του Πέτρου Παπαπολυβίου*
από τον Φιλελεύθερο
Συμπληρώνονται αυτές τις ημέρες 100 χρόνια από την προσφορά της Κύπρου στην Ελλάδα στο περιθώριο των διπλωματικών εξελίξεων στα Βαλκάνια μετά την κήρυξη πολέμου από τη Βουλγαρία στη Σερβία και την έξοδό της στο πλευρό των Κεντρικών Δυνάμεων και τη δεύτερη παραίτηση από την Πρωθυπουργία, εντός του 1915, του Ελευθέριου Βενιζέλου, διακηρυγμένου φίλου της Βρετανίας και της Αντάντ. Είχε ήδη προηγηθεί η αποβίβαση χιλιάδων Αγγλογάλλων στρατιωτών στη Θεσσαλονίκη, που ουσιαστικά μετέτρεπε τη Μακεδονία σε εμπόλεμη ζώνη, υπό τον έλεγχο της Αντάντ.
Λίγες ημέρες αργότερα (22 Οκτωβρίου/3 Νοεμβρίου) η κυβέρνηση Ζαΐμη παραιτήθηκε, έχοντας απορρίψει τη μοναδική βρετανική προσφορά για την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Οι δικαιολογίες των «ουδετερόφιλων» (δηλαδή των γερμανόφιλων κύκλων και του παλατιού) ήταν οι κίνδυνοι που θα διέτρεχαν οι ελληνικοί πληθυσμοί της Τουρκίας και της Βουλγαρίας, εάν η Ελλάδα πολεμούσε εναντίον των χωρών αυτών. Η άποψη αυτή υποστήριζε ότι οι Έλληνες της Κύπρου δεν κινδύνευαν κάτω από τη βρετανική διοίκηση, όποια και αν ήταν η ελληνική επιλογή στρατοπέδου...
Για τις κυπριακές αντιδράσεις θα μιλήσουμε την ερχόμενη εβδομάδα. Σήμερα σημειώνουμε ότι με την απόρριψη της πρότασης του 1915, για πρώτη φορά ελληνική κυβέρνηση πήρε τόσο καθοριστική απόφαση για το μέλλον της Κύπρου. Δύο χρόνια μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους, η εδαφική ελληνική επέκταση και η ισχυρή προσωπικότητα του Βενιζέλου είχαν επιβάλει και στη Λευκωσία την άποψη ότι το «εθνικόν κέντρον» είχε το αδιαμφισβήτητο δικαίωμα να καθορίσει τον χρόνο διεκδίκησης της Κύπρου, σε συνάρτηση με τις υπόλοιπες εθνικές προτεραιότητες. Από τις πολλές παραμέτρους ενός από τα λεπτότερα «εσωτερικά» ζητήματα του Κυπριακού, του προβαδίσματος στις αποφάσεις, και πέρα από τη βρετανική υστεροβουλία, υπογραμμίζουμε εδώ ότι εκείνο που υπαγόρευσε, τελικώς, την απόρριψη της προσφοράς του 1915 δεν ήταν οι «εθνικοί κίνδυνοι» αλλά οι μικροκομματικές ελλαδικές αντιπαραθέσεις και σκοπιμότητες, που οδήγησαν, εξάλλου, και στον «εθνικό διχασμό». Κάτι που πλήρωσε πολύ ακριβά η Ελλάδα∙ πολύ περισσότερο και ανεπανόρθωτα, όμως, ο έξω Ελληνισμός...
*Ο Πέτρος Παπαπολυβίου είναι αναπλ. καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Κύπρου
www.papapolyviou.com
Η προσφορά της Κύπρου στην Ελλάδα (1915)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου