Στο ζήτημα του δημοσίου χρέους οικοδομήθηκε η πιο άγρια «αντιμνημονιακή» μυθολογία. Διαμορφώθηκαν τρία στερεότυπα:
Το πρώτο είναι ότι ο λαός υποβάλλεται σε θυσίες λόγω του μεγάλου και μη βιώσιμου χρέους. Ομως τα σκληρά δημοσιονομικά μέτρα είχαν ως βασικό στόχο να καλυφθεί το τεράστιο πρωτογενές έλλειμμα που το 2009 έφτασε το 13,8% του σημερινού ΑΕΠ, τα 24,7 δισ. ευρώ. Το κενό έκλεισε χάρη στις θυσίες του λαού, ενώ χάρη στην αναδιάρθρωση του 2012, η χώρα, που πλήρωσε το 2010 για τόκους περίπου 14 δισ. ευρώ, το 2015 πληρώνει μόνο 5,5 δισ., δηλαδή σχεδόν το 1/3.
Η παρέμβαση του 2012 στο χρέος περιλαμβάνει ονομαστικό «κούρεμα» 126 δισ. ευρώ και επιπλέον αναδιάρθρωση με μείωση επιτοκίων, μεγάλη περίοδο χάριτος και μεγάλη επέκταση της περιόδου αποπληρωμής, που συνοψίζεται σε συνολική μείωση του χρέους κατά 180 δισ. ευρώ, δηλαδή 100% του σημερινού ΑΕΠ, σε καθαρή παρούσα αξία...
Το τρίτο στερεότυπο ήταν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα αναλάβει μονομερείς πρωτοβουλίες για το χρέος, θα ζητήσει διεθνή διάσκεψη για το «κούρεμα» και την αναδιάρθρωσή του και δεν θα εξυπηρετήσει ούτε θα εξοφλήσει το «επονείδιστο» χρέος για το οποίο συγκρότησε τη δική της «επιτροπή αλήθειας» η ΠτΒ με τις ευλογίες του κ. Τσίπρα. Επονείδιστο όμως χρέος είναι –σύμφωνα με τη διεθνή βιβλιογραφία– αυτό που έχει συναφθεί από δικτατορικές κυβερνήσεις, προς ίδιον όφελος των δικτατόρων, εν γνώσει των δανειστών!
Το τρίτο στερεότυπο μετριάστηκε τους τελευταίους μήνες, καθώς στόχος έγινε μια συμφωνία που δεν θα περιέχει απλώς δέσμευση για πρόσθετες παραμετρικές αλλαγές, όπως αυτή του 2012, αλλά κάτι πολύ πιο χειροπιαστό και θα καθιστά επιτέλους βιώσιμο το χρέος.
Το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης το είδαμε. Στη συμφωνία της 12.7 προβλέπεται ρητώς ότι αποκλείεται οποιοδήποτε ονομαστικό «κούρεμα» του χρέους, ότι η Ελλάδα δεσμεύεται να τιμήσει όλες τις υποχρεώσεις που απορρέουν από το δημόσιο χρέος έναντι όλων των πιστωτών, ότι θα επιδιωχθεί μείωση χρέους σε καθαρή παρούσα αξία μέσω παραμετρικών αλλαγών, όπως η παράταση της περιόδου χάριτος και της περιόδου αποπληρωμής, χωρίς δυστυχώς ρητή αναφορά και σε περαιτέρω μείωση των ήδη πολύ μικρών επιτοκίων του ευρωπαϊκού δανείου προς την Ελλάδα...
Και το άρθρο του καταλήγει με τα εξής:
Αν συνεπώς επιχειρήσει ο πρώην, πλέον, αντιμνημονιακός λόγος να κάνει ξανά το χρέος σημαία πολιτικής ευκαιρίας, οφείλει να γνωρίζει ότι εκτός από το δημόσιο χρέος ως οικονομικό μέγεθος, υπάρχει το δημόσιο χρέος αλήθειας ως πολιτικό και ιστορικό μέγεθος.
Πηγή: www.kathimerini.gr 19.07.2015
Ολόκληρο το άρθρο στο:
Αρθρο του Ευ. Βενιζέλου στην «Κ»: Δημόσιο χρέος αλήθειας
Σχόλιο: Μια τεκμηριωμένη απάντηση από την κυβέρνηση ή τον ΣΥΡΙΖΑ, πάνω σε όσα αναφέρει ο Ευ. Βενιζέλος, θα συνέβαλε στη διάλυση των μύθων και αποκατάσταη της αλήθειας. Εξάλλου ο πρώην πρόεδρος του ΠαΣοΚ την προκαλεί, λέγοντας ότι "υπάρχει και το δημόσιο χρέος αλήθειας". Αναμένουμε...
Το δεύτερο στερεότυπο είναι ότι η παρέμβαση του 2012 στο χρέος ήταν δήθεν καταστροφική για τα ασφαλιστικά ταμεία, που έχασαν 25 δισ. από τα αποθεματικά τους και συνολικά από αδιάφορη έως βλαπτική για τη χώρα! Ο κ. Τσίπρας μιλάει διαρκώς για απώλεια δήθεν 25 δισ. από τα αποθεματικά των Ταμείων. Με το PSI, για λόγους νομικούς και λογιστικούς, 14 (και όχι 25) δισ. ευρώ μεταφέρθηκαν από τα Tαμεία που ανήκουν στη γενική κυβέρνηση στην κεντρική κυβέρνηση για να είναι ασφαλές το «κούρεμα» των ομολόγων που κατείχαν αλλοδαπά Ταμεία. Τα 14 δισ. έχουν περιέλθει στο Δημόσιο που είναι χρηματοδότης και εγγυητής των Ταμείων. Μόνο το 2012 το κράτος επιχορήγησε τα Ταμεία με 17 δισ. και συνολικά την περίοδο 2012-15 με περίπου 68 δισ...
Το τρίτο στερεότυπο μετριάστηκε τους τελευταίους μήνες, καθώς στόχος έγινε μια συμφωνία που δεν θα περιέχει απλώς δέσμευση για πρόσθετες παραμετρικές αλλαγές, όπως αυτή του 2012, αλλά κάτι πολύ πιο χειροπιαστό και θα καθιστά επιτέλους βιώσιμο το χρέος.
Το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης το είδαμε. Στη συμφωνία της 12.7 προβλέπεται ρητώς ότι αποκλείεται οποιοδήποτε ονομαστικό «κούρεμα» του χρέους, ότι η Ελλάδα δεσμεύεται να τιμήσει όλες τις υποχρεώσεις που απορρέουν από το δημόσιο χρέος έναντι όλων των πιστωτών, ότι θα επιδιωχθεί μείωση χρέους σε καθαρή παρούσα αξία μέσω παραμετρικών αλλαγών, όπως η παράταση της περιόδου χάριτος και της περιόδου αποπληρωμής, χωρίς δυστυχώς ρητή αναφορά και σε περαιτέρω μείωση των ήδη πολύ μικρών επιτοκίων του ευρωπαϊκού δανείου προς την Ελλάδα...
Ο Ευ. Βενιζέλος επισημαίνει ακόμη ότι:
Η κυβέρνηση ελπίζω να κατάλαβε ότι νομική προϋπόθεση για εκταμίευση δόσεων από το ΔΝΤ και για υπαγωγή σε πρόγραμμα του ESM είναι να χαρακτηρίζεται τεχνικά βιώσιμο το δημόσιο χρέος της ενδιαφερόμενης χώρας. Οτι κρίσιμο ζήτημα είναι η «εξυπηρετησιμότητα» του χρέους, με κριτήριο το ετήσιο ύψος των τόκων και χρεολυσίων και άρα των χρηματοδοτικών αναγκών, που δυστυχώς επιδεινώθηκαν δραματικά το τελευταίο εξάμηνο και ιδίως μετά την ανακοίνωση του δημοψηφίσματος...
Η κυβέρνηση ελπίζω να κατάλαβε ότι νομική προϋπόθεση για εκταμίευση δόσεων από το ΔΝΤ και για υπαγωγή σε πρόγραμμα του ESM είναι να χαρακτηρίζεται τεχνικά βιώσιμο το δημόσιο χρέος της ενδιαφερόμενης χώρας. Οτι κρίσιμο ζήτημα είναι η «εξυπηρετησιμότητα» του χρέους, με κριτήριο το ετήσιο ύψος των τόκων και χρεολυσίων και άρα των χρηματοδοτικών αναγκών, που δυστυχώς επιδεινώθηκαν δραματικά το τελευταίο εξάμηνο και ιδίως μετά την ανακοίνωση του δημοψηφίσματος...
Αν συνεπώς επιχειρήσει ο πρώην, πλέον, αντιμνημονιακός λόγος να κάνει ξανά το χρέος σημαία πολιτικής ευκαιρίας, οφείλει να γνωρίζει ότι εκτός από το δημόσιο χρέος ως οικονομικό μέγεθος, υπάρχει το δημόσιο χρέος αλήθειας ως πολιτικό και ιστορικό μέγεθος.
Ολόκληρο το άρθρο στο:
Αρθρο του Ευ. Βενιζέλου στην «Κ»: Δημόσιο χρέος αλήθειας
Σχόλιο: Μια τεκμηριωμένη απάντηση από την κυβέρνηση ή τον ΣΥΡΙΖΑ, πάνω σε όσα αναφέρει ο Ευ. Βενιζέλος, θα συνέβαλε στη διάλυση των μύθων και αποκατάσταη της αλήθειας. Εξάλλου ο πρώην πρόεδρος του ΠαΣοΚ την προκαλεί, λέγοντας ότι "υπάρχει και το δημόσιο χρέος αλήθειας". Αναμένουμε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου