Αναζητώντας την κοινή λογική με τον Στέλιο Ράμφο

Ο Στέλιος Ράμφος συζητά με τον Θανάση Μαυρίδη για τα γεγονότα στο Παρίσι, για τις διαφορές της ανοικτής κοινωνίας και της πολυπολιτισμικότητας, για τις σκληρές αποφάσεις που πρέπει να πάρει η Δύση και για την Ελλάδα που πρέπει να βρει μια απροσδόκητη λύση ή να πεθάνει. Ο γνωστός φιλόσοφος κρίνει τις πολιτικές εξελίξεις...

Ολόκληρη η συνέντευξη στο www.liberal.gr. Κάποια σημεία από τις απαντήσεις του Στέλιου Ράμφου στη συνέχεια: 

Η ανοικτή κοινωνία έχει μεγάλη διαφορά από την πολυπολιτισμική. Η ανοικτή κοινωνία λέει σε κάποιον: Έλα, αλλά δεν θα τηρήσεις τίποτα από τα δικά σου το οποίο έρχεται εναντίον των νόμων, του Συντάγματος και του πολιτισμού μας. Αντιθέτως στην πολυπολιτισμικότητα είναι ελεύθερος κάποιος να κάνει οτιδήποτε έχει να κάνει με την καταγωγή του... Με αυτόν τον τρόπο περνάμε σε μορφές κοινωνικότητας οι οποίες είναι άκρως διαλυτικές της συνοχής και οδηγούν σε αντιπαράθεση τους μετανάστες με τις κοινωνίες στις οποίες φιλοξενούνται. Μόλις τώρα αρχίζουν να συνειδητοποιούν στην Ευρώπη αυτήν τη διαφορά. Αν εξαιρέσουμε τον δικό μας πρωθυπουργό, τον κ. Τσίπρα, που μίλησε υπέρ της πολυπολιτισμικότητας, όλοι οι άλλοι Ευρωπαίοι ηγέτες μίλησαν για την ανάγκη τήρησης των νόμων... Η ταυτότητά της Ευρώπης είναι η ανοικτή κοινωνία... 

Στο ερώτημα "Τι πρέπει να κάνει η Ευρώπη; Να κλείσει τα τζαμιά;" απαντά: 

Όχι! Να πει σε όποιον θέλει να έρθει ότι είναι καλοδεχούμενος και ότι μπορεί να τηρεί τα έθιμά του στο μέτρο που δεν αντιβαίνει τους νόμους μας και τον πολιτισμό της ελεύθερης κοινωνίας...

Οι ευρωπαϊκές κοινωνίες είναι κοινωνίες λαϊκές, τα κράτη έχουν χωρίσει από τις εκκλησίες εδώ και μερικούς αιώνες. Αντιθέτως, το Ισλάμ προκρίνει και επιμένει πολύ στο θεοκρατικό κράτος... 

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι οι ακραίοι τζιχατζιστές προέρχονται από τρίτη γενιά μεταναστών. Η πρώτη και η δεύτερη γενιά ήσαν άνθρωποι που είχαν εξαιρετική προσαρμογή. Τι έγινε με τους τρίτους; Έχει σημασία να καταλάβουμε αυτήν τη διαφορά. Οφείλεται στην τρομακτική αδυναμία του μουσουλμανικού κόσμου να παρακολουθήσει τις παγκόσμιες εξελίξεις, επειδή οι άνθρωποι δεν μπόρεσαν να ξεκολλήσουν από τη Σαρία και το Κοράνι. Η αναζήτηση της ταυτότητας ξεκινάει κάθε φορά από ένα αίσθημα απαξιώσεως των ιδίων των εαυτών μας. Κι όταν απαξιώνουμε τον εαυτό μας, βρίσκουμε έναν εχθρό να τον μισήσουμε... 

Στο ερώτημα "Υπάρχουν άνθρωποι στην Ελλάδα που δικαιολόγησαν τους τζιχατζιστές", ο Στέλιος Ράμφος δίνει την ακόλουθη απάντηση: 

Μπορεί κάποιος να έχει στραβή αντίληψη. Δεκτό. Αλλά ο φανατισμός σε αυτές τις περιπτώσεις οδηγεί σε μία άλλη κατανόηση των πραγμάτων. Δηλαδή, σε ψυχολογικές αντιπαραθέσεις όπου το διακύβευμα είναι ο αποτυχημένος μας εαυτός. Αντί να ψάχνουμε στην αποτυχία μας, αναζητούμε να βρούμε φταίχτη. Η ελληνική παράδοση είναι ότι κάποιοι συνεχώς μας υπονομεύουν, ότι είμαστε αντικείμενο συνομωσίας. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι δεν έχουμε ωριμάσει ως πολίτες. Στην Ευρώπη από το 1300 είχαμε κράτος, ως ειδική μορφή διαμορφώσεως και διατηρήσεως της κοινωνικής συνοχής, εδώ το κράτος που έχουμε διαμορφώσει είναι στην υπηρεσία των οικογενειών, των συντεχνιών και των τοπικών συμφερόντων.

Στο ερώτημα "Ποιο είναι το όνειρο που βιώνουμε σήμερα;" ο Στέλιος Ράμφος απαντά:
Μέχρι πρότινος το βιώναμε. Είπαμε ότι τελειώνουμε με το μνημόνιο, ενώ έπρεπε να πούμε ότι τελειώνουμε με τον κακό μας εαυτό. Δεν τελειώσαμε με τον κακό μας εαυτό και ήρθε το τρίτο μνημόνιο. Και συνεχίζουμε με τα ίδια μυαλά. Αυτό είναι το πρόβλημα. Καμία φορά τα όνειρα γυρνάνε μέσα τους και ξαναγυρνάνε και σε πείθουν με έναν παράξενο τρόπο ότι όλα πάνε καλά. Ότι δεν χρειάζεται να αλλάξεις τίποτα. Αυτό είναι το χειρότερο που μπορεί να σου τύχει. Είναι ένας άρρωστος ψυχισμός.

Πηγή: 

http://www.liberal.gr/arthro/21290/epikairotita/2015/anazitontas-tin-koini-logiki-me-ton-stelio-ramfo.html