Οι πολιτικοί στην Ελλάδα είναι περισσότερο... πολιτικοί και λιγότερο επιστήμονες-τεχνοκράτες, ενώ πολλοί άριστοι επιστήμονες αρνούνται να μπουν στον στίβο της πολιτικής επειδή θεωρούν ότι για να ανεβούν στην κομματική ιεραρχία πρέπει να μετέλθουν πρακτικές που δεν ταιριάζουν στο ακαδημαϊκό τους κύρος. Αυτά επισημαίνει, μεταξύ άλλων, η μελέτη του καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Stanford, Ιωάννη Π.Α. Ιωαννίδη*, που δημοσίευσε χθες η «Καθημερινή», αποσπάσματα της οποία παραθέτουμε στη συνέχεια:
Βέβαια, ο κ. Ιωαννίδης εστιάζει στο γεγονός ότι πολλοί επιστήμονες που αριστεύουν αρνούνται να μπουν στον στίβο της πολιτικής επειδή θεωρούν ότι για να ανεβούν στην κομματική ιεραρχία πρέπει να μετέλθουν πρακτικές που δεν ταιριάζουν στο ακαδημαϊκό τους κύρος. Δεν συμβαίνει πάντα, αλλά είναι σύνηθες, και αυτό δεν το επιθυμούν. Από την άλλη πάντως, όπως παρατηρεί ο κ. Ιωαννίδης, «είναι κρίμα στις δύσκολες συγκυρίες που βρίσκεται η Ελλάδα να μην υπάρχει η δυνατότητα να ακουστεί καθαρά η γνώμη ανθρώπων που, τουλάχιστον, γνωρίζουν για τι μιλάνε σε κρίσιμους χώρους, όπως η οικονομία, η παιδεία, η υγεία, η ενέργεια, η ανάπτυξη. Σε όλα αυτά τα αντικείμενα έχει σημασία κάθε χώρα να έχει σε κρίσιμες θέσεις ανθρώπους που βρίσκονται στην κόψη της καινοτομίας και της πρωτοπορίας διεθνώς. Εκτός από ένστικτο και τύχη, μάλλον χρειάζεται και γνώση».
«Πάνω από τα ερείπια της κρίσης έχουν περάσει πολλοί επιστημονικά άγνωστοι ή μέτριοι και ελάχιστοι πολύ καλοί», υποστηρίζει ο κ. Ιωαννίδης. «Κάποιοι μπορεί να είναι χαρισματικοί ηγέτες και εξαιρετικά αποτελεσματικοί στην υλοποίηση σημαντικών έργων χωρίς να είναι οι ίδιοι εμβριθείς επιστήμονες. Ομως, για κάποιον που η κύρια δουλειά του ήταν, ή και εξακολουθεί να είναι, στον επιστημονικό χώρο και φαίνεται να έχει αποτύχει σε αυτόν, διατηρώ επιφυλάξεις για το κατά πόσο μπορεί να επιτύχει σε κάτι πολύ απαιτητικότερο, όπως η διακυβέρνηση μιας χώρας. Το ίδιο θα αμφέβαλλα για κάποιον που έχει αποτύχει σε οποιαδήποτε ιδιωτική καριέρα, όχι μόνο στην επιστήμη», προσθέτει ο ίδιος.
Βέβαια, ο κ. Ιωαννίδης εστιάζει στο γεγονός ότι πολλοί επιστήμονες που αριστεύουν αρνούνται να μπουν στον στίβο της πολιτικής επειδή θεωρούν ότι για να ανεβούν στην κομματική ιεραρχία πρέπει να μετέλθουν πρακτικές που δεν ταιριάζουν στο ακαδημαϊκό τους κύρος. Δεν συμβαίνει πάντα, αλλά είναι σύνηθες, και αυτό δεν το επιθυμούν. Από την άλλη πάντως, όπως παρατηρεί ο κ. Ιωαννίδης, «είναι κρίμα στις δύσκολες συγκυρίες που βρίσκεται η Ελλάδα να μην υπάρχει η δυνατότητα να ακουστεί καθαρά η γνώμη ανθρώπων που, τουλάχιστον, γνωρίζουν για τι μιλάνε σε κρίσιμους χώρους, όπως η οικονομία, η παιδεία, η υγεία, η ενέργεια, η ανάπτυξη. Σε όλα αυτά τα αντικείμενα έχει σημασία κάθε χώρα να έχει σε κρίσιμες θέσεις ανθρώπους που βρίσκονται στην κόψη της καινοτομίας και της πρωτοπορίας διεθνώς. Εκτός από ένστικτο και τύχη, μάλλον χρειάζεται και γνώση».
* Ο κ. Ιωαννίδης κατέχει την έδρα C.F. Rehnborg στην πρόληψη νοσημάτων και είναι τακτικός καθηγητής Παθολογίας, Ερευνας και Πολιτικής Υγείας και Στατιστικής στο Πανεπιστήμιο Stanford των ΗΠΑ, ενώ είναι και διευθυντής του Stanford Prevention Research Center και συνιδρυτής και συνδιευθυντής του Meta-Research Innovation Center at Stanford (Metrics).
Πηγή: kathimerini.gr 20.09.2014
Ολόκληρο το σχετικό άρθρο του Απόστολου Λακασα στο:
http://www.kathimerini.gr/784681/article/epikairothta/politikh/perissotero-politikoi-ligotero-episthmones
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου