Στο κάστρο και τις παραλίες της Μεθώνης

 Μεθώνη, η ιστορική κωμόπολη της Μεσσηνίας, στα νοτιοδυτικά του νομού, με το περίφημο βενετσιάνικο κάστρο της, προσφέρεται για χαλάρωση, μπάνια, αλλά και ένα ταξίδι στην ιστορία. Στα δίπατα σπίτια με τα κεραμίδια, στην τεράστια παραλία με την ψιλή υγρή άμμο, στο φανταστικό κάστρο με το πετρόκτιστο Μπούρτζι, αλλά και στις ψαροταβέρνες, μπορεί κανείς να βρει εκείνο που αναζητά για μερικές μέρες διακοπών δίπλα στη θάλασσα.

Η Μεθώνη, που διοικητικά ανήκει στον Δήμο Πύλου-Νέστορος, κατά την απογραφή του 2001 είχε 1.149 κατοίκους. Στο παρελθόν, κατά καιρούς, έγινε το μήλο της Έριδος μεταξύ των ισχυρών, εξαιτίας της στρατηγικής της θέσης.

Ιστορικά στοιχεία: 

Στα ομηρικά η Μεθώνη χρόνια λεγόταν Πήδασσος. Ο Όμηρος την χαρακτηρίζει Αμπελόεσσα. Αναφέρει επίσης την πόλη ως την τελευταία από τα επτά "ευναιόμενα πτολίεθρα" (ομορφοβαλμένες πόλεις), που ο Αγαμέμνονας προσέφερε στον Αχιλλέα για να κατευνάσει την οργή του. Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι η Πήδασος αντιστοιχεί στην σημερινή Κορώνη ενώ η Μεθώνη αντιστοιχεί στην Ομηρική Αιπεία. Στα τέλη του 8ου π.Χ. αιώνα καταλήφθηκε από τους Σπαρτιάτες για να απελευθερωθεί το 338 π.Χ. Το 191 π.Χ. μπήκε στην Αχαϊκή Συμπολιτεία οπότε και απέκτησε αρκετή δύναμη. Ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Τραϊανός της χάρισε την αυτονομία της. Στα σωζόμενα τείχη του κάστρου εξακολουθούν να υφίστανται τμήματα αρχαίων οχυρώσεων. Ο Παυσανίας αναφέρει πως η πόλη λεγόταν και Μοθώνη (από τη μυθική πέτρα Μόθωνα στην οποία βρισκόταν το κάστρο της πόλης) ή από την κόρη του Οινέα Μοθώνη. 

Η πόλη άκμασε την εποχή της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Από τον 4ο αιώνα υπήρξε έδρα της Επισκοπής Μεθώνης που διατηρήθηκε μέχρι το 1837.

Μετά την πρώτη κατάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, το 1204 οι Βενετοί διεκδίκησαν τα λιμάνια της Μεθώνης και της Κορώνης για λογαριασμό τους. Η κυριαρχία τους στις δύο πόλεις της Μεσσηνίας επικυρώθηκε το 1209 κλείνοντας συμφωνία με τον κυρίαρχό τότε της Πελοποννήσου Γοδεφρείδο Βιλλεαρδουίνο. Οι Βενετοί οχύρωσαν την Μεθώνη και την μετέτρεψαν σε σημαντικό εμπορικό κέντρο. Η περιοχή γνώρισε σημαντική ευημερία και αποτέλεσε σημαντικό ενδιάμεσο σταθμό μεταξύ Βενετίας και Αγίων Τόπων.  

Το 1490 μ.Χ. ο Σουλτάνος Βαγιαζίτ Β' συγκέντρωσε δυνάμεις και πολιόρκησε την Μεθώνη η οποία τελικά έπεσε το 1500 μ.Χ.. Ακολούθησε σφαγή από τους γενίτσαρους του Βαγιαζήτ και ο πληθυσμός της πόλης αποδεκατίστηκε. Για να ξανακατοικηθεί η πόλη ο Σουλτάνος διέταξε να έρθουν να εγκατασταθούν σε αυτή οικογένειες από διάφορα μέρη της Πελοποννήσου. 

Το 1686 κατέλαβε την πόλη ο Βενετός ναύαρχος Φραντζέσκο Μοροζίνι. Η πόλη όπως και ολόκληρη η Πελοπόννησος παρέμεινε στην κατοχή των Βενετών μέχρι το 1715, οπότε οι Οθωμανοί ανέκτησαν την περιοχή. Στο διάστημα της δεύτερης τουρκοκρατίας η πόλη παρήκμασε. Οι περιηγητές του 19ου αιώνα που πέρασαν από την περιοχή αναφέρουν μία εικόνα εγκατάλειψης και παρακμής. 

