Στις Παραλίες της Αρτέμιδας Ι

Ήταν ένα σχετικά ζεστό απόγευμα στις αρχές του Μάρτη, όταν ξεκινήσαμε τη βόλτα μας περπατώντας κατά μήκος της παραλίας, στην Αρτέμιδα. Ξεκινήσαμε από το Σιλιβάνι με κατεύθυνση νότια προς τη Βραυρώνα. 

Οι συνεχείς εναλλαγές στο τοπίο (τίποτα δεν είναι το ίδιο) συνθέτουν μια πολύ ενδιαφέρουσα διαδρομή.
 
Στη φωτογραφία πάνω αριστερά και στη φωτογραφία κάτω: η Παραλία στο Σιλιβάνι. 

Από τη μια μεριά, εκείνη της παραλίας, η αμμουδιά εναλλάσσεται με τα βράχια, ενώ στη θάλασσα κατά διαστήματα ξεφυτρώνουν μικρές βραχονησίδες. Η θάλασσα, χρόνια τώρα, όπου μπόρεσε "έφαγε" τα χέρσα εδάφη σχηματίζοντας όμορφα μικρά λιμανάκια που τελειώνουν δεξιά και αριστερά στα βραχάκια. Κάποιοι "τρελοί" χειμερινοί κολυμβητές, απολαμβάνουν στα λιμανάκια αυτά τα καθαρά ήρεμα νερά. 

Από την άλλη μεριά, τα κτίσματα εναλλάσσεται με τα άδεια οικόπεδα και τα χωράφια, που αυτή την εποχή είναι γεμάτα με αγριόχορτα και όμορφα, κάθε λογής, αγριολούλουδα.

Και ο δρόμος; Και αυτός συνεχώς αλλάζει! Το μονοπάτι αλλού φαρδύ και αλλού στενό, άλλοτε περπατάς σε χώμα και άλλοτε πάνω στις κροκάλες. Και ξαφνικά άσφαλτος για να χαθεί και πάλι σε λίγο. 

Άλλοτε πάλι δρόμος δεν υπάρχει. Τον φτιάχνεις μόνος σου, περπατώντας στην αμμουδιά. 

Νερόλακκοι στα βράχια

Παραλία στου Ντέιβις - Davis -, (φωτογραφίες πάνω και κάτω). Το καλοκαίρι η αμμουδιά είναι κάπως διαφορετική. Όλες οι παραλίες είναι διαφορετικές τους χειμερινούς μήνες από ότι τους καλοκαιρινούς. Συνήθως το χειμώνα, οι νοτιάδες που φυσάνε, αυξάνουν την αμμουδιά (μεταφέροντας άμμο) στη βόρεια πλευρά της παραλίας και την μειώνουν στη νότια. Το αντίθετο συμβαίνει τους καλοκαιρινούς μήνες που συνήθως φυσάνε βοριάδες. 

Αμμουδιές και βράχια. Τίποτα δεν είναι "το ίδιο".

Υπάρχουν στο μονοπάτι, που και που, και κάποια δέντρα, σκύβεις και τα προσπερνάς ή στέκεσαι στη ρίζα τους να πάρεις μια ανάσα. Όμορφα είναι και εκεί.

Η θάλασσα εκείνο το απόγευμα ήταν απόλυτα ήρεμη. Άπνοια και πάνω ψηλά, κάποια γκρίζα σύννεφα. Το βραδάκι θα 'χουμε βροχή, σκέφτηκα. 

Ξεκινώντας από το Σιλιβάνι (λίγο μετά τις ταβέρνες), φτάσαμε στην εκκλησιά των "Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης" πάνω σε μια βραχώδη ακτή με δυο όμορφα μικρά λιμανάκια δεξιά και αριστερά. Μέχρι εδώ, φτάνει για σήμερα. Μια άλλη μέρα θα κάνουμε την υπόλοιπη διαδρομή, μέχρι την Βραυρώνα. Και πάλι πίσω λοιπόν, περπατώντας.

Μικρές παραλίες δίπλα στην εκκλησιά των "Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης" 

Κάπου στα μισά της επιστροφής, μια ταβέρνα. Λες να σερβίρει και καφέ; αναρωτηθήκαμε. Πράγματι, μας σέρβιρε καφέ (καλός και φτηνός - μόλις ένα ευρώ έκαστος). Λίγη ξεκούραση την χρειαζόμασταν. Μισή ώρα μετά, συνέχεια για το Σιλιβάνι.

Οι συνεχείς εναλλαγές στο όμορφο παραθαλάσσιο τοπίο της Αρτέμιδας έκαναν τη διαδρομή πολύ ενδιαφέρουσα. Και δυο ώρες ήταν αρκετές...

Κείμενα και Φωτογραφίες: Takis Ant για το afirimeno.com

Σημείωση: Η διαδρομή στην παραλία (για τυχόν ενδιαφερόμενους) είναι σχεδόν παράλληλη της Λεωφόρου Βραυρώνας, ξεκινά κάπου μεταξύ 1ης και 2ης στάσης (από το καφέ Silivani) και φτάνει περίπου μέχρι την 7η στάση.