Μιλάει σοβαρά ο "γραφικός" Βασίλης Λεβέντης

Ήταν μια από τις εκπλήξεις των τελευταίων εκλογών ο "γραφικός" κατά πολλούς Βασίλης Λεβέντης. Το κόμμα του, η "Ενωση Κεντρώων" κατόρθωσε να συγκέντρωσε το 1,79% των ψήφων, ποσοστό υψηλότερο από τα ποσοστά που συγκέντρωσαν μαζί το ΛΑΟΣ και οι Πράσινοι-ΔΗΜΑΡ!
Ας τον ακούσουμε να μιλά για την πολιτική του διαδρομή, αλλά και για το παρελθόν, παρών και μέλλον αυτού του τόπου.

Αποσπάσματα από συνέντευξή του, στο BHmagazino και τον Αντώνη Ντινιακό, στη συνέχεια:

«Αν είχαμε και λίγη παραπάνω προβολή, ίσως να ήμασταν στη Βουλή σήμερα. Τα υψηλά ποσοστά στη Θεσσαλονίκη σημειώθηκαν γιατί έκανα εκπομπή σε ένα τοπικό κανάλι... Μας ψήφισαν περισσότεροι από 110.000 άνθρωποι, πιστεύοντας ότι είμαστε χαμένη ψήφος. Τι θα γινόταν αν υπήρχαμε κανονικά στις δημοσκοπήσεις; Αν ακουγόταν και η δική μας φωνή στις τηλεοράσεις;» λέει ο Βασίλης Λεβέντης αναφερόμενος στις τελευταίες εκλογές. 

Δυο λόγια για τη ζωή του και το ξεκίνημα της πολιτικής του καριέρας: «Γεννήθηκα στη Μεσσήνη, στην Καλαμάτα. Ο πατέρας μου είχε αλωνιστικές μηχανές - αλώνιζε σε ολόκληρο τον νομό. Στην Κατοχή έχασε τα πάντα. Μετακομίσαμε οικογενειακά στον Πειραιά - μεγάλωσα στα Ταμπούρια. Στην αρχή δούλεψε στα καράβια και μετά στα ναυπηγεία του Σκαραμαγκά για 10-15 χρόνια. Ηταν δύσκολα χρόνια, μεγαλώναμε φορώντας το παντελόνι του μεγαλύτερου αδερφού. Εγώ τότε ήμουν το τέταρτο παιδί, ο βενιαμίν. Στα τέλη του '60 πέρασα στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Στα γεγονότα του Πολυτεχνείου ήμουν τεταρτοετής, συμφοιτητής της Δαμανάκη, του Ανδρουλάκη, όλων αυτών. Συμμετείχα στην εξέγερση, όχι όμως ως πρωτοπόρος. Είχα βέβαια έναν πολύγραφο και τύπωνα προκηρύξεις - συναντιόμασταν νύχτα και τις μοιράζαμε, στην Αθήνα, στο Παγκράτι, πολυκατοικία πολυκατοικία». 

«Με την πολιτική έμπλεξα αργότερα, όταν πήγα στο εξωτερικό. Εφυγα για ένα διάστημα στη Γερμανία, στο Μόναχο, για να κάνω μεταπτυχιακό ως πολιτικός μηχανικός. Εκεί δέθηκα με ανθρώπους, σοσιαλιστές, ελεύθερους δημοκράτες. Το '74 επέστρεψα για να βοηθήσω τον Ανδρέα Παπανδρέου. Εκτοτε και μέχρι το 1985 ψήφιζα ΠαΣοΚ. Κάποια στιγμή βρέθηκα στο σπίτι του Ανδρέα στο Καστρί και του λέω: "Πρόεδρε, είμαστε τέσσερα χρόνια στην κυβέρνηση και δεν έχουμε κάνει ουσιώδεις μεταρρυθμίσεις παρά μονάχα τον πολιτικό γάμο και τη δημοτική γλώσσα". "Δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι περισσότερο" μου είπε ο Ανδρέας "γιατί είναι ο Καραμανλής επάνω και δεν θα τα υπογράψει. Κάτσε να βγάλουμε δικό μας Πρόεδρο της Δημοκρατίας και θα δεις μετά". Πέρασαν τα χρόνια όμως, δεν έβλεπα φως, κάποια στιγμή κατάλαβα ότι το ΠαΣοΚ αστικοποιήθηκε και έκανε μια δεξιού τύπου διαχείριση. Ετσι αποφάσισα να φύγω. Αισθανόμουν ότι δώρισα τα νιάτα μου σε κάποιον που μονάχα κατ' όνομα ήταν σοσιαλιστής. Ηταν χαρισματικός βέβαια ο Αντρέας αλλά πολιτικά μας είχε εξαπατήσει».

Και μετά τη συνειδητοποίηση είχε φτάσει η ώρα για αυτονόμηση: «Το 1992 ίδρυσα την Ενωση Κεντρώων. Στην αρχή αισθανόμουν πολύ μικρός, ασήμαντος, για να προχωρήσω. Ενα παιδί χωρίς όνομα, χωρίς παρελθόν. Σύντομα δέχθηκα αμείλικτο πόλεμο. Με χτύπησαν δυο φορές, στέλνοντάς με τη μία στο νοσοκομείο για δυόμισι μήνες, άρχισαν να με απειλούν αλλά και να με σατιρίζουν ανελέητα. Η οικογένειά μου πληγώθηκε ψυχολογικά από αυτή την κατάσταση. Δεν είναι ωραίο να είσαι παιδί και να θεωρούν γελοίο τον πατέρα σου, ξέρετε. Δεν ήθελα όμως να το βάλω κάτω. Ελεγα στη γυναίκα μου: "Να δεις, μια μέρα θα τα καταφέρουμε. Αρκεί να αντέξουμε". Το 2004 και το 2009 σκέφτηκα να τα παρατήσω βλέποντας ότι παίρνουμε μόλις 0,6%. Φέτος μου έλεγαν δικοί μου άνθρωποι: "Γιατί δεν κάνεις μια συνεργασία με ένα άλλο κόμμα;". Με πλησίασαν μάλιστα κάποια συγγενικά μου πρόσωπα και μου πρότειναν να μιλήσω πριν από τις εκλογές με τον Γιώργο Παπανδρέου. Αν και με πίεσαν, αρνήθηκα όταν είδα ποιοι τον ακολουθούν. Καλύτερα μόνος μου».

Για τον νέο πρωθυπουργό της χώρας, Αλέξη Τσίπρα, αλλά και τον απερχόμενο, Αντώνη Σαμαρά. «Ο Τσίπρας είναι ένα νέο παιδί και δεν αμφιβάλλω ότι μπορεί να έχει καλές προθέσεις» λέει ο Βασίλης Λεβέντης. «Στο τέλος όμως εκτιμώ ότι θα καταλήξει να τον λοιδορούν όσοι σήμερα τον αγκαλιάζουν και τον επευφημούν. Στο άμεσο μέλλον θα πρέπει να διαλέξει αν θα ακολουθήσει τις επιταγές της Ευρώπης ξεχνώντας πολλά απ' όσα υποσχέθηκε ή αν θα συγκρουστεί με τους εταίρους οδηγώντας τη χώρα σε ένα πλήρες αδιέξοδο. Ο,τι κι αν επιλέξει, φοβάμαι πως στο τέλος θα συναντήσει τη μανιασμένη αντίδραση του κόσμου. Δεν ξέρω αν έχει καταλάβει σε πόσο δύσκολη θέση βρίσκεται. Ο Σαμαράς, από την άλλη, είπε ψέματα τόσο στον κόσμο όσο και στην τρόικα. Εξω έλεγε ότι κάνει μεταρρυθμίσεις, εξαπατώντας τους εταίρους, και στους Ελληνες ισχυριζόταν ότι έρχεται η ανάπτυξη. Μιλάμε για αμφίπλευρη απάτη. Σαν πρωθυπουργός ήταν πολύ λίγος». 

Για το Μνημόνιο: «Υπάρχουν κάποιες μεταρρυθμίσεις που είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, όμως δεν αποδέχομαι το Μνημόνιο στο σύνολό του. Θέλουν να μας ασκήσουν μια καθολική εξουσία. Γνωρίζουμε ότι πρέπει να πάμε σε πλεονάσματα, ότι πρέπει να τρέξουν οι μεταρρυθμίσεις, όμως αν επιθυμώ ως χώρα να μειώσω τον ΦΠΑ 1% γιατί θα πρέπει να περιμένω κάποια έγκριση από τους εταίρους; Αυτό το θεωρώ ανεπίτρεπτο και είναι οι προδοτικές υπογραφές του Γιώργου Παπανδρέου και του Αντώνη Σαμαρά που υπέβαλαν την Ελλάδα σε αυτή τη δοκιμασία. Ναι, να συμφωνήσουμε στον στόχο, να εξυγιάνουμε πολλούς τομείς, χτυπώντας τις παθογένειες, αλλά όχι να γίνουμε μια χώρα εξαρτημένη. Σε αυτό είμαι κάθετα αντίθετος. Η Ενωση Κεντρώων λέει ναι στις μεταρρυθμίσεις, όμως η Ευρώπη θα πρέπει να μας διευκολύνει στο θέμα του χρέους, μειώνοντας ένα ποσοστό και παρέχοντας μια επιμήκυνση στο υπόλοιπο. Ουσιαστικά θα πρέπει το χρέος να μειωθεί κατά 80-85 δισ. - από τα 325 που είναι σήμερα, να πέσει στα 240. Αν πάει στα 240, θα φτάσει στο 120% του ΑΕΠ και η χώρα θα επιστρέψει στις αγορές. Επίσης να δοθεί ένα μηδενικό επιτόκιο πληρωμής για τουλάχιστον 10 χρόνια. Μηδενικό επιτόκιο και επιμήκυνση. Να πάνε τα πρώτα ομόλογα τέσσερα-πέντε χρόνια μετά, ώστε να διαθέσουμε τα λεφτά στην ανάπτυξη. Να βρει ο κόσμος δουλειές εντός Ελλάδας και να λύσουμε το μεγαλύτερο πρόβλημα, που είναι ανθρωπιστικής φύσεως. Στο μεταξύ, μαζί με τις επενδύσεις που θα προκύψουν, να επιστρέψουν στη χώρα και τα 90 δισ. που έφυγαν στο εξωτερικό. Υπάρχουν τρόποι, αν υπάρχει πολιτική βούληση». 

Γιατί με τα χρόνια ο Λεβέντης κατάντησε «γραφικός» για ένα κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας; «Αυτό ήταν έργο όσων είχαν σκοπό να ποδηγετήσουν τους έλληνες πολίτες. Διέταξαν τη φίμωσή μου γιατί έλεγα ενοχλητικές αλήθειες, όμως δεν περιορίστηκαν μονάχα σε αυτό. Ηθελαν τον ολοκληρωτικό εξευτελισμό μου. Να πιστέψει ο κόσμος ότι είμαι ένας τρελός, ένας γραφικός που λέει ασυναρτησίες. Εβαλαν ανθρώπους να με γελοιοποιούν. Με τον καιρό, όσοι δεν με γνώριζαν, θεώρησαν ότι είμαι πράγματι γελοίος. Εκανα και εγώ βέβαια επικοινωνιακά λάθη. Πίστευα στον διάλογο και στη δημοκρατία, ήθελα να μιλάω με τον απλό κόσμο, να δίνω λόγο σε όλους στις εκπομπές μου. Πόσοι έλληνες πολιτικοί θα μπορούσαν σήμερα να συνομιλήσουν με τον λαό ανοιχτά και δημοκρατικά όπως εγώ; Πόσοι θα το τολμούσαν, λέγοντας την αλήθεια;...» αναφέρει ο Βασίλης Λεβέντης. 

Τέλος ο πρόεδρος της Ενωσης Κεντρώων, Βασίλης Λεβέντης, δηλώνει ότι «είναι προβληματισμένος για το μέλλον, αλλά και ευτυχισμένος» - δεν μπορεί να το κρύψει. Η δικαίωση γλυκαίνει τον άνθρωπο.

Πηγή: www.tovima.gr
Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 22 Φεβρουαρίου 2015
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο του Αντώνη Ντινικού στο:
http://www.tovima.gr/vimagazino/interviews/article/?aid=678939

Σχετική ανάρτηση: Απόστολος Γκλέτσος: "Δεν εκτιμώ τον Αλέξη Τσίπρα"!

ΠΕΙΝΑΣ? Το Αφηρημένο blog προτείνει: Domino's Pizza!

Για Να Ανακαλύψεις τις Domino προσφορές, πάτησε εδώ! 😄

yle="text-align: center;">