Από ...Αφηρημένη Σκοπιά.
Ίσως παρακολουθούμε ένα θέατρο του παραλόγου. Κατηγορούν κάποιοι - και είναι πολλοί - τις τελευταίες μέρες τον Θεοδόση Πελεγρίνη για τις "υποκριτικές" του ικανότητες. Ότι ασχολείται με το θέατρο και αδιαφορεί για το Πανεπιστήμιο. Τον παραπέμπουν τώρα στο πειθαρχικό για παράβαση καθήκοντος.
Μα είναι σωστά πράγματα αυτά; Όχι βέβαια, έπρεπε να έχει παραπεμφθεί εδώ και χρόνια!
Δεν είναι η πρώτη φορά που οι πράξεις και οι παραλείψεις του κ. Πελεγρίνη θίγουν τη λειτουργία και το κύρος του πανεπιστημίου.
Ας θυμηθούμε ορισμένα χαρακτηριστικά περιστατικά:
Σχεδόν τρία χρόνια πριν, τον Ιανουάριο του 2011, βάσει καλά οργανωμένου σχεδίου, 300 μετανάστες ταξιδεύουν από την Κρήτη, έρχονται στην οδό Σόλωνος στην Αθήνα και καταλαμβάνουν τη Νομική Σχολή. Οι αλλοδαποί είχαν ήδη κοινοποιήσει την πρόθεσή τους να εγκατασταθούν στο κτήριο της Νομικής με αίτημα την άνευ όρων νομιμοποίησή τους. Ο πρύτανης, ο κ. Πελεγρίνης, δεν αντιδρά όταν άτομα άσχετα με το πανεπιστήμιο απλώνουν στρώματα στα πατώματα της σχολής για να υποδεχτούν τους μετανάστες. Ο πρύτανης ουσιαστικά επιτρέπει την εγκατάσταση. Πρέπει όμως να τηρηθούν και τα προσχήματα. Έτσι ο κ. Πελεγρίνης, παίζοντας το ρόλο του πρύτανη, τηλεφωνεί και ενημερώνει τον υπουργό Δημόσιας Τάξης, χωρίς όμως να του ζητήσει την παρέμβαση της αστυνομίας. Η ένταση εκτονώνεται αρκετές μέρες αργότερα, όταν ο ιδιοκτήτης του Μεγάρου "Υπατεία" προσφέρει το ιστορικό ακίνητο για τη φιλοξενία των 300 αλλοδαπών απεργών πείνας.
Ένα χρόνο μετά, τον Φεβρουάριο του 2012 και πάλι ομάδες "φοιτητών και πολιτών" καταλαμβάνουν τη Νομική Σχολή Αθηνών. Με τη λήξη της τετραήμερης κατάληψης διαπιστώνεται ότι έχουν προκληθεί σοβαρές ζημιές στις εγκαταστάσεις της σχολής, ότι πλήθος οργάνων έχει κλαπεί, ότι η σχολή χρησιμοποιήθηκε και σαν παρασκευαστήριο μολότοφ ακόμη. Ο κ. Πελεγρίνης παίζει και πάλι καλά το ρόλο του πρύτανη, στέλνοντας το απόγευμα της Παρασκευής (η σχολή είχε καταληφθεί από την Πέμπτη) έγγραφα που γνωστοποιούν την κατάληψή της, έγγραφα όμως που δεν βρίσκεται κανείς να παραλάβει. Η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου τα παραλαμβάνει τη Δευτέρα. Εν τω μεταξύ, η σχολή καταστρέφεται, η πόλη καίγεται, αλλά ο ίδιος για μια φορά ακόμη διασώζεται.
Και φτάνουμε στις μέρες μας, όπου το Πανεπιστήμιο της Αθήνας παραμένει κλειστό για τρεις σχεδόν μήνες, το εξάμηνο για τους φοιτητές χάνεται και ο πρύτανης μεταβαίνει στο Παρίσι για την παράσταση της ζωής του. Ο κ. Πελεγρίνης, στο ρόλο του ηθοποιού πλέον, ανεβάζει σε έναν δικό του μονόλογο, μια αφήγηση όπου ένας ηθοποιός κάνει πρόβες στο ρόλο ευνούχου δασκάλου του "Ιουλιανού". Πλέον ο ρόλος του πρύτανη στο Πανεπιστήμιο, μπερδεύεται με τον ρόλο του δασκάλου στο θέατρο, ρόλους που γράφει, σκηνοθετεί και παίζει το ίδιο άτομο, και κάπου εδώ ο έλεγχος της κατάστασης χάνεται οριστικά.
Αποτέλεσμα, ο έτερος πρωταγωνιστής στο θέατρο του παραλόγου, ο υπουργός κ. Αρβανιτόπουλος, να παραπέμψει τον Θεοδόση Πελεγρίνη στο πειθαρχικό συμβούλιο του Πανεπιστημίου για παράβαση καθήκοντος, γιατί "οι πράξεις του και οι παραλείψεις του έθιξαν τη λειτουργία και το κύρος του Πανεπιστημίου".
Όμως, τα ταλέντα δεν χάνονται... Εξάλλου, στον Θεοδόση Πελεγρίνη το κόκκινο χιτώνιο ταιριάζει και η παράσταση συνεχίζεται...
Ίσως παρακολουθούμε ένα θέατρο του παραλόγου. Κατηγορούν κάποιοι - και είναι πολλοί - τις τελευταίες μέρες τον Θεοδόση Πελεγρίνη για τις "υποκριτικές" του ικανότητες. Ότι ασχολείται με το θέατρο και αδιαφορεί για το Πανεπιστήμιο. Τον παραπέμπουν τώρα στο πειθαρχικό για παράβαση καθήκοντος.
Μα είναι σωστά πράγματα αυτά; Όχι βέβαια, έπρεπε να έχει παραπεμφθεί εδώ και χρόνια!
Δεν είναι η πρώτη φορά που οι πράξεις και οι παραλείψεις του κ. Πελεγρίνη θίγουν τη λειτουργία και το κύρος του πανεπιστημίου.
Ας θυμηθούμε ορισμένα χαρακτηριστικά περιστατικά:
Σχεδόν τρία χρόνια πριν, τον Ιανουάριο του 2011, βάσει καλά οργανωμένου σχεδίου, 300 μετανάστες ταξιδεύουν από την Κρήτη, έρχονται στην οδό Σόλωνος στην Αθήνα και καταλαμβάνουν τη Νομική Σχολή. Οι αλλοδαποί είχαν ήδη κοινοποιήσει την πρόθεσή τους να εγκατασταθούν στο κτήριο της Νομικής με αίτημα την άνευ όρων νομιμοποίησή τους. Ο πρύτανης, ο κ. Πελεγρίνης, δεν αντιδρά όταν άτομα άσχετα με το πανεπιστήμιο απλώνουν στρώματα στα πατώματα της σχολής για να υποδεχτούν τους μετανάστες. Ο πρύτανης ουσιαστικά επιτρέπει την εγκατάσταση. Πρέπει όμως να τηρηθούν και τα προσχήματα. Έτσι ο κ. Πελεγρίνης, παίζοντας το ρόλο του πρύτανη, τηλεφωνεί και ενημερώνει τον υπουργό Δημόσιας Τάξης, χωρίς όμως να του ζητήσει την παρέμβαση της αστυνομίας. Η ένταση εκτονώνεται αρκετές μέρες αργότερα, όταν ο ιδιοκτήτης του Μεγάρου "Υπατεία" προσφέρει το ιστορικό ακίνητο για τη φιλοξενία των 300 αλλοδαπών απεργών πείνας.
Ένα χρόνο μετά, τον Φεβρουάριο του 2012 και πάλι ομάδες "φοιτητών και πολιτών" καταλαμβάνουν τη Νομική Σχολή Αθηνών. Με τη λήξη της τετραήμερης κατάληψης διαπιστώνεται ότι έχουν προκληθεί σοβαρές ζημιές στις εγκαταστάσεις της σχολής, ότι πλήθος οργάνων έχει κλαπεί, ότι η σχολή χρησιμοποιήθηκε και σαν παρασκευαστήριο μολότοφ ακόμη. Ο κ. Πελεγρίνης παίζει και πάλι καλά το ρόλο του πρύτανη, στέλνοντας το απόγευμα της Παρασκευής (η σχολή είχε καταληφθεί από την Πέμπτη) έγγραφα που γνωστοποιούν την κατάληψή της, έγγραφα όμως που δεν βρίσκεται κανείς να παραλάβει. Η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου τα παραλαμβάνει τη Δευτέρα. Εν τω μεταξύ, η σχολή καταστρέφεται, η πόλη καίγεται, αλλά ο ίδιος για μια φορά ακόμη διασώζεται.
Και φτάνουμε στις μέρες μας, όπου το Πανεπιστήμιο της Αθήνας παραμένει κλειστό για τρεις σχεδόν μήνες, το εξάμηνο για τους φοιτητές χάνεται και ο πρύτανης μεταβαίνει στο Παρίσι για την παράσταση της ζωής του. Ο κ. Πελεγρίνης, στο ρόλο του ηθοποιού πλέον, ανεβάζει σε έναν δικό του μονόλογο, μια αφήγηση όπου ένας ηθοποιός κάνει πρόβες στο ρόλο ευνούχου δασκάλου του "Ιουλιανού". Πλέον ο ρόλος του πρύτανη στο Πανεπιστήμιο, μπερδεύεται με τον ρόλο του δασκάλου στο θέατρο, ρόλους που γράφει, σκηνοθετεί και παίζει το ίδιο άτομο, και κάπου εδώ ο έλεγχος της κατάστασης χάνεται οριστικά.
Αποτέλεσμα, ο έτερος πρωταγωνιστής στο θέατρο του παραλόγου, ο υπουργός κ. Αρβανιτόπουλος, να παραπέμψει τον Θεοδόση Πελεγρίνη στο πειθαρχικό συμβούλιο του Πανεπιστημίου για παράβαση καθήκοντος, γιατί "οι πράξεις του και οι παραλείψεις του έθιξαν τη λειτουργία και το κύρος του Πανεπιστημίου".
Όμως, τα ταλέντα δεν χάνονται... Εξάλλου, στον Θεοδόση Πελεγρίνη το κόκκινο χιτώνιο ταιριάζει και η παράσταση συνεχίζεται...
______________________
Το σκίτσο είναι του Ηλία Μακρή από την "Καθημερινή"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου