Να λείπουν τα βαρύγδουπα
...Πέρασαν σαράντα χρόνια από την εισβολή του Αττίλα στην Κύπρο, που είχε ως αποτέλεσμα την κατάληψη του 37% του κυπριακού εδάφους, την προσφυγοποίηση χιλιάδων Ελληνοκυπρίων. Νεκροί και αγνοούμενοι, μέρος κι αυτοί των τραγικών επιπτώσεων της τουρκικής εισβολής...
Προηγήθηκε το πραξικόπημα της χούντας και των εδώ συνεργατών της, της ΕΟΚΑ Β, που άνοιξε τις πύλες στην Τουρκία για να εισβάλει. Το παιχνίδι λίγο-πολύ στημένο και καλά σχεδιασμένο. Σαράντα χρόνια μετά, ο τουρκικός στρατός παράνομα εξακολουθεί να μοιράζει τη χώρα μας και να κατέχει σημαντικό τμήμα του κυπριακού εδάφους. Η κατοχή καταδικάζει τους Ελληνοκύπριους και τους Τουρκοκύπριους να ζουν χωριστά...
Σαράντα χρόνια μετά, ο αγώνας συνεχίζεται για την απελευθέρωση της Κύπρου από τον τουρκικό κατοχικό στρατό. Για να οικοδομηθεί ένα κοινό μέλλον Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Για να επιτευχθούν οι στόχοι και οι επιδιώξεις, προϋπόθεση είναι η ενότητα... Πραγματική ενότητα και όχι θεωρητική, φραστική...
Σαράντα χρόνια μετά, όσες προσπάθειες και να έγιναν προς την κατεύθυνση της λύσης απέτυχαν, λόγω της τουρκικής στάσης...
Αντί βαρύγδουπων εξαγγελιών και λογικών ηττοπάθειας, η καλύτερη οδός είναι η διαμόρφωση στρατηγικής που ανατρέπει τα κατοχικά δεδομένα και οδηγεί στην απελευθέρωση.
Αυτό θα είναι το καλύτερο μνημόσυνο για τους πεσόντες και όσους έχουν αγωνιστεί για την πατρίδα ενάντια στον εισβολέα, ενάντια στους εχθρούς.
Σαράντα χρόνια μετά, όσες προσπάθειες και να έγιναν προς την κατεύθυνση της λύσης απέτυχαν, λόγω της τουρκικής στάσης...
Αντί βαρύγδουπων εξαγγελιών και λογικών ηττοπάθειας, η καλύτερη οδός είναι η διαμόρφωση στρατηγικής που ανατρέπει τα κατοχικά δεδομένα και οδηγεί στην απελευθέρωση.
Αυτό θα είναι το καλύτερο μνημόσυνο για τους πεσόντες και όσους έχουν αγωνιστεί για την πατρίδα ενάντια στον εισβολέα, ενάντια στους εχθρούς.
Άρθρο του "Φ"
- See more at: http://www.philenews.com/el-gr/arthra-apo-f-arthro-f/83/210347/na-leipoun-ta-varygdoupa#sthash.LXtKlaWw.dpuf
Σαράντα χρόνια δεν ξεχνώ το μπλε, αλλά ούτε και το μαύρο
... Λοιπόν, ναι, 40 χρόνια μετά δεν μπορώ να ξεχάσω το βαθύ μπλε της θάλασσας της Κερύνειας. Δεν ξεχνώ όμως και το μαύρο που σκέπασε την ψυχή μου όταν συνειδητοποίησα πόσο κούφιο ήταν το άλλο σύνθημα που μου πουλούσαν οι πολιτικάντηδες: Όλοι οι πρόσφυγες στα σπίτια τους. Δεν ξεχνώ το ξανθό χρώμα της αμμουδιάς της πολυαγαπημένης Αμμοχώστου. Δεν ξεχνώ όμως, ούτε το μαύρο που πλάκωσε την ψυχή μου παρακολουθώντας όλα αυτά τα χρόνια τους πολιτικάντηδες να μην μπορούν να ενώσουν δυνάμεις για ν' αντιμετωπίσουν τον πραγματικό εχθρό. Δεν ξεχνώ το χρυσό χρώμα των κάμπων της Μεσαορίας την εποχή του θερισμού. Δεν ξεχνώ όμως, ούτε το μαύρο που σκέπασε την ψυχή μου όταν οι πολιτικάντηδες "κατάφεραν" να μεταφέρουν στο λαό τη δική τους διχόνοια. Δεν ξεχνώ το πρασινοπορτοκαλί των πλούσιων πορτοκαλεώνων της Μόρφου. Όμως, δεν ξεχνώ ούτε και το μαύρο που μου προκαλεί κάθε φορά που ακούω τους πολιτικάντηδες να αναζητούν ακόμη στρατηγική. Δεν ξεχνώ τίποτα από όσα αποτελούν την Κύπρο διότι αυτά είμαστε εμείς, εγώ, η ζωή μας. Δεν θέλω όμως, να θυμάμαι τα παραμύθια των πολιτικάντηδων, την ανικανότητα τους να δημιουργήσουν συνθήκες που ν' αναγκάσουν τον εχθρό να διαπραγματευτεί σοβαρά. Δεν θέλω να θυμάμαι ότι μπήκαμε στην Ευρώπη γι' αυτό ακριβώς αλλά δεν το διεκδικήσαμε ποτέ. Δεν θέλω να θυμάμαι ότι 40 χρόνια δεν μπορέσαμε να βρούμε τρόπο να φύγει ο κατακτητής, αλλά, αντ' αυτού, βρήκαμε τρόπο να ανοίξουμε την πόρτα και σε δεύτερο κατακτητή (χωρίς όπλα αυτός, σκόρπισε ανάλογη καταστροφή)...
Γ. Καλλινίκου
- See more at: http://www.philenews.com/el-gr/arthra-apo-f-g-kallinikou/99/210328/saranta-chronia-den-xechno-to-ble-alla-oute-kai-to-mayro#sthash.xWNYWFy5.dpuf
Συνταγή για νέες συγκρούσεις
... Μετά από 40 χρόνια, η επιθυμία για επανένωση γίνεται ολοένα και πιο ισχυρή. Οι δηλώσεις του αντιπροέδρου των ΗΠΑ Τζόζεφ Μπάιντεν στη Λευκωσία και τη Φιλαδέλφεια θα μπορούσαν να αλλάξουν το σκηνικό για την πατρίδα μας. Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας δείχνει να αντιλαμβάνεται τα νέα δεδομένα. Η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία δεν επανενώνει το νησί, ήταν λύση του 1977. Τώρα είναι συνταγή για νέες συγκρούσεις. Εάν ο Αμερικανός αντιπρόεδρος πιστεύει όντως ότι οι Τούρκοι δεν έπρεπε να πατήσουν το πόδι τους στην Κύπρο, πρέπει να αναλάβει πρωτοβουλία για να τερματίσει την κατοχή. Αλλά πρέπει να γνωρίζει -και αυτό είναι δουλειά του κ. Αναστασιάδη και των Ελληνοαμερικανών υποστηρικτών του- ότι η επιμονή στη διζωνική εξυπηρετεί μόνο την κατοχική δύναμη. Και η προσπάθεια επιβολής αυτής της ρατσιστικής και φιλοτουρκικής λύσης θα είναι η δεύτερη σταύρωση για τους Έλληνες του νησιού. Έχω γράψει άπειρες φορές από αυτήν τη στήλη ότι ειδικά οι Αμερικανοί χρωστούν στον Πρόεδρο της Κύπρου. Δυτικόφιλος από κούνιας -και ήταν δικαίωμά του- στάθηκε στο πλευρό των διεθνών υποστηρικτών του Σχεδίου Ανάν και δεν άκουσε τον λαό του. Τώρα πρέπει να τον ακούσει. Στοιχηματίζω ότι ο κ. Μπάιντεν και θα τον ακούσει και θα τον βοηθήσει να απεγκλωβιστεί από τη νέα θηλιά που ετοιμάζουν οι Βρετανοί στην πατρίδα μας.
Μιχάλης Ιγνατίου
- See more at: http://www.philenews.com/el-gr/arthra-apo-f-m-ignatiou/105/210350/syntagi-gia-nees-sygkrouseis#sthash.3FYLRUwJ.dpuf
Ο παράγοντας χρόνος
... Ο χρόνος είναι άτιμο πράγμα, επουλώνει πληγές και μαλακώνει τον πόνο μέσα στο προστατευτικό κουκούλι της μνήμης. Αυτό είναι το πιο σημαντικό κατά την άποψή μου πολιτικό συμπέρασμα που μπορούμε να εξάγουμε σήμερα, τέσσερις δεκαετίες μετά το διπλό έγκλημα. Ότι δηλαδή ο χρόνος είναι ο εχθρός που συμμαχεί με τη συνήθεια και το ένστικτο της επιβίωσης για να οδηγήσει τους ανθρώπους στη νωθρότητα και την παραίτηση...
Ο χρόνος δρα εκφυλιστικά, οπότε όσο είναι ακόμα καιρός και προτού η επιθυμία για επιστροφή πεθάνει μαζί με τους ανθρώπους που γερνούν και φεύγουν ας σκεφτούμε τι ακριβώς θέλουμε. Όχι τα κόμματα, εμείς...
Η όποια απόφαση για το αύριο θα πρέπει να ληφθεί υπό το βάρος των δεδομένων που διαμόρφωσε ο παράγοντας χρόνος. Αν δεν μπορούμε να το δεχτούμε αυτό –για εθνικούς, ψυχολογικούς ή άλλους λόγους– τότε ας ζήσουμε σε όση ελεύθερη Κύπρο έχουμε χωρίς υπερφίαλες κορώνες και πατριωτικούς δεκάρικους για κατανάλωση. Η «πολυτέλεια» που μας παρέχει η επέτειος των 40 χρόνων –μια ανάσα προτού οι καθημερινές μας ιστορίες γίνουν οριστικά Ιστορία είναι να είμαστε στοιχειωδώς ειλικρινείς με τους εαυτούς μας.
Σταύρος Χριστοδούλου
- See more at: http://www.philenews.com/el-gr/arthra-apo-f-s-christodoulou/115/210277/o-paragontas-chronos#sthash.qMWJO7RD.dpuf
... Λοιπόν, ναι, 40 χρόνια μετά δεν μπορώ να ξεχάσω το βαθύ μπλε της θάλασσας της Κερύνειας. Δεν ξεχνώ όμως και το μαύρο που σκέπασε την ψυχή μου όταν συνειδητοποίησα πόσο κούφιο ήταν το άλλο σύνθημα που μου πουλούσαν οι πολιτικάντηδες: Όλοι οι πρόσφυγες στα σπίτια τους. Δεν ξεχνώ το ξανθό χρώμα της αμμουδιάς της πολυαγαπημένης Αμμοχώστου. Δεν ξεχνώ όμως, ούτε το μαύρο που πλάκωσε την ψυχή μου παρακολουθώντας όλα αυτά τα χρόνια τους πολιτικάντηδες να μην μπορούν να ενώσουν δυνάμεις για ν' αντιμετωπίσουν τον πραγματικό εχθρό. Δεν ξεχνώ το χρυσό χρώμα των κάμπων της Μεσαορίας την εποχή του θερισμού. Δεν ξεχνώ όμως, ούτε το μαύρο που σκέπασε την ψυχή μου όταν οι πολιτικάντηδες "κατάφεραν" να μεταφέρουν στο λαό τη δική τους διχόνοια. Δεν ξεχνώ το πρασινοπορτοκαλί των πλούσιων πορτοκαλεώνων της Μόρφου. Όμως, δεν ξεχνώ ούτε και το μαύρο που μου προκαλεί κάθε φορά που ακούω τους πολιτικάντηδες να αναζητούν ακόμη στρατηγική. Δεν ξεχνώ τίποτα από όσα αποτελούν την Κύπρο διότι αυτά είμαστε εμείς, εγώ, η ζωή μας. Δεν θέλω όμως, να θυμάμαι τα παραμύθια των πολιτικάντηδων, την ανικανότητα τους να δημιουργήσουν συνθήκες που ν' αναγκάσουν τον εχθρό να διαπραγματευτεί σοβαρά. Δεν θέλω να θυμάμαι ότι μπήκαμε στην Ευρώπη γι' αυτό ακριβώς αλλά δεν το διεκδικήσαμε ποτέ. Δεν θέλω να θυμάμαι ότι 40 χρόνια δεν μπορέσαμε να βρούμε τρόπο να φύγει ο κατακτητής, αλλά, αντ' αυτού, βρήκαμε τρόπο να ανοίξουμε την πόρτα και σε δεύτερο κατακτητή (χωρίς όπλα αυτός, σκόρπισε ανάλογη καταστροφή)...
Γ. Καλλινίκου
- See more at: http://www.philenews.com/el-gr/arthra-apo-f-g-kallinikou/99/210328/saranta-chronia-den-xechno-to-ble-alla-oute-kai-to-mayro#sthash.xWNYWFy5.dpuf
Συνταγή για νέες συγκρούσεις
... Μετά από 40 χρόνια, η επιθυμία για επανένωση γίνεται ολοένα και πιο ισχυρή. Οι δηλώσεις του αντιπροέδρου των ΗΠΑ Τζόζεφ Μπάιντεν στη Λευκωσία και τη Φιλαδέλφεια θα μπορούσαν να αλλάξουν το σκηνικό για την πατρίδα μας. Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας δείχνει να αντιλαμβάνεται τα νέα δεδομένα. Η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία δεν επανενώνει το νησί, ήταν λύση του 1977. Τώρα είναι συνταγή για νέες συγκρούσεις. Εάν ο Αμερικανός αντιπρόεδρος πιστεύει όντως ότι οι Τούρκοι δεν έπρεπε να πατήσουν το πόδι τους στην Κύπρο, πρέπει να αναλάβει πρωτοβουλία για να τερματίσει την κατοχή. Αλλά πρέπει να γνωρίζει -και αυτό είναι δουλειά του κ. Αναστασιάδη και των Ελληνοαμερικανών υποστηρικτών του- ότι η επιμονή στη διζωνική εξυπηρετεί μόνο την κατοχική δύναμη. Και η προσπάθεια επιβολής αυτής της ρατσιστικής και φιλοτουρκικής λύσης θα είναι η δεύτερη σταύρωση για τους Έλληνες του νησιού. Έχω γράψει άπειρες φορές από αυτήν τη στήλη ότι ειδικά οι Αμερικανοί χρωστούν στον Πρόεδρο της Κύπρου. Δυτικόφιλος από κούνιας -και ήταν δικαίωμά του- στάθηκε στο πλευρό των διεθνών υποστηρικτών του Σχεδίου Ανάν και δεν άκουσε τον λαό του. Τώρα πρέπει να τον ακούσει. Στοιχηματίζω ότι ο κ. Μπάιντεν και θα τον ακούσει και θα τον βοηθήσει να απεγκλωβιστεί από τη νέα θηλιά που ετοιμάζουν οι Βρετανοί στην πατρίδα μας.
Μιχάλης Ιγνατίου
- See more at: http://www.philenews.com/el-gr/arthra-apo-f-m-ignatiou/105/210350/syntagi-gia-nees-sygkrouseis#sthash.3FYLRUwJ.dpuf
Ο παράγοντας χρόνος
... Ο χρόνος είναι άτιμο πράγμα, επουλώνει πληγές και μαλακώνει τον πόνο μέσα στο προστατευτικό κουκούλι της μνήμης. Αυτό είναι το πιο σημαντικό κατά την άποψή μου πολιτικό συμπέρασμα που μπορούμε να εξάγουμε σήμερα, τέσσερις δεκαετίες μετά το διπλό έγκλημα. Ότι δηλαδή ο χρόνος είναι ο εχθρός που συμμαχεί με τη συνήθεια και το ένστικτο της επιβίωσης για να οδηγήσει τους ανθρώπους στη νωθρότητα και την παραίτηση...
Ο χρόνος δρα εκφυλιστικά, οπότε όσο είναι ακόμα καιρός και προτού η επιθυμία για επιστροφή πεθάνει μαζί με τους ανθρώπους που γερνούν και φεύγουν ας σκεφτούμε τι ακριβώς θέλουμε. Όχι τα κόμματα, εμείς...
Η όποια απόφαση για το αύριο θα πρέπει να ληφθεί υπό το βάρος των δεδομένων που διαμόρφωσε ο παράγοντας χρόνος. Αν δεν μπορούμε να το δεχτούμε αυτό –για εθνικούς, ψυχολογικούς ή άλλους λόγους– τότε ας ζήσουμε σε όση ελεύθερη Κύπρο έχουμε χωρίς υπερφίαλες κορώνες και πατριωτικούς δεκάρικους για κατανάλωση. Η «πολυτέλεια» που μας παρέχει η επέτειος των 40 χρόνων –μια ανάσα προτού οι καθημερινές μας ιστορίες γίνουν οριστικά Ιστορία είναι να είμαστε στοιχειωδώς ειλικρινείς με τους εαυτούς μας.
Σταύρος Χριστοδούλου
- See more at: http://www.philenews.com/el-gr/arthra-apo-f-s-christodoulou/115/210277/o-paragontas-chronos#sthash.qMWJO7RD.dpuf
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου