Μετά από τα 41 χρόνια των δικοινοτικών συνομιλιών, "σήμερα ουδείς πλέον αμφιβάλλει ότι η προοπτική επίλυσης του προβλήματος, όση μπορεί να υπάρξει, απέχει πολύ από το να ευρίσκεται πλησίον των στόχων όπως η ελληνική πλευρά τους διεμόρφωσε αμέσως μετά την εισβολή, οι οποίοι συνεπυκντούντο στο αίτημα προοπτική «απελευθέρωση - επιστροφή». Ελάχιστοι, όμως, αμφιβάλλουν ότι οι προσπάθειες επίλυσης του προβλήματος βαθμιαίως και σταθερώς έχουν διολισθήσει προς τις σταθερές και άκαμπτες τουρκικές θέσεις" αναφέρει μεταξύ άλλων ο Χρήστος Ιακώβου, διευθυντής του Κυπριακού Κέντρου Μελετών, σε άρθρο του στο cyprustimes.com.
Ορισμένα ακόμη αποσπάσματα από το εν λόγω άρθρο στη συνέχεια:
"Η Τουρκία καταφέρνοντας να παρουσιάσει το πρόβλημα ως δικοινοτικό και όχι ως πρόβλημα εισβολής - κατοχής πέτυχε σταδιακώς και μακροπροθέσμως τον παραμερισμό των κανόνων δικαίου που στην περίπτωση αυτή σαφώς ευνοούσαν την ελληνική πλευρά".
"Μέσα στο ασαφές αυτό πλαίσιο των δικοινοτικών διαπραγματεύσεων, έξω από τη διεθνή νομική δημοσιότητα, και με την ελληνική πλευρά να μην έχει συγκεκριμένη στρατηγική, το δίκαιο του ισχυροτέρου (βλ. Τουρκία) που στηρίζεται στη λογική του στρατηγικού καταναγκασμού, μέσω εκβιασμών και τετελεσμένων γεγονότων, απέκτησε μοιραίως και αναποφεύκτως τον πρωταρχικό ρόλο".
"Από την πρώτη ημέρα της εισβολής, η Τουρκία επεδίωξε και πέτυχε να εξαγοράσει χρόνο. Ο χρόνος, σε τέτοιες περιπτώσεις, είναι το καλύτερο εργαλείο τακτικής, διότι εργάζεται υπέρ εκείνου που δημιούργησε την ανώμαλη κατάσταση και αποτρέπει τη μεταβολή της επί τα βελτίω για τον αδύνατο. Με στόχο τη διαιώνιση των διαπραγματεύσεων, και ακολουθώντας την τακτική των κατά στάδια τετελεσμένων γεγονότων (εποικισμός, ανακήρυξη ψευδοκράτους, αμφισβήτηση κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας), αποβλέπει στην αποτελμάτωση, στην διεθνή υποβάθμιση του προβλήματος και τέλος στην εξαφάνιση των νομικών σημείων που θα έπρεπε να επικαλείται η ελληνική πλευρά απαιτώντας αποκατάσταση της τάξεως, είτε μέσα στο πολιτικό και νομικό πλαίσιο του ΟΗΕ είτε μέσα στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενώσεως".
"Το αποτέλεσμα της τακτικής αυτή τραγικώς το βιώνει η ελληνική πλευρά σήμερα ... Παράλληλα, η αδυναμία της ελληνικής πλευράς με το πέρασμα του χρόνου γίνεται διαρκώς ευδιάκριτη και στρέφεται ως μπούμεραγκ εναντίον της, αφού δημιουργεί διαρκώς κίνητρα στην Τουρκία και στους διεθνείς διαμεσολαβητές πως η υποχωρητικότητά της είναι άνευ ορίων, λόγω κόπωσης και λόγω της πίεσης του χρόνου, ο οποίος εργάζεται σε βάρος των ελληνικών συμφερόντων".
Και ο Χρήστος Ιακώβου ολοκληρώνει το άρθρο του με τα ακόλουθα:
Εδώ και 41 χρόνια ακούμε τις πολιτικές ηγεσίες να επαναλαμβάνουν φορτικώς την τραγική ψευδαίσθηση ότι οι δικοινοτικές συνομιλίες είναι μονόδρομος για τη λύση του προβλήματος μας και να την εκλαμβάνουν ως πανάκεια στην πολιτική τους μυθολογία. Τα 41 χρόνια τακτικής αποτελούν επαρκές πλαίσιο επανεκτίμησης της πεμπτουσίας της στρατηγικής σκέψης και πρακτικής. Στο πλαίσιο των δικοινοτικών συνομιλιών αυτή η θεωρητική διατύπωση αποτυπώνεται στο ερώτημα: «Τι πετύχαμε στα 41 χρόνια δικοινοτικών συνομιλιών;». Το μόνο που πετύχαμε είναι να γίνουμε οι σύγχρονοι εκφραστές του μύθου του Σισύφου. Γιατί ποια αποτυχία μπορεί να είναι χειρότερη για μία πολιτική ηγεσία όταν αυτοπαγιδεύθηκε να επιτελεί εσαεί ένα τόσο ανέλπιδο και μάταιο έργο και να πιστεύει ταυτοχρόνως ότι βρίσκεται στη σωστή τροχιά και ότι κάποια μέρα θα υλοποιήσει τους στόχους της;
Πηγή: cyprustimes.com 24.06.2015
Ολόκληρο το δημοσίευμα στο:
Δικοινοτικές συνομιλίες και ο μύθος του Σισύφου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου