Το πρόβλημα με την εκάστοτε αντιπολίτευση, φαίνεται να είναι η ανυπαρξία θέσης. Περιορίζεται στη στείρα άρνηση απέναντι σε κάθε πρόταση της όποιας κυβέρνησης χωρίς να εκφράζει τη δικιά της εναλλακτική πρόταση που συνήθως δεν υπάρχει. Και αν η έλλειψη αυτή, αποτελεί ένα απλό πρόβλημα για ένα μικρό αντιπολιτευόμενο κόμμα, τι θα ήταν για ένα κόμμα εξουσίας;
Διαβάζω στη Deutsche Welle*:
Σε συνέντευξή του προς το πρώτο πρόγραμμα της γερμανικής δημόσιας τηλεόρασης ARD, ο επικεφαλής της Κ.Ο. της Die Linke, Γκρέγκορ Γκίζι (φωτογραφία επάνω αριστερά), προανήγγειλε ότι το κόμμα του θα καταψηφίσει τη νέα συμφωνία με την Ελλάδα: «Ψηφίζοντας ‘όχι' ασκούμε κριτική στη δική μας κυβέρνηση. Εάν επρόκειτο να εξαρτηθεί η έγκριση από τις ψήφους μας, θα έπρεπε να είχαν διαπραγματευτεί με εμάς και τότε το πακέτο θα είχε διαφορετική μορφή. Δυστυχώς όμως δεν εξαρτώνται από εμάς. Στην Ελλάδα θα ψήφιζα πάντα με ‘ναι' γιατί οτιδήποτε άλλο θα σήμαινε την εξαθλίωση των Ελλήνων. Άλλωστε εκβιάστηκαν, θα πρέπει να το πούμε και αυτό».
Το πακέτο έπρεπε να έχει διαφορετική μορφή, μας λέει ο επικεφαλής της Κ.Ο. της Die Linke, Ποια μορφή όμως; Δεν μας λέει, όπως δεν μας έλεγε και ο Σύριζα όταν επί έξι μήνες διαπραγματευόταν κάποια Συμφωνία με τους Θεσμούς (πρώην Τρόικα). Και πως θα διαπραγματευόταν ο κ. Γκρέγκορ Γκίζι για να καταφέρει γίνει αποδεκτή αυτή η "διαφορετική μορφή" του πακέτου από τους Δανειστές; "Σκληρά" ίσως, όπως μας είπε και ο Σύριζα. Και αν τελικά η ασαφής και αόριστη πρότασή του δεν γινόταν αποδεκτή; Τότε θα ψήφιζε Ναι στο πακέτο! Γιατί ουσιαστικά δεν θα είχε εναλλακτική πρόταση, γιατί (όπως αναφέρει) οτιδήποτε άλλο θα σήμαινε την εξαθλίωση των Ελλήνων! Όπως έκανε και ο Σύριζα, που τελικά αναγκάστηκε να αποδεχθεί το γνωστό 3ο μνημόνιο, γιατί, μετά από έξι χαμένους μήνες που επιβάρυναν ακόμα περισσότερο την κακή κατάσταση της χώρας, αναγνώρισε ότι αυτό ήταν η μόνη λύση. Γιατί η μόνη εναλλακτική πρόταση που υπήρχε, το Plan b (Πτώχευση, Grexit και επιστροφή στη δραχμή) οδηγούσε στην απόλυτη καταστροφή. Γιατί ουσιαστικά το Plan b δεν αποτελούσε βιώσιμη εναλλακτική πρόταση.
Και καλά, όσο ένα μικρό περιθωριακό κόμμα είναι και προβλέπεται να παραμείνει στην αντιπολίτευση, αρκούμενο στο να ασκεί κριτική και έλεγχο στην κυβέρνηση, μπορεί κατά ένα μέρος να δικαιολογήσει την αρνητική του στάση απέναντι στις κυβερνητικές επιλογές, καθώς και την έλλειψη δικών του προτάσεων και θέσεων. Είναι όμως εντελώς ακατανόητο η συμπεριφορά αυτή, όσον αφορά τις προτάσεις και θέσεις, να χαρακτηρίζει ένα κόμμα εξουσίας. Ένα κόμμα που βάσιμα διεκδικεί τη διακυβέρνηση μιας χώρας, πολύ περισσότερο δε από τη στιγμή που την αναλαμβάνει. Και εδώ φυσικά δεν αναφέρομαι στο Die Linke αλλά στον Σύριζα...
Διαβάζω στη Deutsche Welle*:
Σε συνέντευξή του προς το πρώτο πρόγραμμα της γερμανικής δημόσιας τηλεόρασης ARD, ο επικεφαλής της Κ.Ο. της Die Linke, Γκρέγκορ Γκίζι (φωτογραφία επάνω αριστερά), προανήγγειλε ότι το κόμμα του θα καταψηφίσει τη νέα συμφωνία με την Ελλάδα: «Ψηφίζοντας ‘όχι' ασκούμε κριτική στη δική μας κυβέρνηση. Εάν επρόκειτο να εξαρτηθεί η έγκριση από τις ψήφους μας, θα έπρεπε να είχαν διαπραγματευτεί με εμάς και τότε το πακέτο θα είχε διαφορετική μορφή. Δυστυχώς όμως δεν εξαρτώνται από εμάς. Στην Ελλάδα θα ψήφιζα πάντα με ‘ναι' γιατί οτιδήποτε άλλο θα σήμαινε την εξαθλίωση των Ελλήνων. Άλλωστε εκβιάστηκαν, θα πρέπει να το πούμε και αυτό».
Το πακέτο έπρεπε να έχει διαφορετική μορφή, μας λέει ο επικεφαλής της Κ.Ο. της Die Linke, Ποια μορφή όμως; Δεν μας λέει, όπως δεν μας έλεγε και ο Σύριζα όταν επί έξι μήνες διαπραγματευόταν κάποια Συμφωνία με τους Θεσμούς (πρώην Τρόικα). Και πως θα διαπραγματευόταν ο κ. Γκρέγκορ Γκίζι για να καταφέρει γίνει αποδεκτή αυτή η "διαφορετική μορφή" του πακέτου από τους Δανειστές; "Σκληρά" ίσως, όπως μας είπε και ο Σύριζα. Και αν τελικά η ασαφής και αόριστη πρότασή του δεν γινόταν αποδεκτή; Τότε θα ψήφιζε Ναι στο πακέτο! Γιατί ουσιαστικά δεν θα είχε εναλλακτική πρόταση, γιατί (όπως αναφέρει) οτιδήποτε άλλο θα σήμαινε την εξαθλίωση των Ελλήνων! Όπως έκανε και ο Σύριζα, που τελικά αναγκάστηκε να αποδεχθεί το γνωστό 3ο μνημόνιο, γιατί, μετά από έξι χαμένους μήνες που επιβάρυναν ακόμα περισσότερο την κακή κατάσταση της χώρας, αναγνώρισε ότι αυτό ήταν η μόνη λύση. Γιατί η μόνη εναλλακτική πρόταση που υπήρχε, το Plan b (Πτώχευση, Grexit και επιστροφή στη δραχμή) οδηγούσε στην απόλυτη καταστροφή. Γιατί ουσιαστικά το Plan b δεν αποτελούσε βιώσιμη εναλλακτική πρόταση.
Και καλά, όσο ένα μικρό περιθωριακό κόμμα είναι και προβλέπεται να παραμείνει στην αντιπολίτευση, αρκούμενο στο να ασκεί κριτική και έλεγχο στην κυβέρνηση, μπορεί κατά ένα μέρος να δικαιολογήσει την αρνητική του στάση απέναντι στις κυβερνητικές επιλογές, καθώς και την έλλειψη δικών του προτάσεων και θέσεων. Είναι όμως εντελώς ακατανόητο η συμπεριφορά αυτή, όσον αφορά τις προτάσεις και θέσεις, να χαρακτηρίζει ένα κόμμα εξουσίας. Ένα κόμμα που βάσιμα διεκδικεί τη διακυβέρνηση μιας χώρας, πολύ περισσότερο δε από τη στιγμή που την αναλαμβάνει. Και εδώ φυσικά δεν αναφέρομαι στο Die Linke αλλά στον Σύριζα...
* http://dw.com/p/1GGcj
Δυστυχώς το όχι πουλάει σε μεγάλο μέρος της εκλογικής μάζας που δεν εδιαφέρεται για θέσεις και προτάσεις κλπ. Έτσι τον εύκολο αυτό δρόμο τον εκμεταλλευονται τα μικρά και μεγάλα κόμματα της αντιπολίτευσης. Σε μεγάλο βαθμό φταίμε εμείς οι ψηφοφόροι που τα εμπιστευόμαστε.
ΑπάντησηΔιαγραφή