«Δεν πρέπει να ξεχνάμε το παγκόσμιο πρόβλημα που βρίσκεται στην καρδιά της χρηματοοικονομικής κρίσης: τη συσσώρευση χρεών, που οφείλεται στην κάλυψη ακόρεστων αναγκών και όχι σε κάποια μέριμνα για το μέλλον» γράφει μεταξύ άλλων στη «Les Échos» ο Ζαν-Μαρκ Βιτορί. «Η συσσώρευση χρεών εξηγεί τόσο την πτώχευση της Lehman Brothers και της Northern Rock όσο και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η Ελλάδα ή η έκρηξη της Ιρλανδίας» συνεχίζει ο αναλυτής, σύμφωνα με σχετικό δημοσίευμα στο "Βήμα" με τίτλο
Παγκόσμιο φαινόμενο η υπερχρέωση οικονομιών και ιδιωτών.
Και αναφέρει τις επισημάνσεις δύο (ακόμη) πανεπιστημιακών του Χάρβαρντ, της νεαράς Στέφανι Λο και του παλαιού και καταξιωμένου Κένεθ Ρογκόφ, σε πρόσφατη κοινή μελέτη που δημοσίευσαν: «Σήμερα ο ρυθμός μείωσης των χρεών σε παγκόσμια βάση είναι από εξαιρετικά χαμηλός ως ανύπαρκτος. Το άχθος του χρέους παραμένει ένα σημαντικό εμπόδιο ανάκαμψης της παγκόσμιας οικονομίας, ακόμη και αν οι κίνδυνοι να ξεσπάσει νέα κρίση χρέους έχουν για την ώρα υποχωρήσει. Διότι όσο δεν ξεφουσκώνουν οι ασκοί του χρέους, τόσο του ιδιωτικού όσο και του εξωτερικού και του δημοσίου, οι αναπτυξιακοί άνεμοι δύσκολα θα ισχυροποιηθούν».
Παρά την αρχή της δημοσιονομικής ευταξίας που κατισχύει διεθνώς ως καθολική και αδιαμφισβήτητη οικονομική ηθική, τα χρέη στον πλανήτη δεν έχουν πάψει να αυξάνονται τα τελευταία χρόνια, φθάνοντας από το 180% του παγκόσμιου ΑΕΠ που ήταν το 2008 στο 210% το 2014, γράφει ο αναλυτής της «Les Échos», επισημαίνοντας ότι η αυξητική αυτή πορεία εξηγείται επειδή «πολεμάμε τα χρέη με το να συσσωρεύουμε νέα χρέη».
Στη συνέχεια αναφέρει στοιχεία αύξησης του χρέους (δημοσίου και ιδιωτικού) τόσο σε ανεπτυγμένες οικονομίες όσο και σε αναπτυσσόμενες, τονίζοντας ότι «Σε αντίθεση με τις εκτιμήσεις των περισσότερων ειδικών, το πρόβλημα δεν εντοπίζεται στο δημόσιο χρέος. Σε όλες τις χώρες, με την εξαίρεση της Ελλάδας, της Ιταλίας και της Γαλλίας, η εκτίναξη του χρέους στα ύψη αφορά το ιδιωτικό χρέος».
Ο Ζαν-Μαρκ Βιτορί κλείνει την ανάλυσή του σημειώνοντας ότι οι χρηματοοικονομικές κρίσεις τελειώνουν πάντα με τον ίδιο τρόπο. Οπως σημειώνουν στη μελέτη τους οι καθηγητές Λο και Ρογκόφ του Χάρβαρντ, «η υπερχρέωση τείνει να υποχωρεί αισθητά πριν από το τέλος της κρίσης με τη διαγραφή μέρους και συχνά του συνόλου του χρέους που δεν είναι βιώσιμο». Διότι τα χρέη δεν είναι ανάγκη να αποπληρώνονται. Αρκεί να εξυπηρετούνται. «Προς το παρόν απέχουμε πολύ από μια τέτοια λύση» διαπιστώνει πάντως ο Βιτορί.
