Τον Αύγουστο του 1990 το Ιράκ εισέβαλε στο Κουβέιτ. Η διεθνής κοινότητα απάντησε με μια μεγάλη στρατιωτική επίθεση. Η σύγκρουση τερματίστηκε γρήγορα, μεταβάλλοντας όμως ριζικά την κατάσταση στη Μ. Ανατολή.
Καλοκαίρι 1991. Το μικρό εμιράτο του Κουβέιτ αυξάνει την ποσότητα εξόρυξης πετρελαίου με αποτέλεσμα οι υπόλοιποι να υποφέρουν, διότι όλα τα επιπρόσθετα βαρέλια τα οποία ρίχνει στην αγορά το Κουβέιτ πιέζουν τις τιμές προς τα κάτω. Το Κουβέιτ αντί να σταματήσει την αύξηση της παραγωγής αμέσως, συνεχίζει επίμονα στην ίδια τακτική, γεγονός που εκλαμβάνεται ως προβοκάτσια. Κάπως έτσι, ο αρχηγός του Ιράκ, Σαντάμ Χουσεΐν αποφασίζει να δώσει στη γείτονα χώρα ένα μάθημα. Στις 2 Αυγούστου του 1990 δίνει διαταγή για επίθεση και εν ριπή οφθαλμού το εμιράτο βρίσκεται υπό κατοχή. Μερικούς μήνες αργότερα, στις 17 Ιανουαρίου του 1991 η «διεθνής συμμαχία» με προεξάρχουσες τις ΗΠΑ ξεκινούν αεροπορικές και χερσαίες επιδρομές στο Ιράκ και εν συνεχεία στο Κουβέιτ.
Ένας καθαρός πόλεμος;
Ο πόλεμος στο Κουβέιτ αποτέλεσε ένα νέο κεφάλαιο στην σύγχρονη ιστορία των πολέμων, ειδικά σε ό,τι αφορά την τηλεοπτική «σκηνοθεσία». Ήταν ο πρώτος πόλεμος σε ζωντανή μετάδοση. Οι απογειώσεις μαχητικών αεροπλάνων, ο φωτισμένος ουρανός πάνω από τη Βαγδάτη, οι ορατοί στόχοι στα ηλεκτρονικά συστήματα, όπου εν συνεχεία έπεφταν οι βόμβες: όλα αποδείκνυαν την απόλυτη κυριαρχία των ΗΠΑ, που εξαπέλυσαν «χειρουργικές επιθέσεις» εναντίον του πληθυσμού.
Όμως, ο υψηλής τεχνολογίας «καθαρός πόλεμος» είχε και τις βρώμικες σελίδες του: τις πολλές παράπλευρες απώλειες. Το Νοέμβριο του 2014 η ανθρωπιστική οργάνωση Reprieve δημοσίευσε μία έκθεση σύμφωνα με την οποία τα τελευταία χρόνια θανατώθηκαν από επιθέσεις μη επανδρωμένων αποστολών 41 μαχητές και 1147 πολίτες.
Θρησκευτική ριζοσπαστικοποίηση
Κατά το ξέσπασμα του πολέμου στο Κουβέιτ ξεκίνησε στη Μέση Ανατολή και ένας άλλος πόλεμος. «Καλούμε όλους τους Άραβες, όλους τους πιστούς αγωνιστές, οι οποίοι συνδέονται με τη Τζιχάντ» ήταν τα λόγια του Σαντάμ Χουσεΐν τον Ιανουάριο του 1991. «Τους καλούμε να πολεμήσουν ενάντια στις δυνάμεις του κακού, της προδοσίας και της διαφθοράς. Αυτό είναι το καθήκον σας.» Η έκκληση ήταν μάταιη, καθώς κανένας δεν ακολούθησε.
Αυτό που δε κατάφερε ο Σαντάμ Χουσεΐν επετεύχθη από το εμπάργκο ενάντια στο Ιράκ, που είχε έντονη επιρροή στο λαό. «Ίσως να ήταν η επιστροφή στο Θεό», ένας τρόπος με τον οποίο οι Ιρακινοί προσπάθησαν να αντιμετωπίσουν την καταστροφή από τον Πόλεμο του Κόλπου» γράφει ο ιρακινός πολιτειολόγος Φάναρ Χάνταντ. Η ανάγκη για αντιμετώπιση της πολιτικής διαφθοράς που ήταν ήδη έντονη τη δεκαετία του '80 κατά τη διάρκεια του πολέμου εναντίον του Ιράν και η διεθνής εισβολή το 2003 αύξησαν πολύ τη επιρροή του ριζοσπαστικού Ισλάμ.
Η επιχείρηση «Καταιγίδα της Ερήμου» με την έντονη συμμετοχή της Σαουδικής Αραβίας άφησε πίσω της πολλές αμερικανικές δυνάμεις στη χώρα, κάτι που οδήγησε το 1993 στη δημιουργία της τρομοκρατικής ομάδας της Αλ Κάιντα. Μπορεί η διεθνής κοινότητα να αποδυνάμωσε στρατιωτικά τον κοσμικό δικτάτορα Χουσεΐν αλλά ανήλθαν στη θέση του δυνάμεις με έντονη πλέον επιθετικότητα και προς τη Δύση.
Κέρστεν Κνιπ/Διογένης Δημητρακόπουλος
Φωτογραφία: Ιρακινές με φωτογραφίες του Σαντάμ Χουσεΐν το 1991
Πηγή: Deutsche Welle 03.08.2015
http://dw.com/p/1G91s
Πηγή: Deutsche Welle 03.08.2015
http://dw.com/p/1G91s
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου