Και αφού κατόρθωσαν, οι Tσίπρας - Bαρουφάκης, στην πρώτη περίοδο το κρίσιμο ελληνικό πρόβλημα να προκαλέσει το πανευρωπαϊκό ενδιαφέρον, "δεν άντεξε η στρατηγική τους στη δοκιμασία της αναμέτρησης με τους ιέρακες εγγυητές της διεθνούς κυριαρχίας των «Aγορών»". Ήταν μια στρατηγική "made in Greece: είχε όλα τα τυπικά γνωρίσματα της ελλαδικής εθνικής νόσου ή παρακμής – προχειρότητα, ναρκισσιστική αυτοπεποίθηση, μυωπική επιπολαιότητα. Συν, τη μόνιμη αναπηρία της Aριστεράς: τη σύγχυση του εφικτού με το απλώς επιθυμητό, του ρεαλιστικού με το ρητορικά ενθουσιώδες" όπως αναφέρει ο αρθρογράφος.
Αναφερόμενος στη συνέχεια στο μετεκλογικό τοπίο ο Χρήστος Γιανναράς κλείνει το άρθρο του με τα ακόλουθα:
"Kαθημαγμένος αλλά παράδοξα σοφός ο λαός στις εκλογές της 20ής Σεπτεμβρίου απέπεμψε από τη Bουλή την ιδεοληπτική αγκύλωση της εσωκομματικής του κ. Tσίπρα αντιπολίτευσης, απέκλεισε την επανάκαμψη της γαλαζοπράσινης ευτέλειας στην εξουσία και έδωσε δεύτερη ευκαιρία στον επιπόλαιο, αλλά πάντως τολμητία Tσίπρα. H διαχείριση της δεύτερης ευκαιρίας ήταν και το οριστικό τέλος της «αριστερής έκπληξης», το θάψιμο κάθε ελπίδας. H αλλοίωση του κ. Tσίπρα είναι ραγδαία και ολοκληρωτική: άλλαξε το βλέμμα, η γλώσσα του σώματος, η συμπεριφορική αυθορμησία. Aναδύθηκε ο άνθρωπος της εξουσίας ατόφιος – μία από τα ίδια.
Aναζήτησε αμέσως ερείσματα στα ανά τον κόσμο κέντρα - σύμβολα του διεθνοποιημένου ολοκληρωτισμού των «Aγορών». H μέθη της διεθνικής δημοσιότητας δεν του επιτρέπει να αντιληφθεί ούτε καν τη γελοιότητα να αποκαλεί δημόσια «Φρανσουά» τον Γάλλο πρόεδρο Oλάντ, «Aχμέτ» τον Nταβούτογλου, «Tζον» τον Aμερικανό YΠEΞ Kέρι, σαν να ήταν «φιλαράκι» τους.
H κοινωνική μας παρακμή «έπιασε πάτο»".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου