Στην περίπτωση του βουλευτή επικρατείας της ΔΗΜΑΡ Σπύρου Λυκούδη, που παραιτήθηκε από την ΚΟ του κόμματός του, εύκολα νομίζω ότι μπορεί κανείς να δώσει απάντηση πάνω στο ερώτημα εάν "είναι πολιτικά και ηθικά σωστό να κρατήσει την έδρα του ή να την παραδώσει στο κόμμα που τον εξέλεξε";
Ο κ. Σπύρος Λυκούδης εξελέγη σαν βουλευτής επικρατείας, χωρίς καμιά προσωπική συμβολή, αλλά με βάσει τους ψήφους που συγκέντρωσε το κόμμα του. Ουσιαστικά το κόμμα του τον διόρισε βουλευτή, χωρίς να απαιτηθεί έστω και μια προσωπική του ψήφος, έστω και ένας σταυρός.
Συνεπώς ο κ. Λυκούδης παραιτούμενος από τη ΔΗΜΑΡ (κανείς δεν αμφισβητεί το δικαίωμά του αυτό) όφειλε να παραδώσει την έδρα του στο κόμμα, παραιτούμενος συγχρόνως και από βουλευτής. Αυτό νομίζω ότι θα έπρεπε να ισχύει όχι μόνο για τους βουλευτές επικρατείας, αλλά και γενικότερα για όλους όσους εκλέγονται σε οποιοδήποτε πολιτικό αξίωμα χωρίς προσωπικούς σταυρούς, για όσους δηλαδή ουσιαστικά διορίζονται.
΄
Όμως, από ότι φαίνεται στην περίπτωση του κ. Λυκούδη, το πολιτικό θράσος κυριάρχησε, η πολιτική απρέπεια, ίσως και αναίδεια, επικράτησαν τελικά... και παραμένει ως "ανεξάρτητος βουλευτής". Εξάλλου τα προνόμια του βουλευτή είναι πολλά...
Στην επιστολή του προς τον πρόεδρο της Βουλής ο κ. Λυκούδης αναφέρει:
«Αξιότιμε κύριε πρόεδρε, με την επιστολή του αυτή θα ήθελα να σας ενημερώσω ότι από σήμερα δεν ανήκω στην ΚΟ της Δημοκρατικής Αριστεράς και παραμένω ως ανεξάρτητος βουλευτής.
Με εκτίμηση Σπύρος Λυκούδης»
Αλήθεια, πέρα από τον εαυτό του, ποιόν άλλον εκπροσωπεί πλέον στη βουλή ο κ. Λυκούδης;
Σε ερώτηση προς τον Φώτη Κουβέλη στη ΔΕΘ, σχετικά με τη βουλευτική έδρα που διατηρεί ο Σπύρος Λυκούδης ο οποίος αποχώρησε από τη ΔΗΜΑΡ, εκείνος επισήμανε πως «το μέτρο των ενεργειών του καθενός κρίνεται από τις αξίες που έχει και εφαρμόζει ο οποιοσδήποτε».
ΑπάντησηΔιαγραφή