από την Καθημερινή
Οι εβδομήντα ένας πρόσφυγες που βρέθηκαν νεκροί στις 27 Αυγούστου στο εσωτερικό φορτηγού ψυγείου σε αυτοκινητόδρομο της Αυστρίας, πέθαναν από ασφυξία μέσα σε 90 λεπτά, σύμφωνα με την έρευνα των αρχών.
Ο θάνατός τους, όμως, παραμένει καλυμμένος από πυκνό πέπλο μυστηρίου. Σχεδόν όλα τα θύματα ταξίδευαν χωρίς διαβατήρια, με την αυστριακή αστυνομία να επαφίεται στην εξέταση δακτυλικών αποτυπωμάτων και δειγμάτων DNA για την ταυτοποίησή τους.
Η έρευνα της σήμανσης βοήθησε στην επιβεβαίωση της ταυτότητας περίπου του ημίσεος των θυμάτων, που προήλθαν από τις πόλεις Καμισλί και Ντέιρ Εζόρ της Συρίας και το Αρμπίλ και τη Σουλεϊμανίγια του ιρακινού Κουρδιστάν. Οι οικογένειές τους λένε σήμερα ότι οι πρόσφυγες αυτοί ήταν εύποροι και μορφωμένοι άνθρωποι, που είχαν πληρώσει αδρά για να αποφύγουν όσο το δυνατόν περισσότερους κινδύνους. Η ιστορία του θανάτου τους όμως δείχνει τις μεθόδους που αξιοποιούν οι δουλέμποροι για να παραπλανήσουν τα θύματά τους.
Ο 34χρονος Χουσεΐν Χαλίντ, που πέθανε στην καρότσα του φορτηγού, ήταν μεταπτυχιακός φοιτητής αρχαιολογίας, που ήθελε να μεταβεί στη Γερμανία για να ολοκληρώσει το διδακτορικό του. «Ηταν μορφωμένος και προσεκτικός και είχε μιλήσει με πολλούς που είχαν κάνει το ίδιο ταξίδι. Ολοι συμφώνησαν: ποτέ μην μπεις σε φορτηγό», λέει ο αδελφός του Χασάν, που ζει σήμερα στο Αρμπίλ. Μέχρι την άνοιξη, οι δουλέμποροι χρέωναν συνήθως τους μετανάστες ομαδικά, έως ότου γεμίσουν ένα ταξί, λέει ο Γκέραλντ Τάτσγκερν, επικεφαλής της μονάδας αντι-τράφικινγκ της αυστριακής αστυνομίας: «Συνήθως ο διακινητής χρέωνε 500 ευρώ για κάθε ταξί».
Η έκρηξη του αριθμού προσφύγων αυτό το καλοκαίρι, όμως, έπεισε τους δουλέμπορους να αυξήσουν τις τιμές, που φθάνουν πια στα 500 «το κεφάλι». Την ίδια στιγμή, ο όγκος προσφύγων και τα υψηλά κέρδη προσείλκυσαν νέα κατηγορία διακινητών, με ελάχιστη εμπειρία και ακόμη λιγότερους ενδοιασμούς.
Ο Γιουσούφ Ελ Σεΐχ, από τη συριακή Ντέιρ Εζόρ, που πέθανε στο εσωτερικό του φορτηγού, ξεκίνησε το ταξίδι με έξι μέλη της οικογένειάς του, περνώντας στην Ελλάδα μέσω Τουρκίας. Εχοντας αντιμετωπίσει τα δακρυγόνα και τα κλομπ της σκοπιανής αστυνομίας, οι Ελ Σεΐχ νοίκιασαν δωμάτια στο Βελιγράδι, περιμένοντας από τον διακινητή τους, τον Αμπντελ Μάλεκ αλ Αφγκάνι, να αναζητήσει τέσσερα ταξί για να φθάσουν στα ουγγρικά σύνορα.
Ενα από τα ταξί, όμως, επέλεξε διαφορετική διαδρομή, χωρίζοντας τους Ελ Σεΐχ. Η τακτική αυτή είναι κοινή, επιτρέποντας στον διακινητή να ασκήσει ψυχολογική πίεση στους αποκομμένους από τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας τους πρόσφυγες.
Υστερα από μεγάλη καθυστέρηση, ο Αλ Αφγκάνι εμφανίσθηκε με ένα φορτηγό –αντί του ταξί που είχε υποσχεθεί– και διέταξε τον Ελ Σεΐχ και τους γύρω του: «Μπείτε μέσα!».
Ο Αμπντελ Μάλεκ, η σύζυγός του, ο 23χρονος γιος τους και η 16χρονη κόρη τους ήταν μεταξύ των 71 προσφύγων που βρέθηκαν νεκροί σε κατάσταση αποσύνθεσης λίγες ώρες αργότερα στην ερμητικά κλειστή καρότσα του φορτηγού ψυγείου.
Ο θάνατός τους, όμως, παραμένει καλυμμένος από πυκνό πέπλο μυστηρίου. Σχεδόν όλα τα θύματα ταξίδευαν χωρίς διαβατήρια, με την αυστριακή αστυνομία να επαφίεται στην εξέταση δακτυλικών αποτυπωμάτων και δειγμάτων DNA για την ταυτοποίησή τους.
Η έρευνα της σήμανσης βοήθησε στην επιβεβαίωση της ταυτότητας περίπου του ημίσεος των θυμάτων, που προήλθαν από τις πόλεις Καμισλί και Ντέιρ Εζόρ της Συρίας και το Αρμπίλ και τη Σουλεϊμανίγια του ιρακινού Κουρδιστάν. Οι οικογένειές τους λένε σήμερα ότι οι πρόσφυγες αυτοί ήταν εύποροι και μορφωμένοι άνθρωποι, που είχαν πληρώσει αδρά για να αποφύγουν όσο το δυνατόν περισσότερους κινδύνους. Η ιστορία του θανάτου τους όμως δείχνει τις μεθόδους που αξιοποιούν οι δουλέμποροι για να παραπλανήσουν τα θύματά τους.
Ο 34χρονος Χουσεΐν Χαλίντ, που πέθανε στην καρότσα του φορτηγού, ήταν μεταπτυχιακός φοιτητής αρχαιολογίας, που ήθελε να μεταβεί στη Γερμανία για να ολοκληρώσει το διδακτορικό του. «Ηταν μορφωμένος και προσεκτικός και είχε μιλήσει με πολλούς που είχαν κάνει το ίδιο ταξίδι. Ολοι συμφώνησαν: ποτέ μην μπεις σε φορτηγό», λέει ο αδελφός του Χασάν, που ζει σήμερα στο Αρμπίλ. Μέχρι την άνοιξη, οι δουλέμποροι χρέωναν συνήθως τους μετανάστες ομαδικά, έως ότου γεμίσουν ένα ταξί, λέει ο Γκέραλντ Τάτσγκερν, επικεφαλής της μονάδας αντι-τράφικινγκ της αυστριακής αστυνομίας: «Συνήθως ο διακινητής χρέωνε 500 ευρώ για κάθε ταξί».
Η έκρηξη του αριθμού προσφύγων αυτό το καλοκαίρι, όμως, έπεισε τους δουλέμπορους να αυξήσουν τις τιμές, που φθάνουν πια στα 500 «το κεφάλι». Την ίδια στιγμή, ο όγκος προσφύγων και τα υψηλά κέρδη προσείλκυσαν νέα κατηγορία διακινητών, με ελάχιστη εμπειρία και ακόμη λιγότερους ενδοιασμούς.
Ο Γιουσούφ Ελ Σεΐχ, από τη συριακή Ντέιρ Εζόρ, που πέθανε στο εσωτερικό του φορτηγού, ξεκίνησε το ταξίδι με έξι μέλη της οικογένειάς του, περνώντας στην Ελλάδα μέσω Τουρκίας. Εχοντας αντιμετωπίσει τα δακρυγόνα και τα κλομπ της σκοπιανής αστυνομίας, οι Ελ Σεΐχ νοίκιασαν δωμάτια στο Βελιγράδι, περιμένοντας από τον διακινητή τους, τον Αμπντελ Μάλεκ αλ Αφγκάνι, να αναζητήσει τέσσερα ταξί για να φθάσουν στα ουγγρικά σύνορα.
Ενα από τα ταξί, όμως, επέλεξε διαφορετική διαδρομή, χωρίζοντας τους Ελ Σεΐχ. Η τακτική αυτή είναι κοινή, επιτρέποντας στον διακινητή να ασκήσει ψυχολογική πίεση στους αποκομμένους από τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας τους πρόσφυγες.
Υστερα από μεγάλη καθυστέρηση, ο Αλ Αφγκάνι εμφανίσθηκε με ένα φορτηγό –αντί του ταξί που είχε υποσχεθεί– και διέταξε τον Ελ Σεΐχ και τους γύρω του: «Μπείτε μέσα!».
Ο Αμπντελ Μάλεκ, η σύζυγός του, ο 23χρονος γιος τους και η 16χρονη κόρη τους ήταν μεταξύ των 71 προσφύγων που βρέθηκαν νεκροί σε κατάσταση αποσύνθεσης λίγες ώρες αργότερα στην ερμητικά κλειστή καρότσα του φορτηγού ψυγείου.
Φωτογραφία επάνω αριστερά: Την κηδεία τεσσάρων μελών της οικογένειας Ελ Σεΐχ από το Ντέιρ Εζόρ της Συρίας, που πέθαναν στο φορτηγό ψυγείο, παρακολουθεί το αγόρι αυτό σε κοιμητήριο της Βιέννης.
Πηγή: www.kathimerini.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου