Συρρίκνωση των εισοδημάτων των εργαζομένων, ως ποσοστό επί του παραγόμενου πλούτου, διαπιστώνει ο Διεθνής Οργανισμός Εργασίας (ILO) που λειτουργεί υπό την αιγίδα του ΟΗΕ. Η συρρίκνωση αυτή στις ανεπτυγμένες χώρες είναι μεγαλύτερη από εκείνη στις αναπτυσσόμενες χώρες.
Ειδικότερα, από τα στοιχεία που ανακοίνωσε την Παρασκευή ο Διεθνής Οργανισμός Εργασίας (ILO) και σύμφωνα με σχετικό δημοσίευμα στο tovima.gr, προκύπτουν μεταξύ άλλων και τα εξής:
«Οι εργαζόμενοι σε ολόκληρο τον κόσμο μοιράζονται όλο και μικρότερο κομμάτι του παραγόμενου πλούτου». Πρόκειται για μια τάση που ενισχύεται από την κρίση. Η διαδικασία είχε ξεκινήσει προτού ξεσπάσει η κρίση και αποδίδεται στη γενικευμένη επικράτηση των αρχών του οικονομικού φιλελευθερισμού επί των αρχών του κεϋνσιανισμού και της αναδιανεμητικής οικονομίας τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες στη Δύση.
Ενδεικτικά ο ILO αναφέρει ότι στα μέσα της δεκαετίας του 1970 σε 16 ανεπτυγμένες χώρες οι εργαζόμενοι μοιράζονταν το 75% του εθνικού εισοδήματος, ενώ πριν από την κρίση το ποσοστό αυτό είχε περιοριστεί στο 65%.
Σε έναν όμιλο επίσης 16 αναδυόμενων οικονομιών, που έβαλε στο μικροσκόπιο ο ILO, το ποσοστό του εθνικού εισοδήματος που μοιράζονταν οι εργαζόμενοι συρρικνώθηκε από το 62%, που ήταν στις αρχές της δεκαετίας του 1990, στο 58% λίγο προτού ξεσπάσει η κρίση. Βεβαίως η έκθεση του ILO σημειώνει ότι οι αποδοχές των εργαζομένων στις ανεπτυγμένες οικονομίες είναι περίπου τριπλάσιες συγκριτικά με εκείνες στις αναπτυσσόμενες.
«Το πάγωμα των μισθών πρέπει να αντιμετωπίζεται ως ένα ζήτημα δικαιοσύνης και ταυτόχρονα ως ένα ζήτημα οικονομικής ανάπτυξης», δήλωσε η αναπληρώτρια γενική διευθύντρια του ILO, Σάντρα Πολάσκι παρουσιάζοντας την έκθεση. «Οι φορολογικοί μηχανισμοί αναδιανομής του εισοδήματος και οι πολιτικές κοινωνικής προστασίας αποτελούν μέρος της λύσης του προβλήματος, αλλά δεν αρκούν για να αποκαταστήσουν την αδικία ή τη μισθολογική ανισότητα. Απαιτούνται πολιτικές που περιλαμβάνουν την καθιέρωση βασικού μισθού, την ενίσχυση των συλλογικών εργασιακών διαπραγματεύσεων, την καταπολέμηση των διακρίσεων εις βάρος ευάλωτων κοινωνικών ομάδων και επίσης η υιοθέτηση πολιτικών προοδευτικής φορολόγησης των εργαζομένων ταυτόχρονα με την αποκατάσταση αποτελεσματικών συστημάτων κοινωνικής προστασίας» τόνισε η ίδια. Η αξιωματούχος του Οργανισμού πρόσθεσε ότι εκείνο που χρειάζεται είναι να στηριχθούν οι επιχειρήσεις που λειτουργούν στην πραγματική οικονομία, κυρίως οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, που πρέπει να ενθαρρυνθούν για να δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας.
Πρέπει να σημειωθεί ότι η έκθεση του ILO (σύμφωνα πάντα με το δημοσίευμα στο tovima.gr) έθιξε και το θέμα "αύξησης της ανταγωνιστικότητας με συμπίεση των μισθών": «Αν όλο και περισσότερες χώρες προσπαθούν να αυξήσουν την ανταγωνιστικότητά τους συμπιέζοντας τους μισθούς και περικόπτοντας τις κοινωνικές παροχές, οι επιπτώσεις θα είναι μια σοβαρή συρρίκνωση και της παραγωγής και του διεθνούς εμπορίου», ενώ μόνο βραχυπρόθεσμα ταμειακά οφέλη μπορούν να αποκομίσουν. Εξάλλου η έκθεση διαπιστώνει ότι οι χώρες με τα υψηλότερα ωρομίσθια κατέχουν και τις πρώτες θέσεις στους πίνακες ανταγωνιστικότητας και προσέλκυσης άμεσων ξένων επενδύσεων. Αντίθετα οι χώρες με χαμηλότερα ωρομίσθια βρίσκονται πολύ χαμηλά και σε ανταγωνιστικότητα και σε επενδύσεις.
Ειδικότερα, από τα στοιχεία που ανακοίνωσε την Παρασκευή ο Διεθνής Οργανισμός Εργασίας (ILO) και σύμφωνα με σχετικό δημοσίευμα στο tovima.gr, προκύπτουν μεταξύ άλλων και τα εξής:
«Οι εργαζόμενοι σε ολόκληρο τον κόσμο μοιράζονται όλο και μικρότερο κομμάτι του παραγόμενου πλούτου». Πρόκειται για μια τάση που ενισχύεται από την κρίση. Η διαδικασία είχε ξεκινήσει προτού ξεσπάσει η κρίση και αποδίδεται στη γενικευμένη επικράτηση των αρχών του οικονομικού φιλελευθερισμού επί των αρχών του κεϋνσιανισμού και της αναδιανεμητικής οικονομίας τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες στη Δύση.
Ενδεικτικά ο ILO αναφέρει ότι στα μέσα της δεκαετίας του 1970 σε 16 ανεπτυγμένες χώρες οι εργαζόμενοι μοιράζονταν το 75% του εθνικού εισοδήματος, ενώ πριν από την κρίση το ποσοστό αυτό είχε περιοριστεί στο 65%.
Σε έναν όμιλο επίσης 16 αναδυόμενων οικονομιών, που έβαλε στο μικροσκόπιο ο ILO, το ποσοστό του εθνικού εισοδήματος που μοιράζονταν οι εργαζόμενοι συρρικνώθηκε από το 62%, που ήταν στις αρχές της δεκαετίας του 1990, στο 58% λίγο προτού ξεσπάσει η κρίση. Βεβαίως η έκθεση του ILO σημειώνει ότι οι αποδοχές των εργαζομένων στις ανεπτυγμένες οικονομίες είναι περίπου τριπλάσιες συγκριτικά με εκείνες στις αναπτυσσόμενες.
«Το πάγωμα των μισθών πρέπει να αντιμετωπίζεται ως ένα ζήτημα δικαιοσύνης και ταυτόχρονα ως ένα ζήτημα οικονομικής ανάπτυξης», δήλωσε η αναπληρώτρια γενική διευθύντρια του ILO, Σάντρα Πολάσκι παρουσιάζοντας την έκθεση. «Οι φορολογικοί μηχανισμοί αναδιανομής του εισοδήματος και οι πολιτικές κοινωνικής προστασίας αποτελούν μέρος της λύσης του προβλήματος, αλλά δεν αρκούν για να αποκαταστήσουν την αδικία ή τη μισθολογική ανισότητα. Απαιτούνται πολιτικές που περιλαμβάνουν την καθιέρωση βασικού μισθού, την ενίσχυση των συλλογικών εργασιακών διαπραγματεύσεων, την καταπολέμηση των διακρίσεων εις βάρος ευάλωτων κοινωνικών ομάδων και επίσης η υιοθέτηση πολιτικών προοδευτικής φορολόγησης των εργαζομένων ταυτόχρονα με την αποκατάσταση αποτελεσματικών συστημάτων κοινωνικής προστασίας» τόνισε η ίδια. Η αξιωματούχος του Οργανισμού πρόσθεσε ότι εκείνο που χρειάζεται είναι να στηριχθούν οι επιχειρήσεις που λειτουργούν στην πραγματική οικονομία, κυρίως οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, που πρέπει να ενθαρρυνθούν για να δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας.
Πρέπει να σημειωθεί ότι η έκθεση του ILO (σύμφωνα πάντα με το δημοσίευμα στο tovima.gr) έθιξε και το θέμα "αύξησης της ανταγωνιστικότητας με συμπίεση των μισθών": «Αν όλο και περισσότερες χώρες προσπαθούν να αυξήσουν την ανταγωνιστικότητά τους συμπιέζοντας τους μισθούς και περικόπτοντας τις κοινωνικές παροχές, οι επιπτώσεις θα είναι μια σοβαρή συρρίκνωση και της παραγωγής και του διεθνούς εμπορίου», ενώ μόνο βραχυπρόθεσμα ταμειακά οφέλη μπορούν να αποκομίσουν. Εξάλλου η έκθεση διαπιστώνει ότι οι χώρες με τα υψηλότερα ωρομίσθια κατέχουν και τις πρώτες θέσεις στους πίνακες ανταγωνιστικότητας και προσέλκυσης άμεσων ξένων επενδύσεων. Αντίθετα οι χώρες με χαμηλότερα ωρομίσθια βρίσκονται πολύ χαμηλά και σε ανταγωνιστικότητα και σε επενδύσεις.
Πηγή: www.tovima.gr (αποσπάσματα από δημοσίευμα)
Ολόκληρο το σχετικό άρθρο στο: http://www.tovima.gr/finance/article/?aid=656636
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου