Μια άποψη, του Χρήστου Μιχαηλίδη, για την απομόνωση της χώρας μας και την εσωστρέφεια που μας χαρακτηρίζει, με αφορμή την πρόσφατη επίσκεψη Τσίπρα στις ΗΠΑ και την τραγική του παράσταση στο φόρουμ του Κλίντον, που καταδεικνύει την έλλειψη στοιχειώδους επαφής με το τι συμβαίνει στον υπόλοιπο κόσμο. Δυο αποσπάσματα από άρθρο του, που δημοσιεύτηκε λίγες μέρες πριν στο protagon.gr, στη συνέχεια:
...Δεν ισχυρίζομαι πως όλα όσα μπορεί να εισπράξει κάποιος από μία ξένη εμπειρία πρέπει αναγκαστικά να αντιγραφούν και να εφαρμοστούν στην Ελλάδα. Υπάρχουν και κακά παραδείγματα. Ή και ανεφάρμοστα, όντως.
Λέω όμως ότι αποτελούν πολύτιμη γνώση, που μπορεί να αλλάξει τον τρόπο σκέψης κάποιου, που είναι μόνιμα εγκλωβισμένος στην «ελληνική του πραγματικότητα». Αυτή η «πραγματικότητα», αντί να είναι το πολυτιμότερο λιθάρι μας, έχει καταντήσει να είναι ο πιο ασήκωτός μας βράχος. Αμετακίνητος.
Αυτό το «εμείς είμαστε άλλο, είμαστε διαφορετικοί», που το έχουμε εισπράξει άπειρες φορές, είτε μιλάμε για τα άθλια πανεπιστήμια μας, είτε για τα φαρμακεία που σου δίνουν αντιβίωση χωρίς συνταγή, είτε για την παραβίαση του νόμου περί καπνίσματος, είτε για την οδική μας συμπεριφορά, είναι απλώς ένα βολικό άλλοθι για να μην αλλάξουμε τίποτα και ποτέ. Ο βράχος που λέγαμε…
Είναι όμως, ταυτόχρονα, και ένας από τους βασικούς λόγους που θα συνεχίσουμε να βράζουμε στο ίδιο μας το ζουμί, μένοντας πίσω από όλες τις διεθνείς εξελίξεις, παρακολουθώντας από τα άθλια τηλεοπτικά πάνελ μας συζητήσεις επί συζητήσεων άνευ καμιάς ουσίας, και βεβαίως βρίζοντας τα «στραβά του τόπου» που έχουμε οι ίδιοι επιφέρει...
Εκείνο όμως που λέω είναι ότι τα τελευταία χρόνια, ακόμα και προ της κρίσης, έχουμε παρακλειστεί στον εαυτό μας. Έχουμε συνδέσει την αιτία αλλά και την επίλυση των προβλημάτων μας με άλλους – εγχώριους ή ξένους. Όσον φορά, δε, τους πρώτους, λησμονούμε ότι και αυτοί είναι σάρκα εκ της σαρκός μας. Πολλοί μάλιστα, μετανοημένοι ειλικρινώς ή συμφεροντολογικώς, μετοίκησαν στο στρατόπεδο που σήμερα στηρίζει σχεδόν όλη την ύπαρξή του στην καταδίκη του παλιού!
Αυτή η εσωστρέφεια, όπως τη λέμε, αν είχε κάτι από την αυτοσυγκράτηση, καρτερία, ταπεινότητα και αγώνα αυτογνωσίας των μοναχών, θα έλεγα «εντάξει», κάπου καλά θα μας βγάλει. Είναι όμως θορυβώδης και απρεπής εσωστρέφεια. Αλαζονική και εγωιστική. Δεν παράγει τίποτα καλό. Μόνο αντιπαλότητα και αντιπαράθεση ανούσια και αισχρή.
Η γνώση είναι εχθρός της. Η τεκμηρίωση δεν την αφορά. Ο διάλογος με το «έξω», ανύπαρκτος. Όλα λέγονται και αποφασίζονται σε κλειστές συσκέψεις. Επικοινωνούνται με άθλια non papers και Δελτία Τύπου. Αναπαράγονται από τα ΜΜΕ όπως έχουν με μόνο γνώμονα την πρόκληση αντιδράσεων. Και συζητούνται μέσω μονολόγων σε μία Βουλή όπου οι άξιοι είναι η εξαίρεση και οι ανάξιοι ο κανόνας.
Αν ήμασταν τουλάχιστον αυτάρκεις, θα 'λεγα «ΟΚ, ας κλειστούμε και λίγο στον εαυτό μας». Μιλάμε όμως για μία χώρα που ζει με 80% εισαγόμενα προϊόντα, και για έναν λαό που αν του στερήσεις το κινητό, τη φιλιπινέζα, το αυτοκίνητο, το tablet, και τον φραπέ, θα πάθει ταραχή, που λέει κι ο Λε-Πα!
Πηγή: www.protagon.gr 29.09.2015
...Δεν ισχυρίζομαι πως όλα όσα μπορεί να εισπράξει κάποιος από μία ξένη εμπειρία πρέπει αναγκαστικά να αντιγραφούν και να εφαρμοστούν στην Ελλάδα. Υπάρχουν και κακά παραδείγματα. Ή και ανεφάρμοστα, όντως.
Λέω όμως ότι αποτελούν πολύτιμη γνώση, που μπορεί να αλλάξει τον τρόπο σκέψης κάποιου, που είναι μόνιμα εγκλωβισμένος στην «ελληνική του πραγματικότητα». Αυτή η «πραγματικότητα», αντί να είναι το πολυτιμότερο λιθάρι μας, έχει καταντήσει να είναι ο πιο ασήκωτός μας βράχος. Αμετακίνητος.
Αυτό το «εμείς είμαστε άλλο, είμαστε διαφορετικοί», που το έχουμε εισπράξει άπειρες φορές, είτε μιλάμε για τα άθλια πανεπιστήμια μας, είτε για τα φαρμακεία που σου δίνουν αντιβίωση χωρίς συνταγή, είτε για την παραβίαση του νόμου περί καπνίσματος, είτε για την οδική μας συμπεριφορά, είναι απλώς ένα βολικό άλλοθι για να μην αλλάξουμε τίποτα και ποτέ. Ο βράχος που λέγαμε…
Είναι όμως, ταυτόχρονα, και ένας από τους βασικούς λόγους που θα συνεχίσουμε να βράζουμε στο ίδιο μας το ζουμί, μένοντας πίσω από όλες τις διεθνείς εξελίξεις, παρακολουθώντας από τα άθλια τηλεοπτικά πάνελ μας συζητήσεις επί συζητήσεων άνευ καμιάς ουσίας, και βεβαίως βρίζοντας τα «στραβά του τόπου» που έχουμε οι ίδιοι επιφέρει...
Εκείνο όμως που λέω είναι ότι τα τελευταία χρόνια, ακόμα και προ της κρίσης, έχουμε παρακλειστεί στον εαυτό μας. Έχουμε συνδέσει την αιτία αλλά και την επίλυση των προβλημάτων μας με άλλους – εγχώριους ή ξένους. Όσον φορά, δε, τους πρώτους, λησμονούμε ότι και αυτοί είναι σάρκα εκ της σαρκός μας. Πολλοί μάλιστα, μετανοημένοι ειλικρινώς ή συμφεροντολογικώς, μετοίκησαν στο στρατόπεδο που σήμερα στηρίζει σχεδόν όλη την ύπαρξή του στην καταδίκη του παλιού!
Αυτή η εσωστρέφεια, όπως τη λέμε, αν είχε κάτι από την αυτοσυγκράτηση, καρτερία, ταπεινότητα και αγώνα αυτογνωσίας των μοναχών, θα έλεγα «εντάξει», κάπου καλά θα μας βγάλει. Είναι όμως θορυβώδης και απρεπής εσωστρέφεια. Αλαζονική και εγωιστική. Δεν παράγει τίποτα καλό. Μόνο αντιπαλότητα και αντιπαράθεση ανούσια και αισχρή.
Η γνώση είναι εχθρός της. Η τεκμηρίωση δεν την αφορά. Ο διάλογος με το «έξω», ανύπαρκτος. Όλα λέγονται και αποφασίζονται σε κλειστές συσκέψεις. Επικοινωνούνται με άθλια non papers και Δελτία Τύπου. Αναπαράγονται από τα ΜΜΕ όπως έχουν με μόνο γνώμονα την πρόκληση αντιδράσεων. Και συζητούνται μέσω μονολόγων σε μία Βουλή όπου οι άξιοι είναι η εξαίρεση και οι ανάξιοι ο κανόνας.
Αν ήμασταν τουλάχιστον αυτάρκεις, θα 'λεγα «ΟΚ, ας κλειστούμε και λίγο στον εαυτό μας». Μιλάμε όμως για μία χώρα που ζει με 80% εισαγόμενα προϊόντα, και για έναν λαό που αν του στερήσεις το κινητό, τη φιλιπινέζα, το αυτοκίνητο, το tablet, και τον φραπέ, θα πάθει ταραχή, που λέει κι ο Λε-Πα!
Ολόκληρο το άρθρο στο:
Τι μας λέει η κακή εμφάνιση Τσίπρα στο φόρουμ Κλίντον;
Τι μας λέει η κακή εμφάνιση Τσίπρα στο φόρουμ Κλίντον;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου