Ήταν το "κόσμημα" στην περιοχή του Φαλήρου το «Ξενοδοχείον Ακταίον». Δυστυχώς όμως στο τέλος το έγκλημα συνέβη: Το «Ακταίον» κατεδαφίστηκε.
Ένα σύντομο ιστορικό του στη συνέχεια:
Ο ιδιοκτήτης του, τραπεζίτης Ιωάννης Πεσμαζόγλου (Διοικητής της Τράπεζας Αθηνών), σκόπευε να αγοράσει και το διπλανό οικόπεδο, ώστε η Κεντρική είσοδος του ξενοδοχείου να βρίσκεται στην παραλία επί της Ακτής Ποσειδώνος, τούτο όμως δεν κατέστη δυνατό.
Η κατασκευή του ξενοδοχείου, στο οικόπεδο των 10.000 τετραγωνικών πήχεων, ανατέθηκε στον αρχιτέκτονα Πάνο Καραθανασόπουλο, ο οποίος υπήρξε μεν μαθητής του Ερνέστου Τσίλερ αλλά τα σχέδια και η κατασκευή ήταν αποκλειστικά δικά του.
Σε όλη την διάρκεια της κατασκευής του, το εργοτάξιό του γίνεται αντικείμενο επισκέψεων τόσο των μελών της βασιλικής οικογένειας όσο και του πολιτικού κόσμου, που αντιλαμβάνονται ότι το έργο αυτό θα συμβάλει στην οικονομική ανάπτυξη του τόπου.
Σκοπός του ιδιοκτήτη Ι. Πεσματζόγλου δεν είναι να λειτουργήσει ο ίδιος το ξενοδοχείο αλλά να το ενοικιάσει. Το πετυχαίνει μετά από μακρές διαπραγματεύσεις. Η ανακοίνωση της ενοικίασης, στον έμπειρο επιχειρηματία και ιδιοκτήτη του Ξενοδοχείου "Κρυστάλλ Παλλάς", στην Κωνσταντινούπολη, Α. Μελιέ (A. Meslier), γίνεται στις 28 Δεκεμβρίου του 1902. Ο Μελιέ κατά το πρότυπο το "Κρυστάλλ Παλλάς" μετονομάζει το Ακταίον σε "Ακταίον Παλλάς".
Τελικά το πενταόροφο ξενοδοχείο των 160 δωματίων ξεκινά την πλήρως την λειτουργία του την 1η Ιουνίου 1903. Για κάποιο διάστημα πριν διέθετε τα σαλόνια του και κάποιους άλλους χώρους μόνο για διοργάνωση εκδηλώσεων, χορών και συνεδρίων. Η ορχήστρα που έπαιξε μουσική στα σαλόνια του τότε (την 1η Ιουνίου του 1903) ήταν η Αυτοκρατορική φιλαρμονική του Ρωσικού Στόλου που ναυλοχούσε μόνιμα στον Πειραιά.
Το «Ακταίον» υπήρξε για αρκετά χρόνια το επίκεντρο της κοινωνικής και κοσμικής ζωής της Αθήνας και του Πειραιά. Από τα σαλόνια του παρήλασαν σχεδόν όλοι οι βασιλείς, πρίγκηπες και πολιτικοί.
Κατά την περίοδο της χούντας και συγκεκριμένα επί δημαρχίας Σκυλίτση, τελέστηκε το αρχιτεκτονικό έγκλημα. Το «Ακταίον» κατεδαφίστηκε, προκειμένου να "αξιοποιηθεί" ο μεγάλης αξίας χώρος που κατείχε.
Στην θέση του σήμερα βρίσκεται το Ιδιωτικό Νοσοκομείο "Μητροπόλιταν". Το μόνο που έχει απομείνει και θυμίζει την ονομασία του είναι μια Στάση λεωφορείων, που φέρει την ονομασία «Ακταίον», αλλά και αυτή είναι τοποθετημένη σε λάθος σημείο.
Δείτε συλλογή φωτογραφιών από το εσωτερικό του ξενοδοχείου ΑΚΤΑΙΟΝ εδώ.
Πηγές: Στοιχεία κυρίως από το pireorama.blogspot.gr (περισσότερα στο http://pireorama.blogspot.gr/2011/12/blog-post_18.html) και ορισμένα από το www.mixanitouxronou.gr
Ένα σύντομο ιστορικό του στη συνέχεια:
Στις 22 Σεπτεμβρίου του 1900 τοποθετείται για πρώτη φορά στο εργοτάξιο μια τεράστια πινακίδα που αναγράφει "Μέγα ξενοδοχείον το Ακταίον". Στην θέση εκείνη βρισκόταν η παλαιά οικία του Κων. Γιαννόπουλου (πρώτου οικιστή του Νέου Φαλήρου) η οποία έφερε την επιγραφή "η πρώτη εν Φαλήρω κτισθείσα οικία εν έτει 1875".
Ο ιδιοκτήτης του, τραπεζίτης Ιωάννης Πεσμαζόγλου (Διοικητής της Τράπεζας Αθηνών), σκόπευε να αγοράσει και το διπλανό οικόπεδο, ώστε η Κεντρική είσοδος του ξενοδοχείου να βρίσκεται στην παραλία επί της Ακτής Ποσειδώνος, τούτο όμως δεν κατέστη δυνατό.
Η κατασκευή του ξενοδοχείου, στο οικόπεδο των 10.000 τετραγωνικών πήχεων, ανατέθηκε στον αρχιτέκτονα Πάνο Καραθανασόπουλο, ο οποίος υπήρξε μεν μαθητής του Ερνέστου Τσίλερ αλλά τα σχέδια και η κατασκευή ήταν αποκλειστικά δικά του.
Σε όλη την διάρκεια της κατασκευής του, το εργοτάξιό του γίνεται αντικείμενο επισκέψεων τόσο των μελών της βασιλικής οικογένειας όσο και του πολιτικού κόσμου, που αντιλαμβάνονται ότι το έργο αυτό θα συμβάλει στην οικονομική ανάπτυξη του τόπου.
Τελικά το πενταόροφο ξενοδοχείο των 160 δωματίων ξεκινά την πλήρως την λειτουργία του την 1η Ιουνίου 1903. Για κάποιο διάστημα πριν διέθετε τα σαλόνια του και κάποιους άλλους χώρους μόνο για διοργάνωση εκδηλώσεων, χορών και συνεδρίων. Η ορχήστρα που έπαιξε μουσική στα σαλόνια του τότε (την 1η Ιουνίου του 1903) ήταν η Αυτοκρατορική φιλαρμονική του Ρωσικού Στόλου που ναυλοχούσε μόνιμα στον Πειραιά.
Το «Ακταίον» υπήρξε για αρκετά χρόνια το επίκεντρο της κοινωνικής και κοσμικής ζωής της Αθήνας και του Πειραιά. Από τα σαλόνια του παρήλασαν σχεδόν όλοι οι βασιλείς, πρίγκηπες και πολιτικοί.
Φωτογραφία δεξιά: Η πλάγια όψη του ξενοδοχείου ΑΚΤΑΙΟΝ (Προς την Ακτή Ποσειδώνος) (Αρχείο ΕΛΙΑ)
Την περίοδο του Μεσοπολέμου το «Ακταίον» άρχισε να χάνει σιγά σιγά την αίγλη του. Παροδικά κατά την διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων (1912-13) είχε χρησιμοποιηθεί ως νοσοκομείο με την επωνυμία 'Ναυτικό Νοσοκομείο Νέου Φαλήρου". Με τη Μικρασιατική Καταστροφή γίνεται κατάλυμα προσφύγων (έλληνες από τη Ρουμανία), ενώ λειτουργεί και ως καζίνο. Μόλις ξεσπά ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος το ξενοδοχείο επιτάσσεται για να εγκαταλειφθεί στη διάρκειά του. Ακολουθεί ο βομβαρδισμός του από τις συμμαχικές δυνάμεις, κατά την διάρκεια του βομβαρδισμού του Πειραιά στις 11 Ιανουαρίου του 1944, οπότε υπέστη αρκετές ζημιές.
Στην θέση του σήμερα βρίσκεται το Ιδιωτικό Νοσοκομείο "Μητροπόλιταν". Το μόνο που έχει απομείνει και θυμίζει την ονομασία του είναι μια Στάση λεωφορείων, που φέρει την ονομασία «Ακταίον», αλλά και αυτή είναι τοποθετημένη σε λάθος σημείο.
Δείτε συλλογή φωτογραφιών από το εσωτερικό του ξενοδοχείου ΑΚΤΑΙΟΝ εδώ.
Πηγές: Στοιχεία κυρίως από το pireorama.blogspot.gr (περισσότερα στο http://pireorama.blogspot.gr/2011/12/blog-post_18.html) και ορισμένα από το www.mixanitouxronou.gr
Ωραίο, κατατοπιστικό αφιέρωμα. Είναι κρίμα που κατεδαφίστικε το Ακταίον, αλλά μήπως είναι το μόνο; Ήταν ο κανόνας κάποτε...
ΑπάντησηΔιαγραφή