Κατά την διάρκεια της επανάστασης του 1821 η πόλη πολιορκήθηκε από τους επαναστάτες οι οποίοι δεν κατάφεραν να την καταλάβουν λόγω της σθεναρής αντίστασης του οχυρωμένου οθωμανικού πληθυσμού. Το 1825 εγκαταστάθηκε σε αυτή ο Ιμπραήμ, ο οποίος εγκαταστάθηκε στο διοικητήριο πάνω από την είσοδο του κάστρου. Η πόλη τα επόμενα χρόνια αποτέλεσε ορμητήριο των Αιγυπτίων.

Το 1829 στο κάστρο εγκαταστάθηκε ο στρατηγός Μαιζών που απελευθέρωσε την πόλη μαζί με άλλες της Πελοποννήσου. Μετά την απελευθέρωσή της, το 1828, ιδρύθηκε από τον Καποδίστρια στη Μεθώνη το Καποδιστριακό σχολείο. Η πόλη σήμερα είναι πλούσια σε αρχαία μνημεία, καθώς και βυζαντινά, βενετσιάνικα και τούρκικα: εκκλησίες, τζαμιά, οχυρώσεις. 

Το κάστρο της Μεθώνης: 

Το κάστρο, ένα από τα σημαντικότερα οχυρωματικά έργα στον Ελλαδικό χώρο, χτίστηκε πάνω σε έναν βράχο που εισχωρεί στην θάλασσα, από τους Βενετούς όταν έγιναν κύριοι της πόλης το 1209 μ.Χ. Έχει έκταση 93 στρέμματα. Το κάστρο βρέχεται στις τρεις πλευρές του από τη θάλασσα και στην τέταρτη πλευρά του (βόρεια) χωρίζεται από την ξηρά με μία τεχνητή τάφρο. Τα τείχη του είναι ενισχυμένα κατά διαστήματα με πύργους. Διέθετε και ακρόπολη σε μικρό ύψωμα μέσα στο κάστρο, που περιβαλλόταν από διπλό τείχος. 

Στη βόρεια πλευρά του κάστρου βρίσκεται η κεντρική πύλη κατασκευασμένη από ορθογώνιους πωρόλιθους.

Μια γέφυρα, με 14 τόξα, πάνω στην τάφρο, συνδέει την κεντρική πύλη του κάστρου με την υπόλοιπη περιοχή.

Στην ανατολική πλευρά του κάστρου υπάρχει σήμερα μικρός λιμενοβραχίονας που είναι μέρος του μικρού λιμανιού της Μεθώνης. Εκεί βρίσκεται άλλη μια σημαντική πύλη του κάστρου, αυτή του Αγίου Μάρκου.

Νότια του κάστρου, σε μία μικρή βραχονησίδα, είναι χτισμένος ο πύργος Μπούρτζι, που συνδέεται με το κυρίως φρούριο με μία τεχνητή πέτρινη γέφυρα. 

Τα τείχη, οι πύργοι, οι προμαχώνες, η βορειοδυτική πλατφόρμα πυροβολικού και οι διάφορες πύλες του κάστρου έχουν χρονολογηθεί χάρη στην ταυτοποίηση των ενετικών θυρεών που ακόμη βρίσκονται στα αντίστοιχα σημεία.

Το 1770 κατά τα Ορλωφικά, το κάστρο πολιορκήθηκε από τους Ρώσους χωρίς επιτυχία. Το 1821 οι επαναστατημένοι Έλληνες προσπάθησαν να το καταλάβουν πολλές φορές μέχρι το 1828 που η Οθωμανική φρουρά του το παράδωσε στο στρατηγό Μαιζών κατά την "εκστρατεία του Μωριά" των γαλλικών στρατευμάτων που εκδίωξαν του Τούρκους σε εφαρμογή της Συνθήκης του Λονδίνου που προέβλεπε τη δημιουργία Ελληνικού κράτους.

Η είσοδος στο κάστρο είναι δωρεάν, καλό είναι όμως η επίσκεψη, που πραγματικά αξίζει τον κόπο, να γίνει τις δροσερές ώρες της ημέρας.

Συμπέρασμα: Η κωμόπολη της Μεθώνης, με τις όμορφες παραλίες, το επιβλητικό κάστρο, τις ψαροταβέρνες και τις σχετικά φτηνές τιμές, είναι σίγουρο ότι θα ενθουσιάσει ακόμη και τους πιο απαιτητικούς επισκέπτες. Η παρέα μας τουλάχιστον επήγε και έφυγε απόλυτα ευχαριστημένη.

Κείμενα και φωτογραφίες: Takis Ant 

για το afirimeno.com

Με πληροφορίες για τα ιστορικά στοιχεία (καθώς και η δεύτερη φωτογραφία) από τη Βικιπαίδεια (el.wikipedia.org)