Πηγή: www.tovima.gr 07.02.2015
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο (ανάλυση) στο:
Παγκόσμιο φαινόμενο η υπερχρέωση οικονομιών και ιδιωτών
http://www.tovima.gr/finance/article/?aid=674691
Παγκόσμιο φαινόμενο η υπερχρέωση οικονομιών και ιδιωτών.
Και αναφέρει τις επισημάνσεις δύο (ακόμη) πανεπιστημιακών του Χάρβαρντ, της νεαράς Στέφανι Λο και του παλαιού και καταξιωμένου Κένεθ Ρογκόφ, σε πρόσφατη κοινή μελέτη που δημοσίευσαν: «Σήμερα ο ρυθμός μείωσης των χρεών σε παγκόσμια βάση είναι από εξαιρετικά χαμηλός ως ανύπαρκτος. Το άχθος του χρέους παραμένει ένα σημαντικό εμπόδιο ανάκαμψης της παγκόσμιας οικονομίας, ακόμη και αν οι κίνδυνοι να ξεσπάσει νέα κρίση χρέους έχουν για την ώρα υποχωρήσει. Διότι όσο δεν ξεφουσκώνουν οι ασκοί του χρέους, τόσο του ιδιωτικού όσο και του εξωτερικού και του δημοσίου, οι αναπτυξιακοί άνεμοι δύσκολα θα ισχυροποιηθούν».
Παρά την αρχή της δημοσιονομικής ευταξίας που κατισχύει διεθνώς ως καθολική και αδιαμφισβήτητη οικονομική ηθική, τα χρέη στον πλανήτη δεν έχουν πάψει να αυξάνονται τα τελευταία χρόνια, φθάνοντας από το 180% του παγκόσμιου ΑΕΠ που ήταν το 2008 στο 210% το 2014, γράφει ο αναλυτής της «Les Échos», επισημαίνοντας ότι η αυξητική αυτή πορεία εξηγείται επειδή «πολεμάμε τα χρέη με το να συσσωρεύουμε νέα χρέη».
Στη συνέχεια αναφέρει στοιχεία αύξησης του χρέους (δημοσίου και ιδιωτικού) τόσο σε ανεπτυγμένες οικονομίες όσο και σε αναπτυσσόμενες, τονίζοντας ότι «Σε αντίθεση με τις εκτιμήσεις των περισσότερων ειδικών, το πρόβλημα δεν εντοπίζεται στο δημόσιο χρέος. Σε όλες τις χώρες, με την εξαίρεση της Ελλάδας, της Ιταλίας και της Γαλλίας, η εκτίναξη του χρέους στα ύψη αφορά το ιδιωτικό χρέος».
Ο Ζαν-Μαρκ Βιτορί κλείνει την ανάλυσή του σημειώνοντας ότι οι χρηματοοικονομικές κρίσεις τελειώνουν πάντα με τον ίδιο τρόπο. Οπως σημειώνουν στη μελέτη τους οι καθηγητές Λο και Ρογκόφ του Χάρβαρντ, «η υπερχρέωση τείνει να υποχωρεί αισθητά πριν από το τέλος της κρίσης με τη διαγραφή μέρους και συχνά του συνόλου του χρέους που δεν είναι βιώσιμο». Διότι τα χρέη δεν είναι ανάγκη να αποπληρώνονται. Αρκεί να εξυπηρετούνται. «Προς το παρόν απέχουμε πολύ από μια τέτοια λύση» διαπιστώνει πάντως ο Βιτορί.
Πηγή: www.tovima.gr 07.02.2015
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο (ανάλυση) στο:
Παγκόσμιο φαινόμενο η υπερχρέωση οικονομιών και ιδιωτών
http://www.tovima.gr/finance/article/?aid=674691
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου