Τη στιγμή που ο Michael Spindelegger (1) θα πρέπει να ταλαιπωρηθεί με μία μάλλον ακόμη πιο μακρά διαρκή μάχη για την αρχηγεία του κόμματος, ο υπουργός άμυνας Klug βασανίζεται με το αδύνατο. Πριν από 1 ολόκληρο χρόνο έλαβε χώρα το δημοψήφισμα με θέμα "Στρατιωτική θητεία ή επαγγελματικός στρατός". Λόγω του αποτελέσματος - ο λαός εκφράστηκε με (από ότι φαίνεται) 60% υπέρ της στρατιωτικής θητείας - η ÖVP αυτοαποκαλείται έκτοτε η νικήτρια αυτού του δημοψηφίσματος που ξεκίνησε από τα δύο κόμματα της συγκυβέρνησης.
Πως τα καταφέραμε να φτάσουμε σε αυτό το αποτέλεσμα; Ε λοιπόν, η πλειοψηφία των ανθρώπων, ιδιαίτερα ο μέσος Αυστρικός / η μέση Αυστριακή, φοβάται την αλλαγή, φοβάται το νέο, φοβάται μία λεγόμενη "αποξένωση" της αρχικής του φύσης. Για αυτό το λόγο διατηρούν οι Αυστριακοί με κάθε πολεμική εκείνη τη στρατιωτική θητεία, την οποία έκτοτε συντηρεί η αυστριακή παράδοση, η οποία ολοκληρώθηκε από χριστιανό-συντηρητικές δομές.
Είναι ένα από τα λίγα στοιχεία, αν όχι μάλιστα το μοναδικό, το οποίο διαχωρίζει την Αυστρία από ένα μοντέρνο και ευρωπαϊκό κράτος. Και ακριβώς για αυτό δε θέλουν οι Αυστριακοί και οι Αυστριακές να εγκαταλείψουν αυτό το στοιχείο της στρατιωτικής θητείας. Εδώ μπορούμε πέρα για πέρα να παραλληλίσουμε με μία τυπική σχέση που είναι υπό διάλυση.
Συνεχίζουμε ως έχει;
Και οι δύο εταίροι γνωρίζουν, πως δεν έχει νόημα να συνεχίσουν ως έχει, αλλά ψάχνουν, λόγω του φόβου μπροστά στο νέο και την αντιλαμβανόμενη ευκολία απέναντι στο συνηθισμένο, απόψεις, λόγω των οποίων δε θα λειτουργούσε επί του παρόντος. Αλλά είναι όλες μονάχα "ψεύτικες απόψεις" - καθώς ακριβώς όπως μία σχέση, της οποίας οι σύντροφοι έχουν απομακρυνθεί, πρέπει να εγκαταλειφθεί, είναι η σχέση του κράτους της Αυστρίας με τη στρατιωτική θητεία καταδικασμένη να αποτύχει, είτε το αντιλαμβάνονται οι πολίτες είτε όχι.
Και ακριβώς αυτό έχει γίνει πρόβλημα για τον υπουργό άμυνας Gerald Klug. Στη νέα συμφωνία της συγκυβέρνησης εκφράστηκαν οι SPÖ (2) και ÖVP σαφώς υπέρ της υλοποίησης της μεταρρύθμισης της στρατιωτικής θητείας. Η πεμπτουσία του όλου ζητήματος είναι όμως, πως θα το πετύχουν αυτό. Η Αυστρία είναι χωμένη εδώ και μισό χρόνο σε μία μεγάλη και πολυσχολιασμένη τρύπα του προϋπολογισμού. Αυτό σημαίνει εν συντομία, πως η Αυστρία έχει τεράστια χρέη στα βιβλία της, τα οποία θα πρέπει να καλυφθούν τα επόμενα χρόνια.
Μεταρρύθμιση της στρατιωτικής θητείας;
Πως θα υπάρχει μέσα σε αυτά χώρος για μια μεταρρύθμιση της στρατιωτικής θητείας, παραμένει μάλλον ένα άλυτο ερώτημα, στο οποίο μπορούν να υπάρξουν μόνο παράδοξες απαντήσεις. Λόγω της τρύπας στον προϋπολογισμό θα έπρεπε το κράτος να μειώσει δραστικά τις επιδοτήσεις για το υπουργείο άμυνας και μάλιστα κατά περισσότερο από 60 εκατομμύρια Ευρώ. Πρέπει λοιπόν να γίνουν καταργήσεις. Ως εκ τούτου θα ήταν παντελής ανοησία, να διατηρηθεί η βασική εκπαίδευση και έτσι και η στρατιωτική θητεία, καθώς εκείνοι οι άνδρες, οι οποίοι εκτίουν - συνήθως αναγκαστικά - αυτούς τους 6 μήνες, δε φέρνουν κανένα έσοδο στον στρατό, καθώς για τους περισσότερους δε προβλέπεται στο μέλλον καμία θέση στο στρατό. Εντωμεταξύ πάσχει λόγω αυτού η εκπαίδευση των "πραγματικών" στρατιωτών, οι οποίοι παλεύουν λόγω της έλλειψης χρημάτων και των συνοδευόμενων περικοπών με μία όλο και χειροτερεύουσα εκπαίδευση.
Πρόταση λύσης
Είναι λοιπόν, σε κάθε περίπτωση από μακροπρόθεσμη σκοπιά, κόστη που δε φέρνουν έσοδα και δεν αναθεωρούνται, τα οποία θα μπορούσαμε να ξοδέψουμε πολύ συνετότερα. Θα έπρεπε καλύτερα, αντί να ολοκληρώσουμε με τα χίλια ζόρια την μεταρρύθμιση της στρατιωτικής θητείας, να ελαφρύνουμε τον παράγοντα εργασία, να επενδύσουμε στην παιδεία, να επενδύσουμε σε τομείς, οι οποίοι πραγματικά (!) και όχι μόνο φαινομενικά ωφελούν σε κάτι. Είναι λοιπόν η ώρα το κράτος να καταλάβει, πως η σχεδιασμένη μεταρρύθμιση της στρατιωτικής θητείας είναι καταδικασμένη να αποτύχει και δεν έχει νόημα να επιμένει αναγκαστικά σε αυτή.
Τα χρήματα μπορούν να επενδυθούν λογικότερα, ιδίως όταν φαίνεται πως βρισκόμαστε σε μία υπερβολικά μεγάλη τρύπα του προϋπολογισμού. Η Αυστρία θα έπρεπε ακριβώς όπως η Γερμανία και διάφορες άλλες χώρες επίσης επιτέλους να εξέλθει από την παράδοση ενός "κανονικού στρατού", τον οποίο πρέπει να υπηρετεί ο ανδρικός πληθυσμός και να εξελιχθεί σε ένα μοντέρνο κράτος του 21ου αιώνα, στο οποίο η στρατιωτική θητεία δεν έχει θέση.
(1) αρχηγός του λαϊκού κόμματος Αυστρίας (ÖVP), δεξιών πεποιθήσεων, το οποίο συμμετέχει στη συγκυβέρνηση ως δεύτερο κόμμα των εκλογών
(2) Sozialdemokratische Partei Österreichs = Σοσιαλδημοκρατικό κόμμα της Αυστρίας, κεντρώων πεποιθήσεων, το οποίο βγήκε πρώτο στις πρόσφατες εκλογές και αποτελεί το ένα από τα δύο κόμματα της συγκυβέρνησης.
Ακολουθεί το πρωτότυπο άρθρο:
Österreich und die Wehrpflicht: Eine Beziehung, die zum Scheitern verurteilt ist
Die Angst vor dem Neuen und die umögliche Umsetzbarkeit der "Wehrpflichtreform"
Während sich Michael Spindelegger mit einer wohl noch länger andauernden Obmanndebatte herumschlagen muss, plagt sich Verteidigungsminister Klug mit dem Unmöglichen. Vor gut einem Jahr fand die Volksbefragung zum Thema "Wehrpflicht oder Berufsheer" statt. Aufgrund des Ergebnisses - die Bevölkerung sprach sich mit (angeblich) 60 Prozent für die Wehrpflicht aus - wähnt sich die ÖVP seither als Sieger dieser von den Regierungsparteien initiierten Befragung.
Wie es überhaupt zu diesem Ergebnis kommen konnte? Nun ja, das Gros der Menschen, insbesondere der durchschnittliche Österreicher/die durchschnittliche Österreicherin, hat Angst vor Veränderung, Angst vor Neuem, Angst vor einer sogenannten "Entfremdung" seines/ihres ursprünglichen Wesens. Deswegen halten die Österreicher an jener Wehrpflicht, die die österreichische Tradition, welche von christlich-konservativen Strukturen durchzogen ist, seit jeher gepflegt hat, mit jeglicher Polemik fest.
Es ist eines der wenigen Elemente, wenn nicht sogar das einzige, das Österreich von einem modernen und europäischen Staat unterscheidet. Und genau deswegen wollen die Österreicher und Österreicherinnen jenes Element der Wehrpflicht auch nicht aufgeben. Man kann hier durchaus Parallelen zu einer typischen Beziehung ziehen, die gerade am Scheitern ist.
Weitermachen wie bisher?
Beide Partner wissen, es hat keinen Sinn, weiterzumachen wie bisher, aber sie suchen, aufgrund der Angst vor dem Neuen und der empfundenen Leichtigkeit gegenüber dem Gewohnten Aspekte, weshalb es nicht doch noch funktionieren sollte. Aber das sind alles nur "Scheinaspekte"; denn genauso wie eine Beziehung, deren Partner sich auseinandergelebt haben, aufgegeben werden sollte, ist die Beziehung des Landes Österreich zur Wehrpflicht zum Scheitern verurteilt, ob es die Bürger wahrhaben wollen oder nicht.
Und genau das wird Verteidigungsminister Gerald Klug gerade zum Problem. Im neuen Koalitionsvertrag haben sich SPÖ und ÖVP aufgrund des Ergebnisses des Plebiszits explizit für eine Umsetzung der Wehrpflichtreform ausgesprochen. Die Quintessenz des Ganzen ist jedoch, wie das gelingen soll. Österreich steckt seit gut einem halben Jahr in einem großen und vielzitierten Budgetloch; das heißt in der Kurzfassung, dass Österreich enorme Schulden zu Buche stehen hat, die es in den kommenden Jahren auszugleichen gilt.
Wehrpflichtreform?
Wie darin eine Wehrpflichtreform Platz haben soll, bleibt wohl eine unlösbare Frage, worauf es nur paradoxe Antworten geben kann. Aufgrund des Budgetlochs musste der Staat die Subventionen für das Verteidigungsministerium drastisch kürzen, und zwar um mehr als 60 Millionen Euro; es gilt also abzubauen. Daher wäre es kompletter Nonsens, die Grundausbildung und somit die Wehrpflicht aufrechtzuerhalten, da jene Männer, die diese sechs Monate - meist gezwungenermaßen - absolvieren, keinen Ertrag für das Bundesheer bringen, da in der Zukunft der meisten jener Präsenzdiener kein Job beim Militär vorgesehen ist. Währenddessen leidet die Ausbildung der "richtigen" Soldaten darunter, die aufgrund des fehlenden Geldes und damit einhergehender Kürzungen mit einer immer schlechter werdenden Ausbildung zu kämpfen haben.
Lösungsvorschlag
Es sind also, jedenfalls langfristig betrachtet, ertragslose, nicht revidierbare Kosten, die man weitaus vernünftiger ausgeben könnte. Man sollte lieber, anstatt die Wehrpflichtreform mit Ach und Krach durchzusetzen, den Faktor Arbeit entlasten, in Bildung investieren, in Felder investieren, die der Bevölkerung wirklich (!) und nicht nur "scheinbar" etwas nutzen. Es wäre also an der Zeit, dass der Staat einsieht, dass die geplante Wehrpflichtreform zum Scheitern verurteilt ist und es keinen Sinn macht, zwanghaft daran festzuhalten.
Das Geld kann sinnvoller investiert werden; zumal wir uns doch anscheinend in einem übermäßig großen Budgetloch befinden. Österreich sollte genauso wie Deutschland und etliche andere Staaten auch endlich aus der Tradition eines "stehenden Heeres", dem die männliche Bevölkerung dienen soll, heraustreten und zu einem modernen Staat des 21. Jahrhunderst heranwachsen, in dem eine Wehrpflicht keinen Platz hat.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου