από κυπριακή εφημερίδα «ΠΟΛΙΤΗΣ»
Με αποκαλείς «ονειροπόλο» επειδή θέλω να ζουν όλοι, Έλληνες και Τούρκοι, μαζί, όχι χωριστά, όχι σε δύο περιοχές, στους ίδιους δρόμους, στα ίδια χωριά, στις ίδιες πόλεις και να μοιράζονται τους ίδιους καφενέδες και τις ίδιες βεράντες. Και προχωρώντας πιο πέρα με λες και ουτοπιστή. Πέρα από ονειροπόλο. Όμως, εσύ είσαι μεγαλύτερος ονειροπόλος από εμένα φίλε. Και δεν το αντιλαμβάνεσαι. Τι ελπίζεις; Να σε καταλάβει ο Ταγίπ Ερντογάν. Να προβεί στις παραχωρήσεις που θέλεις. Να αποσύρει τα κατοχικά του στρατεύματα. Να σου επιστρέψει το Βαρώσι, τη Μόρφου, την Καρπασία. Να συνάψει μαζί σου μια δίκαιη και μόνιμη συμφωνία. Με συγχωρείς, αλλά το δικό σου όνειρο είναι πέντε φορές μεγαλύτερο από τα δικά μου. Τα ξεπερνά κατά πολύ. Γι’ αυτό εσύ είσαι ο πραγματικός ονειροπόλος, όχι εγώ. Μήπως νομίζεις ότι διαφέρει το να περιμένει κανείς δικαιοσύνη από τον Ερντογάν από το να περιμένει κανείς να δακρύσει ένας νεκρός; Είσαι τόσο ονειροπόλος που δεν έμεινε τούμπα και ακροβασία που δεν έκανες με την ελπίδα ότι θα πάρεις αυτό που θέλεις. Δέχεσαι ακόμα και να κάνεις και κατακόρυφο μπροστά στον σουλτάνο. Γελάς μπροστά του και τον χαϊδεύεις φοβισμένα σαν να χαϊδεύεις λιοντάρι για να μην τον κακοκαρδίσεις, να μην τον θίξεις. Να μην θιγεί και δεν σου δώσει αυτά που θα σου δώσει. Χάιδεψε τον. Να δούμε. Θα σε ικανοποιήσει; Για να μην νευριάσει δεν τον αποκαλείς κατοχική δύναμη. Φιμώνεις όσους τον αποκαλούν κατακτητή. «Δεν θέλετε λύση», τους λες. Μάλιστα τους αποκαλείς και «φασίστες». Κλείνεις το στόμα όσων μιλούν για εποίκους. Τους αποκαλείς «ρατσιστές». «Μην τους αποξενώνετε», λες. Προσπαθείς με όλη σου τη δύναμη για να συνετίσεις όσους δεν αποδέχονται τις εγγυήσεις της Τουρκίας. Αποκαλείς φασίστες όσους αποκαλούν κατακτητή την Τουρκία. Φασίστες όσους αντιτίθενται στους εποίκους. Φασίστες όσους δεν δέχονται τις εγγυήσεις της Τουρκίας. Ε, στάσου λιγάκι φίλε. Εσύ τι είσαι; Μήπως ένας οπαδός της λύσης με περιλαίμιο; Αποκαλείς λύση εσύ τούτη τη λύση με περιλαίμιο;
Μας αρμόζει άραγε τόσος ξεπεσμός; Πες μου. Τι είδους όνειρο είναι αυτό; Αν ακόμα δεν έμαθες την Τουρκία, εγώ τι να σου κάνω; Κάποιοι φτιάχνουν την Ιστορία σε αυτό τον κόσμο και κάποιοι άλλοι γράφουν την Ιστορία. Κάποιοι διδάσκονται από την Ιστορία και κάποιοι άλλοι όχι. Εσύ ούτε Ιστορία φτιάχνεις ούτε Ιστορία γράφεις ούτε διδάσκεσαι από την Ιστορία. Στάθηκες στη σειρά για να κερδίσεις την καρδιά του κατακτητή. «Η Τουρκία θέλει λύση», σου λένε καθημερινά. Και η αγαθή σου καρδιά τους πιστεύει αμέσως. Δεν καταλαβαίνεις καν ότι είναι ένα δάκτυλο με μέλι που σου προσφέρει αυτά τα ωραία λόγια που ουδέποτε μετατρέπονται σε πράξη. Μην το καταλαβαίνεις. Αλλά ύστερα να μην κλαις. Λυπάσαι που ψήφισες «όχι» στο Σχέδιο Ανάν; Μην λυπάσαι. Να χαίρεσαι επειδή δεν είπες «ναι». Μην πιστεύεις όσους λένε ότι «ήρθαμε σε αυτά τα χάλια επειδή δεν ψηφίσαμε ναι». Όσοι ψήφισαν «ναι» να είναι ευχαριστημένοι που εσύ είπες «όχι» και σώθηκαν και εκείνοι. Τους έσωσες από την κρεμάλα.
Αν θα κάνουμε λύση και ειρήνη σε αυτό το νησί, θα το κάνουμε σωστά. Όχι σαν χορεύτριες. Όχι σαν ακροβάτες. Σωστά. Το ζήτημα δεν είναι ζήτημα «ναι ή όχι». Δεν είναι ζήτημα «οπαδών της λύσης» και «οπαδών της μη λύσης». Είναι ζήτημα δικαιοσύνης. Αλλά αν μιλούν για ρατσισμό και φασισμό οι ενδοτικοί, οι οποίοι θεωρούν τους εαυτούς τους «οπαδούς της λύσης», τότε κατάλαβε ότι υπάρχει ακόμα μακρύς δρόμος για τον αγώνα. Στο τέλος θα φτάσουμε εποχές που δεν θα τίθενται μπροστά μας συνταγές τις οποίες ονομάζουν «πικρές». Για μιαν οικειοθελή ειρήνη κατά την οποία να μην υποβάλλεται πλέον το ερώτημα ναι ή όχι…
Πηγή: Εφημερίδα «ΠΟΛΙΤΗΣ» (Όπου δημοσιεύτηκε στις 27.12.2015)
Με αποκαλείς «ονειροπόλο» επειδή θέλω να ζουν όλοι, Έλληνες και Τούρκοι, μαζί, όχι χωριστά, όχι σε δύο περιοχές, στους ίδιους δρόμους, στα ίδια χωριά, στις ίδιες πόλεις και να μοιράζονται τους ίδιους καφενέδες και τις ίδιες βεράντες. Και προχωρώντας πιο πέρα με λες και ουτοπιστή. Πέρα από ονειροπόλο. Όμως, εσύ είσαι μεγαλύτερος ονειροπόλος από εμένα φίλε. Και δεν το αντιλαμβάνεσαι. Τι ελπίζεις; Να σε καταλάβει ο Ταγίπ Ερντογάν. Να προβεί στις παραχωρήσεις που θέλεις. Να αποσύρει τα κατοχικά του στρατεύματα. Να σου επιστρέψει το Βαρώσι, τη Μόρφου, την Καρπασία. Να συνάψει μαζί σου μια δίκαιη και μόνιμη συμφωνία. Με συγχωρείς, αλλά το δικό σου όνειρο είναι πέντε φορές μεγαλύτερο από τα δικά μου. Τα ξεπερνά κατά πολύ. Γι’ αυτό εσύ είσαι ο πραγματικός ονειροπόλος, όχι εγώ. Μήπως νομίζεις ότι διαφέρει το να περιμένει κανείς δικαιοσύνη από τον Ερντογάν από το να περιμένει κανείς να δακρύσει ένας νεκρός; Είσαι τόσο ονειροπόλος που δεν έμεινε τούμπα και ακροβασία που δεν έκανες με την ελπίδα ότι θα πάρεις αυτό που θέλεις. Δέχεσαι ακόμα και να κάνεις και κατακόρυφο μπροστά στον σουλτάνο. Γελάς μπροστά του και τον χαϊδεύεις φοβισμένα σαν να χαϊδεύεις λιοντάρι για να μην τον κακοκαρδίσεις, να μην τον θίξεις. Να μην θιγεί και δεν σου δώσει αυτά που θα σου δώσει. Χάιδεψε τον. Να δούμε. Θα σε ικανοποιήσει; Για να μην νευριάσει δεν τον αποκαλείς κατοχική δύναμη. Φιμώνεις όσους τον αποκαλούν κατακτητή. «Δεν θέλετε λύση», τους λες. Μάλιστα τους αποκαλείς και «φασίστες». Κλείνεις το στόμα όσων μιλούν για εποίκους. Τους αποκαλείς «ρατσιστές». «Μην τους αποξενώνετε», λες. Προσπαθείς με όλη σου τη δύναμη για να συνετίσεις όσους δεν αποδέχονται τις εγγυήσεις της Τουρκίας. Αποκαλείς φασίστες όσους αποκαλούν κατακτητή την Τουρκία. Φασίστες όσους αντιτίθενται στους εποίκους. Φασίστες όσους δεν δέχονται τις εγγυήσεις της Τουρκίας. Ε, στάσου λιγάκι φίλε. Εσύ τι είσαι; Μήπως ένας οπαδός της λύσης με περιλαίμιο; Αποκαλείς λύση εσύ τούτη τη λύση με περιλαίμιο;
Μας αρμόζει άραγε τόσος ξεπεσμός; Πες μου. Τι είδους όνειρο είναι αυτό; Αν ακόμα δεν έμαθες την Τουρκία, εγώ τι να σου κάνω; Κάποιοι φτιάχνουν την Ιστορία σε αυτό τον κόσμο και κάποιοι άλλοι γράφουν την Ιστορία. Κάποιοι διδάσκονται από την Ιστορία και κάποιοι άλλοι όχι. Εσύ ούτε Ιστορία φτιάχνεις ούτε Ιστορία γράφεις ούτε διδάσκεσαι από την Ιστορία. Στάθηκες στη σειρά για να κερδίσεις την καρδιά του κατακτητή. «Η Τουρκία θέλει λύση», σου λένε καθημερινά. Και η αγαθή σου καρδιά τους πιστεύει αμέσως. Δεν καταλαβαίνεις καν ότι είναι ένα δάκτυλο με μέλι που σου προσφέρει αυτά τα ωραία λόγια που ουδέποτε μετατρέπονται σε πράξη. Μην το καταλαβαίνεις. Αλλά ύστερα να μην κλαις. Λυπάσαι που ψήφισες «όχι» στο Σχέδιο Ανάν; Μην λυπάσαι. Να χαίρεσαι επειδή δεν είπες «ναι». Μην πιστεύεις όσους λένε ότι «ήρθαμε σε αυτά τα χάλια επειδή δεν ψηφίσαμε ναι». Όσοι ψήφισαν «ναι» να είναι ευχαριστημένοι που εσύ είπες «όχι» και σώθηκαν και εκείνοι. Τους έσωσες από την κρεμάλα.
Αν θα κάνουμε λύση και ειρήνη σε αυτό το νησί, θα το κάνουμε σωστά. Όχι σαν χορεύτριες. Όχι σαν ακροβάτες. Σωστά. Το ζήτημα δεν είναι ζήτημα «ναι ή όχι». Δεν είναι ζήτημα «οπαδών της λύσης» και «οπαδών της μη λύσης». Είναι ζήτημα δικαιοσύνης. Αλλά αν μιλούν για ρατσισμό και φασισμό οι ενδοτικοί, οι οποίοι θεωρούν τους εαυτούς τους «οπαδούς της λύσης», τότε κατάλαβε ότι υπάρχει ακόμα μακρύς δρόμος για τον αγώνα. Στο τέλος θα φτάσουμε εποχές που δεν θα τίθενται μπροστά μας συνταγές τις οποίες ονομάζουν «πικρές». Για μιαν οικειοθελή ειρήνη κατά την οποία να μην υποβάλλεται πλέον το ερώτημα ναι ή όχι…
Πηγή: Εφημερίδα «ΠΟΛΙΤΗΣ» (Όπου δημοσιεύτηκε στις 27.12.2015)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου