Η ιστορία των Ελλήνων της Ουκρανίας είναι γραμμένη με βίαιες μετακινήσεις, διώξεις και καταπίεση των στοιχείων καταγωγής τους, όπως η γλώσσα και η θρησκεία. Μιλώντας στην "Καθημερινή", εκπρόσωποι ομογενειακών συλλόγων δηλώνουν ότι δεν πρόκειται να μπουν ξανά στη θέση του εξιλαστήριου θύματος, όπως κατά το παρελθόν. «Δεν πρόκειται να υποστηρίξουμε καμία θέση, ούτε υπέρ ούτε κατά, καμίας κυβέρνησης. Είμαστε πολίτες αυτής της χώρας και φυσικά έχουμε αγωνία, όπως και όλοι οι υπόλοιποι, για το μέλλον της. Ωστόσο, θα περιμένουμε να δούμε πού θα καταλήξει αυτή η κατάσταση, προκειμένου να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας», είπε στην "Καθημερινή" μέλος του ελληνικού συλλόγου της Σεβαστούπολης.
Τα περισσότερα μέλη της κοινότητας εδώ είναι ηλικιωμένοι, που προσπαθούν να διατηρούν τη δική τους διάλεκτο της ελληνικής γλώσσας, γιορτάζουν τις ελληνικές γιορτές και προσπαθούν να εμπνεύσουν τους νέους προκειμένου να μάθουν την ιστορία της Ελλάδας. Ωστόσο, η ανησυχία είναι διάχυτη στα πρόσωπά τους: για το μέλλον της χώρας τους, αλλά και για την άνοδο των ακροδεξιών στοιχείων.
Ανησυχία προκάλεσε, πάντως, το γεγονός ότι πριν από λίγες ημέρες ψηφίστηκε νόμος που καταργεί τη δυνατότητα χρήσης δεύτερης γλώσσας σε διάφορες περιοχές της Ουκρανίας. Και μπορεί να πλήττει κυρίως τους Ρώσους, όμως δεν περνάει απαρατήρητο και από τους Ελληνες ομογενείς.
«Μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά, που λέτε και εσείς στην Ελλάδα. Η διαμάχη αυτή στρέφεται κυρίως κατά της ρωσικής γλώσσας και έχει βαθύτερα αίτια, ωστόσο δεν μπορούμε να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο να επηρεάσει και τη διδασκαλία των ελληνικών, σε περιοχές με σημαντικό ελληνικό στοιχείο», αναφέρει μέλος της ελληνικής κοινότητας της Μαριούπολης. Το μείζον έγκειται στο κατά πόσον οι δάσκαλοι Ελληνικών θα πληρώνονται από τον κρατικό προϋπολογισμό, γεγονός που σε συνδυασμό με τη φτώχεια των ελληνικών σωματείων θεωρείται καθοριστικό για την επιβίωση της ελληνικής γλώσσας στην περιοχή.
Αλλοι, ωστόσο, δεν συμφωνούν με τη συγκεκριμένη άποψη: «Η γλώσσα μας επιβίωσε από σταλινικές διώξεις, δεν πρόκειται να χαθεί σήμερα», αναφέρει Ελληνας από το χωριό Στίλα της περιοχής Ντόνετσκ. Οσον αφορά το ενδεχόμενο έξαρσης εθνικισμού στη χώρα, ο ίδιος λέει ότι «στην περιοχή μας και γενικότερα στην ανατολική Ουκρανία έχουμε μάθει να συμβιώνουμε με περισσότερες από δέκα εθνότητες. Κανείς ποτέ δεν σε ρωτάει για την καταγωγή σου».
Ενδιαφέρον έχουν ακόμη και οι εκκλησιαστικές ισορροπίες και έριδες. Σήμερα στην Ουκρανία υπάρχουν δύο αντίπαλες Ορθόδοξες Εκκλησίες. Η πρώτη είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας, που αναγνωρίζεται από όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίες και συνδέεται με το Πατριαρχείο της Μόσχας. Η δεύτερη είναι η Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία - Πατριαρχείο του Κιέβου. «Γίνεται κανονική μάχη, ανάμεσα στον φιλορωσικό και το φιλοδυτικό εκκλησιαστικό άξονα», αναφέρει εκκλησιαστικός παράγοντας.
Τα περισσότερα μέλη της κοινότητας εδώ είναι ηλικιωμένοι, που προσπαθούν να διατηρούν τη δική τους διάλεκτο της ελληνικής γλώσσας, γιορτάζουν τις ελληνικές γιορτές και προσπαθούν να εμπνεύσουν τους νέους προκειμένου να μάθουν την ιστορία της Ελλάδας. Ωστόσο, η ανησυχία είναι διάχυτη στα πρόσωπά τους: για το μέλλον της χώρας τους, αλλά και για την άνοδο των ακροδεξιών στοιχείων.
Ανησυχία προκάλεσε, πάντως, το γεγονός ότι πριν από λίγες ημέρες ψηφίστηκε νόμος που καταργεί τη δυνατότητα χρήσης δεύτερης γλώσσας σε διάφορες περιοχές της Ουκρανίας. Και μπορεί να πλήττει κυρίως τους Ρώσους, όμως δεν περνάει απαρατήρητο και από τους Ελληνες ομογενείς.
«Μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά, που λέτε και εσείς στην Ελλάδα. Η διαμάχη αυτή στρέφεται κυρίως κατά της ρωσικής γλώσσας και έχει βαθύτερα αίτια, ωστόσο δεν μπορούμε να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο να επηρεάσει και τη διδασκαλία των ελληνικών, σε περιοχές με σημαντικό ελληνικό στοιχείο», αναφέρει μέλος της ελληνικής κοινότητας της Μαριούπολης. Το μείζον έγκειται στο κατά πόσον οι δάσκαλοι Ελληνικών θα πληρώνονται από τον κρατικό προϋπολογισμό, γεγονός που σε συνδυασμό με τη φτώχεια των ελληνικών σωματείων θεωρείται καθοριστικό για την επιβίωση της ελληνικής γλώσσας στην περιοχή.
Αλλοι, ωστόσο, δεν συμφωνούν με τη συγκεκριμένη άποψη: «Η γλώσσα μας επιβίωσε από σταλινικές διώξεις, δεν πρόκειται να χαθεί σήμερα», αναφέρει Ελληνας από το χωριό Στίλα της περιοχής Ντόνετσκ. Οσον αφορά το ενδεχόμενο έξαρσης εθνικισμού στη χώρα, ο ίδιος λέει ότι «στην περιοχή μας και γενικότερα στην ανατολική Ουκρανία έχουμε μάθει να συμβιώνουμε με περισσότερες από δέκα εθνότητες. Κανείς ποτέ δεν σε ρωτάει για την καταγωγή σου».
Ενδιαφέρον έχουν ακόμη και οι εκκλησιαστικές ισορροπίες και έριδες. Σήμερα στην Ουκρανία υπάρχουν δύο αντίπαλες Ορθόδοξες Εκκλησίες. Η πρώτη είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας, που αναγνωρίζεται από όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίες και συνδέεται με το Πατριαρχείο της Μόσχας. Η δεύτερη είναι η Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία - Πατριαρχείο του Κιέβου. «Γίνεται κανονική μάχη, ανάμεσα στον φιλορωσικό και το φιλοδυτικό εκκλησιαστικό άξονα», αναφέρει εκκλησιαστικός παράγοντας.
_________________
Πηγή: από άρθρο του Κώστα Ονισένκο στην "Καθημερινή" 01.03.2014
http://www.kathimerini.gr/756297/article/epikairothta/kosmos/oykrania-ti-fovoyntai-oi-ellhnes-gia-thn-epomenh-mera
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου