Κύπρος: Ο φόβος ως εργαλείο επιβολής

"Μεταξύ μπαλκονάτων διακηρύξεων και φοβικών κοντόφθαλμων αντιλήψεων της πολιτικής επέρχεται ο εγκλωβισμός σε αδιέξοδες πορείες" τονίζει ο Κώστας Βενιζέλος σε άρθρο του σήμερα στο "Φιλελεύθερο", επισημαίνοντας πως "η ευκολότερη οδός για τη διχοτόμηση είναι η πεπατημένη και η αδυναμία άρθρωσης πολιτικής ανατροπών". 

Ολόκληρο το άρθρο στη συνέχεια:

Ο φόβος ως εργαλείο επιβολής

Η επένδυση στον φόβο και η επίκληση διχαστικών μηνυμάτων, αλλά και η προσπάθεια προώθησης της ιδέας για «τελευταία ευκαιρία», αποτελούν εργαλεία επιβολής. Προβάλλεται ως πολιτικό επιχείρημα πως εάν δεν γίνει κάτι στο Κυπριακό, τότε θα εδραιωθεί το στάτους κβο και η διχοτόμηση. Παρουσιάζονται τα ανησυχητικά, όντως, στοιχεία για την πώληση ελληνοκυπριακών περιουσιών στα κατεχόμενα, ως επιχείρημα για να προχωρήσει τώρα η διαδικασία στο Κυπριακό. Μια διαδικασία, η οποία στηρίζεται σε ένα διάτρητο από ερμηνείες και παρερμηνείες κοινό ανακοινωθέν, έχει περισσότερες πιθανότητες αποτυχίας. Και μια νέα αποτυχία, με βάση και τα όσα υποστηρίζουν οι οπαδοί της όποιας λύσης, θα οδηγήσει σε οριστική διχοτόμηση. 

Από τη στιγμή που μέχρι σήμερα διεξάγεται ένας δημόσιος διάλογος για το τι σημαίνει η μια πρόνοια και τι η άλλη, πώς μπορεί η συγκεκριμένη βάση αυτή της διαπραγμάτευσης να αποτελέσει το μέσο για την επίτευξη συμφωνίας; Και το τοπίο δεν είναι ομιχλώδες μόνο στην ελληνοκυπριακή πλευρά. Παρακολουθούμε και τι ερμηνείες δίνει η τουρκική πλευρά, είτε διά του άτσαλου Έρογλου είτε διά των «ευέλικτων» Ναμί και Οζερσάι. Είναι σαφές από τις ερμηνείες που δίνουν στο θέμα της μετεξέλιξης, όπως η ιδέα της επικύρωσης της λύσης από τα κράτη-μέλη της Ε.Ε., προς ποια κατεύθυνση κινούνται. Παρά τις φραστικές αμφίσημες διατυπώσεις που επιστρατεύουν, θέλουν να καταστήσουν τη συμφωνία ως εργαλείο για να δημιουργήσουν ξεχωριστό κράτος. Αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει αποφεύγεται ο διάλογος. Εκείνο, όμως, που επιβάλλεται είναι να αποφεύγονται οι κακοτοπιές και οι «εποικοδομητικές ασάφειες», στη μετάφραση των οποίων αποδίδεται πάντα η ερμηνεία της τουρκικής πλευράς. 

Στην πολιτική, μεταξύ της ακινησίας και της ανάληψης των μεγάλων ρίσκων υπάρχει και ένας τρίτος δρόμος. Η πολιτική του ελεγχόμενου ρίσκου. Μια τακτική μικρών και μεγάλων βημάτων, με σαλαμοποίηση των κινήσεων, μέσα από την οποία το καθετί αξιολογείται, ελέγχεται για να προχωρούν οι σχεδιασμοί. Φτάνει να υπάρχουν σχεδιασμοί και όραμα. 

Το σκηνικό, το οποίο στήνεται στο εσωτερικό είναι γνωστό. Το έχουμε ξαναζήσει. Αρχίζει σιγά-σιγά να αναπτύσσεται μια λογική αυτομαστιγώματος. Μια προσέγγιση που στοχεύει να δημιουργήσει ενοχές στους Ελληνοκύπριους για τη σημερινή κατάσταση της κατοχής. Το παραμύθι αυτό το έχουν μάθει στα αλήστου μνήμης σεμινάρια, με καθηγητές τους υπερατλαντικούς μας… σύμμαχους. 

Είναι σαφές πως έχουμε ευθύνη. Η μεγαλύτερη δε ευθύνη είναι η ανεκτικότητα που επέδειξαν οι πολίτες σε ένα πολιτικό σύστημα, που προτιμούσε την πεπατημένη, την εύκολη οδό της προσαρμογής στα κατοχικά δεδομένα. Μεταξύ μπαλκονάτων διακηρύξεων και φοβικών κοντόφθαλμων αντιλήψεων της πολιτικής επέρχεται ο εγκλωβισμός σε αδιέξοδες πορείες. Η ευκολότερη οδός για τη διχοτόμηση είναι η πεπατημένη και η αδυναμία άρθρωσης πολιτικής ανατροπών. Η επιλογή μιας πορείας που οι πιθανότητες αποτυχίας είναι μεγαλύτερες, συνιστά αυτοχειρία. 

Κώστας Βενιζέλος

______________

Πηγή: www.philenews.com 22.02.2014
- See more at: http://www.philenews.com/el-gr/arthra-apo-f-k-venizelos/103/186678/o-fovos-os-ergaleio-epivolis#sthash.9mVueDq6.dpuf