Μπροστά στο μεγάλο δίλημμα του Σύριζα

Αφηρημένες ...απόψεις 

Μετά από τέσσερις χαμένους μήνες "σκληρής" διαπραγμάτευσης η κυβέρνηση επιτέλους αρχίζει να αντιλαμβάνεται ότι είναι αναγκασμένη: 

• ή να προχωρήσει σε έναν άμεσο συμβιβασμό (που θα τον ονομάσει "έντιμο") με τους δανειστές, πείθοντας ή παρακάμπτοντας τα κομματικά και κυβερνητικά στελέχη που δεν τον θέλουν,
• ή να επιδιώξει τη ρήξη, εγκαταλείποντας την ευρωζώνη, με ότι καταστροφικό για τη χώρα αυτό συνεπάγεται.

Ο χρόνος της τετράμηνης παράτασης σε ένα μήνα τελειώνει. Πρέπει άμεσα η κυβέρνηση μεταξύ των δυο να επιλέξει. 

Στην περίπτωση που η κυβέρνηση επιλέξει τον επώδυνο συμβιβασμό, οφείλει να πει την αλήθεια στο λαό και να εξηγήσει ότι όσα έλεγε προεκλογικά ως αντιπολίτευση ήταν ανεύθυνα και ανεδαφικά. Όμως στην περίπτωση αυτή (παραμονή στο ευρώ με νέο μνημόνιο), ο Σύριζα δεν θα νομιμοποιείται πλέον να παραμένει στην κυβέρνηση, αφού η εντολή που ζήτησε και πήρε από το λαό ήταν "εντός του ευρώ χωρίς μνημόνιο". Αλλά ακόμα και αν καταφέρει να παραμείνει στην κυβέρνηση, θα βλέπει την πολιτική του επιρροή σταδιακά να μειώνεται, αφού εκτός από τα στελέχη της αριστερής πτέρυγας του κόμματος και οι ψηφοφόροι του, θεωρώντας ότι εξαπατήθηκαν, σιγά-σιγά θα τον εγκαταλείπουν.

Στην άλλη περίπτωση, στην επιλογή της ρήξης και την επιστροφή στη δραχμή, μετά τις αρχικά "εθνικά υπερήφανες" θριαμβολογίες, γρήγορα η κυβέρνηση θα επωμιστεί τις ευθύνες για την απομόνωση και την εξαθλίωση, στην οποία η απόφασή της θα έχει οδηγήσει τη χώρα. Ίσως στην περίπτωση αυτή καταφέρει ο Σύριζα σαν κόμμα να παραμείνει ενιαίος. Οι ψηφοφόροι του όμως, κάτω από την πίεση της σκληρής πραγματικότητας (και την εξαπάτηση, γιατί μπορεί να μην έχουν πλέον μνημόνιο και τρόικα αλλά δεν θα έχουν και ευρώ στην τσέπη τους), γρήγορα θα του γυρίσουν την πλάτη. Έτσι υπάρχει βάσιμος κίνδυνος να καταστεί και πάλι ο Σύριζα ένα μικρό περιφερειακό και αδύναμο κόμμα.

Κατ' αναλογία τα ίδια ισχύουν και για το μικρότερο κόμμα της συγκυβέρνησης, το κόμμα των Ανελ.

Το δίλημμα της επιλογής, για την κυβέρνηση και τα κόμματα που την απαρτίζουν, είναι λοιπόν πραγματικό. Όχι όμως και για την ίδια τη χώρα... 

Takis Ant / afirimeno.com
Το σκίτσο είναι του Ηλία Μακρή