Υπό το βάρος των κραυγών

Ένα ενδιαφέρον άρθρο για τις "κραυγαλέες" (στην κυριολεξία) υπερβολές που χαρακτηρίζουν τον Έλληνα από τον Πάσχο Μανδραβέλη στην "Καθημερινή". "Οι κραυγές ήταν από όλους και επί παντός, ακόμη και στο αποκορύφωμα της ανάπτυξης όλοι οι Ελληνες γκρίνιαζαν για όλα" αναφέρει.
Μερικά αποσπάσματα του άρθρου στη συνέχεια:

Α​​ν οι κραυγές παρήγαγαν πλούτο, τότε η Ελλάδα δεν θα είχε χρεοκοπήσει. Πιθανότατα ο πρωθυπουργός της θα πήγαινε σε συνόδους κορυφής ως εξέχον μέλος των G8. Με τόση κραυγή και διαδήλωση που παρήγαγε η μεταπολίτευση, όχι μόνο δεν θα φορτώναμε στα παιδιά μας το υπέρογκο δημόσιο χρέος, αλλά θα είχαμε εξασφαλίσει και τα εγγόνια μας. Φυσικά, δεν πρέπει να ακυρώσουμε ολόκληρη την αγωνιστική παράδοση της μεταπολίτευσης· υπήρξαν κινητοποιήσεις που βάθυναν και πλάτυναν τη Δημοκρατία και τα δικαιώματα των εργαζομένων. Αλλά δυστυχώς αυτή η καλή παράδοση πνίγηκε στα λύματα του συντεχνιασμού.

Οι κραυγές όμως δεν ήταν μόνο συντεχνιακές. Ηταν από όλους και επί παντός. Είναι χαρακτηριστικό ότι, ακόμη και στο αποκορύφωμα της ανάπτυξης σε πήλινα πόδια, όλοι οι Ελληνες γκρίνιαζαν για όλα. Λογικό, γιατί η αύξηση του ιδιωτικού πλούτου στη χώρα δεν συμβάδιζε με τη βελτίωση των δημόσιων υποδομών, με αποτέλεσμα να υπάρχουν νησίδες ιδιωτικής ευημερίας σε ένα εξαιρετικά φτωχό δημόσιο περιβάλλον. 

Από την άλλη μεριά, όμως, το πολιτικό σύστημα και τα ΜΜΕ δεν ιεραρχούσαν τις γκρίνιες του λαού, αλλά τις υιοθετούσαν όλες άκριτα. 

Ετσι, τον παλιό καλό καιρό, τότε που τα λεφτά έτρεχαν από τα μπατζάκια του υπουργού Οικονομικών, η ελληνική τηλεόραση ειδικευόταν στα «ρεπορτάζ της οργής»...

Τα ελληνικά ΜΜΕ λειτουργούσαν ως μεγάλα αντηχεία πραγματικών ή φανταστικών προβλημάτων του τόπου. Ετσι διογκωνόταν η πίεση στο πολιτικό σύστημα για τα πάντα χωρίς να φιλτράρονται τα αιτήματα και να μπαίνουν προτεραιότητες...

Πηγή: kathimerini.gr
Ολόκληρο το άρθρο στο:
Υπό το βάρος των κραυγών
http://www.kathimerini.gr/778057/opinion/epikairothta/politikh/ypo-to-varos-twn-kraygwn

Η προσθήκη των εικόνων από το blog.