημερίδα έχει απόψεις, πολιτική θέση και καθημερινές παρεμβάσεις, με τις οποίες συχνά, αλλά όχι πάντα, αποδοκιμάζονται βασικές επιλογές του ΣΥΡΙΖΑ που σχετίζονται με την έξοδο από την κρίση. Δεν είναι ευνόητο; Πώς θα μπορούσε μια εφημερίδα όπως «ΤΑ ΝΕΑ», με σαφές ιδεολογικό προφίλ, να μην ασκεί κριτική σε ένα κόμμα οι θέσεις του οποίου κινούνται μεταξύ εθνικολαϊκισμού και μιας νεφελώδους ευρωπαϊκότητας; Δεν είναι χαρακτηριστικά της δημοκρατίας η κριτική, ο λόγος και ο αντίλογος, η αντιπαράθεση; Και ποια είναι η δουλειά των μέσων ενημέρωσης απέναντι στα πολιτικά κόμματα στις δημοκρατίες; Δεν είναι να επιβραβεύουν ή να επικρίνουν πολιτικές και πολιτικούς; Καλά, με περισσότερη ή μεγαλύτερη επιτυχία, με πάθη, με λάθη, με επιτυχίες και με αποτυχίες, με αστοχίες ακόμα, ανέκαθεν αυτόν τον ρόλο έπαιζαν παντού στον κόσμο οι εφημερίδες. Για ό,τι δημοσιεύουν, προφανώς δεν είναι στο απυρόβλητο. Κρίνονται - και οι εφημερίδες και οι δημοσιογράφοι τους. Από τους πολίτες, ακόμη και από τα κόμματα. Αλλά έως εκεί. Κρίνονται, δεν ανάγονται στον υπ' αριθμόν 1 εχθρό".
Και αναφερόμενο στον κ. Τσίπρα, συνεχίζει το άρθρο:
"Το θέμα με τον κ. Τσίπρα δεν είναι κάποιοι φοβεροί και τρομεροί εχθροί του. Είναι οι πολιτικές (μη) θέσεις του, οι αντιφάσεις του, η αδυναμία του να προσδιορίσει με σαφήνεια (και αριθμούς) μια ενδεχόμενη κυβερνητική πολιτική του. Η ιδεολογικοποίηση των πάντων για να δικαιολογηθεί μια πολιτική αποϊδεολογικοποιημένη, που την υποκινούν οι συνεχείς αντιφάσεις της".
Και ασκώντας δριμεία κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ το άρθρο καταλήγει με τα ακόλουθα:
Και ασκώντας δριμεία κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ το άρθρο καταλήγει με τα ακόλουθα:
"Αν, ωστόσο, η σκέψη του Αλέξη Τσίπρα είναι «flower power», αυτό δεν σημαίνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι απαλλαγμένος από νεοσταλινικές επιδράσεις. Ακόμη κι αν ο ίδιος δεν το καταλαβαίνει, φροντίζουν γι' αυτές διάφορες νεοσταλινικές ύαινες που περιβάλλουν τον αρχηγό, οχυρωμένες πίσω του για την κατάκτηση της εξουσίας.
Οι ύαινες αυτές υπαγορεύουν ορισμένες από τις κεντρικές επιλογές, που λαμβάνουν τη διάσταση καμπάνιας.
Οι ύαινες αυτές υπαγορεύουν ορισμένες από τις κεντρικές επιλογές, που λαμβάνουν τη διάσταση καμπάνιας.
- Τη δαιμονοποίηση των μίντια που ασκούν κριτική στις θέσεις και στις πολιτικές του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
- Τον εκφοβισμό, ως κόμμα, μέσων ενημέρωσης, δημοσιογράφων, ακόμη και γελοιογράφων που τους θεωρούν απέναντί τους. Ποτέ άλλοτε τα κριτικά επιχειρήματα δεν αφορίστηκαν ως διαπλοκή, ποτέ άλλοτε ο φανατισμός δεν υποκατέστησε τον διάλογο.
- Την καλλιέργεια διχαστικού κλίματος μιας κοινωνίας, της οποίας οι αποχρώσεις της καταργούνται για να χωριστούν οι πολιτικές δυνάμεις σε «μνημονιακές» και «αντιμνημονιακές», προκειμένου να εξυπηρετηθεί το εμφυλιακό σχήμα: «ή εμείς ή αυτοί».
- Την έμμεση απειλή ενός ρεβανσισμού απέναντι στους «μνημονιακούς» εκτελεστές «συμβολαίων» με την τρόικα και με τους «μερκελιστές» ξενόδουλους οπαδούς της «εξάρτησης» - ταυτόχρονα με την απειλητική υπόσχεση κατάργησης όποιων μεταρρυθμίσεων επετεύχθησαν ή δρομολογούνται και θα μπορούσαν να κάνουν το κράτος ανταγωνιστικό.
- Ολα αυτά, προφανώς, από συνισταμένες πρώην συνιστωσών που κρύβονται πίσω από τα ευφυολογήματα του αρχηγού, τον οποίο λατρεύουν, έστω ως το αναγκαίο σήμα μέσω του οποίου θα φτάσουν στην εξουσία.
Αλλά αν η εξουσία στις δημοκρατίες είναι ο θεμιτός σκοπός, αυτό δεν σημαίνει ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.
Πηγή: http://www.tanea.gr/news/politics/article/5055441/o-pop-proedros-kai-oi-pateroylhdes-ths-koymoyndoyroy/
Αυτά από τις δυο εφημερίδες.
- Τον εκφοβισμό, ως κόμμα, μέσων ενημέρωσης, δημοσιογράφων, ακόμη και γελοιογράφων που τους θεωρούν απέναντί τους. Ποτέ άλλοτε τα κριτικά επιχειρήματα δεν αφορίστηκαν ως διαπλοκή, ποτέ άλλοτε ο φανατισμός δεν υποκατέστησε τον διάλογο.
- Την καλλιέργεια διχαστικού κλίματος μιας κοινωνίας, της οποίας οι αποχρώσεις της καταργούνται για να χωριστούν οι πολιτικές δυνάμεις σε «μνημονιακές» και «αντιμνημονιακές», προκειμένου να εξυπηρετηθεί το εμφυλιακό σχήμα: «ή εμείς ή αυτοί».
- Την έμμεση απειλή ενός ρεβανσισμού απέναντι στους «μνημονιακούς» εκτελεστές «συμβολαίων» με την τρόικα και με τους «μερκελιστές» ξενόδουλους οπαδούς της «εξάρτησης» - ταυτόχρονα με την απειλητική υπόσχεση κατάργησης όποιων μεταρρυθμίσεων επετεύχθησαν ή δρομολογούνται και θα μπορούσαν να κάνουν το κράτος ανταγωνιστικό.
- Ολα αυτά, προφανώς, από συνισταμένες πρώην συνιστωσών που κρύβονται πίσω από τα ευφυολογήματα του αρχηγού, τον οποίο λατρεύουν, έστω ως το αναγκαίο σήμα μέσω του οποίου θα φτάσουν στην εξουσία.
Αλλά αν η εξουσία στις δημοκρατίες είναι ο θεμιτός σκοπός, αυτό δεν σημαίνει ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.
Πηγή: http://www.tanea.gr/news/politics/article/5055441/o-pop-proedros-kai-oi-pateroylhdes-ths-koymoyndoyroy/
Αυτά από τις δυο εφημερίδες.
Εμείς, στα πλαίσια της ..."διαφάνειας", αναμένουμε με ενδιαφέρον τη συνέχεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου