Ογδόντα γάλλοι οικονομολόγοι υπογράφουν ένα κείμενο-έκκληση προς την πολιτική ελίτ της χώρας τους αλλά και της Ευρώπης, για την «έξοδο από το οικονομικό αδιέξοδο», όπως οι ίδιοι διατείνονται. Μεταξύ αυτών, διακρίνει κανείς γνωστά και στην Ελλάδα ονόματα, όπως του καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Paris X Nanterre Μισέλ Αλιετά και του διευθυντή ερευνών στο Εθνικό Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών (CNRS) Φιλίπ Ασκεναζί.
Ιδού μεγάλο μέρος από τις σκέψεις και οι προτάσεις των 80 ειδικών, όπως τις δημοσίευσε η γαλλική εφημερίδα «Le Monde». Από tovima.gr:
«Δεν είναι αδύνατο να ξανακερδίσει κανείς το μέλλον, ακόμη και το οικονομικό. Αυτό είναι το κεντρικό νόημα της έκκλησης αυτής... Οι αιτίες της κοινωνικής απελπισίας είναι αποκλειστικά οικονομικές. Και καμία ελπίδα δεν πρόκειται να ξαναγεννηθεί αν δεν αλλάξουν τα δεδομένα που έχουμε μπροστά μας.
Τι να κάνουμε; Οι οπαδοί του οικονομικού φιλελευθερισμού υποστηρίζουν την ακόμη πιο δραστική μείωση των δημοσίων δαπανών, την αποδιάρθρωση των κανόνων που ρυθμίζουν την εργασία, την αναθεώρηση της τάσης για μείωση του ωραρίου εργασίας και τη μείωση του κόστους εργασίας μέσω της συμπίεσης των μισθών και των ασφαλιστικών και κοινωνικών εισφορών. Αυτή η θεραπεία του σοκ εφαρμόστηκε στη Νότια Ευρώπη (Ισπανία, Ελλάδα, Πορτογαλία...). Οδήγησε στην κατάρρευση της οικονομικής δραστηριότητας και σε μια έκρηξη της ανεργίας και της φτώχειας.
Το δημόσιο χρέος εκτινάχθηκε στα ύψη, καθώς η μείωση του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος (ΑΕΠ) προκάλεσε μια συρρίκνωση των δημοσίων εσόδων και μια αύξηση της σχέσης του χρέους ως προς το ΑΕΠ. Ως εκ τούτου, οι ευρωπαϊκές χώρες ενεπλάκησαν σε έναν θανατηφόρο αγώνα δρόμου ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας μέσω της λιτότητας, του οποίου στόχος είναι να κερδίσει η μία χώρα μέρος της αγοράς και να ενισχύσει την απασχόλησή της εις βάρος των γειτονικών της χωρών.
Είναι καιρός να εγκαταλείψουμε την πολιτική αυτή που οδηγεί σε μια αέναη περιδίνηση στην κρίση. Για να απαντήσουμε στις επείγουσες οικονομικές και κοινωνικές ανάγκες, για να ξαναδώσουμε την ελπίδα στις λαϊκές τάξεις, προτείνουμε στους συμπολίτες μας, στα συνεταιριστικά, συνδικαλιστικά και πολιτικά κινήματα, να ξεκινήσουν έναν διάλογο με θέμα την εφαρμογή ενός σχεδίου εξόδου από την κρίση που θα εδράζεται σε τρεις άξονες.
1 Οικολογικό και κοινωνικό παραγωγικό συμβόλαιο
Τι να κάνουμε; Οι οπαδοί του οικονομικού φιλελευθερισμού υποστηρίζουν την ακόμη πιο δραστική μείωση των δημοσίων δαπανών, την αποδιάρθρωση των κανόνων που ρυθμίζουν την εργασία, την αναθεώρηση της τάσης για μείωση του ωραρίου εργασίας και τη μείωση του κόστους εργασίας μέσω της συμπίεσης των μισθών και των ασφαλιστικών και κοινωνικών εισφορών. Αυτή η θεραπεία του σοκ εφαρμόστηκε στη Νότια Ευρώπη (Ισπανία, Ελλάδα, Πορτογαλία...). Οδήγησε στην κατάρρευση της οικονομικής δραστηριότητας και σε μια έκρηξη της ανεργίας και της φτώχειας.
Το δημόσιο χρέος εκτινάχθηκε στα ύψη, καθώς η μείωση του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος (ΑΕΠ) προκάλεσε μια συρρίκνωση των δημοσίων εσόδων και μια αύξηση της σχέσης του χρέους ως προς το ΑΕΠ. Ως εκ τούτου, οι ευρωπαϊκές χώρες ενεπλάκησαν σε έναν θανατηφόρο αγώνα δρόμου ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας μέσω της λιτότητας, του οποίου στόχος είναι να κερδίσει η μία χώρα μέρος της αγοράς και να ενισχύσει την απασχόλησή της εις βάρος των γειτονικών της χωρών.
Είναι καιρός να εγκαταλείψουμε την πολιτική αυτή που οδηγεί σε μια αέναη περιδίνηση στην κρίση. Για να απαντήσουμε στις επείγουσες οικονομικές και κοινωνικές ανάγκες, για να ξαναδώσουμε την ελπίδα στις λαϊκές τάξεις, προτείνουμε στους συμπολίτες μας, στα συνεταιριστικά, συνδικαλιστικά και πολιτικά κινήματα, να ξεκινήσουν έναν διάλογο με θέμα την εφαρμογή ενός σχεδίου εξόδου από την κρίση που θα εδράζεται σε τρεις άξονες.
1 Οικολογικό και κοινωνικό παραγωγικό συμβόλαιο
Οι ανάγκες στο πεδίο αυτό περισσεύουν: επενδύσεις για τη μείωση των εκπομπών ρύπων, ανέγερση κατοικιών, προγράμματα για να τερματιστούν τα γκέτο στις πόλεις, πολιτικές για να αποκατασταθεί η ανάμειξη των κοινωνικών ομάδων και η ισότητα, νέο κοινωνικό συμβόλαιο προς όφελος της εκπαίδευσης, της υγείας, του πολιτισμού, της ασφάλειας και της δικαιοσύνης, βοήθεια στα άτομα που χάνουν την αυτονομία τους, χώροι υποδοχής και παιχνιδιού για τα πολύ μικρά παιδιά. Οι δραστηριότητες αυτές θα οδηγούσαν στη δημιουργία εκατοντάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας. Με βάση αυτές, θα ήταν δυνατό να ανακαλύψουμε έναν νέο δρόμο που οδηγεί σε συνθήκες πλήρους απασχόλησης, με θέσεις εργασίας ισότιμες, δίχως διακρίσεις φύλου και καταγωγής. Η ανοικοδόμηση της οικονομίας μας σε νέες βάσεις προϋποθέτει να βγούμε από τη λογική της γενικευμένης περιφρόνησης...
2 Στήριξη της ανάπτυξης και της απασχόλησης
Προτείνουμε την υιοθέτηση ενός προγράμματος στήριξης των επιχειρήσεων με 40 δισ. ευρώ ετησίως, που θα χρηματοδοτείται εν μέρει από την ανασύνταξη των πόρων του Συμφώνου Υπευθυνότητας και Αλληλεγγύης, η αποτυχία του οποίου σε ό,τι αφορά τη δημιουργία θέσεων εργασίας και την προσέλκυση επενδύσεων είναι προφανής. Εν μέρει, το πρόγραμμα που προτείνουμε θα χρηματοδοτείται με δημόσιο δανεισμό, κάτι που δεν δίστασαν να κάνουν κατά τη διάρκεια της κρίσης οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.
3 Οι ευρωπαϊκοί κανόνες εμποδίζουν την ανάκαμψη
Ο τελευταίος άξονας για την έξοδο από το οικονομικό αδιέξοδο έχει να κάνει με τη συνειδητοποίηση ότι είναι καιρός να επανεξετάσουμε τους νεοφιλελεύθερους κανόνες που έφεραν την ΕΕ στη θέση να είναι σήμερα ο μεγάλος ασθενής της παγκόσμιας οικονομίας. Το εμπορικό πλεόνασμα της ευρωζώνης ανέρχεται στο 3% του ΑΕΠ της, κάτι που μαρτυρά ότι η εσωτερική ζήτηση είναι σαφώς ανεπαρκής. Το πλεόνασμα αυτό δικαιολογεί μια αύξηση των μισθών και των παροχών κοινωνικής ασφάλισης της τάξεως του 10% για τα χαμηλά εισοδήματα.
Η υιοθέτηση του ευρώ από οικονομίες ετερογενείς και δίχως διορθωτικούς μηχανισμούς οδήγησε σε μείζονες ανισορροπίες. Το ευρώ είναι de facto υποτιμημένο για τη Γερμανία, ενώ είναι υπερτιμημένο για τις χώρες της Νότιας Ευρώπης αλλά και για τη Γαλλία. Οι ισχύοντες νεοφιλελεύθεροι κανόνες επιβάλλουν στις τελευταίες αυτές χώρες την ανάκτηση της ανταγωνιστικότητάς τους μέσω μιας εσωτερικής υποτίμησης, διαδικασία που τροφοδοτεί την ύφεση, αποθαρρύνει τις επενδύσεις και εν τέλει απομακρύνει διαρκώς τις δυνατότητές τους να ανακάμψουν.
Εν προκειμένω, είναι το αντίθετο που πρέπει να κάνουμε: η αύξηση των δαπανών στις χώρες με πλεονάσματα θα επέτρεπε να περιοριστούν εκ των άνω οι ανισορροπίες των εμπορικών ισοζυγίων τους και να ανασχεθούν οι αποπληθωριστικές πιέσεις που η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα αδυνατεί να περιορίσει από μόνη της. Πέρα από το σχέδιο Γιούνκερ, που εξάλλου ελάχιστα χρηματοδοτήθηκε, πρέπει επιτέλους να καταρτιστεί ένα πραγματικό αναπτυξιακό ευρωπαϊκό σχέδιο επικεντρωμένο στον σεβασμό του περιβάλλοντος, που θα εφαρμοστεί ακριβέστερα και πληρέστερα στις χώρες που αντιμετωπίζουν τις μεγαλύτερες δυσκολίες.
Η Γαλλία μπορεί να προτείνει αυτόν τον αναπροσανατολισμό των στόχων και των μεθόδων στους ευρωπαίους εταίρους της. Σε περίπτωση που η Γερμανία απορρίψει το σχέδιο, η Γαλλία θα μπορούσε να προτείνει στις χώρες που το επιθυμούν - στην Πορτογαλία, στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες χώρες, όπως η Ιταλία και η Ισπανία, οι τέσσερις αυτές χώρες μαζί με τη Γαλλία συνεισφέρουν κατά 50% και πλέον του ΑΕΠ της ευρωζώνης - να συνυπογράψουν ένα Σύμφωνο Ανασυγκρότησης, θέτοντας την οικονομική και κοινωνική αναγκαιότητα πάνω από τους νεοφιλελεύθερους κανόνες.
Συνοδευόμενη με μέτρα που θα αποσκοπούν στη δραστική αναδιοργάνωση των τραπεζών, στη ρήξη με τις ανεξέλεγκτες χρηματοδοτήσεις και το φορολογικό και κοινωνικό ντάμπινγκ ακόμη και μέσα στους κόλπους της ΕΕ, η στρατηγική αυτή είναι η μοναδική που μπορεί να ανατάξει την Ευρώπη...
Είναι καιρός να βάλουμε μπροστά μια εναλλακτική οικονομική πολιτική».
Πηγή: www.tovima.gr 12.02 2016
2 Στήριξη της ανάπτυξης και της απασχόλησης
Προτείνουμε την υιοθέτηση ενός προγράμματος στήριξης των επιχειρήσεων με 40 δισ. ευρώ ετησίως, που θα χρηματοδοτείται εν μέρει από την ανασύνταξη των πόρων του Συμφώνου Υπευθυνότητας και Αλληλεγγύης, η αποτυχία του οποίου σε ό,τι αφορά τη δημιουργία θέσεων εργασίας και την προσέλκυση επενδύσεων είναι προφανής. Εν μέρει, το πρόγραμμα που προτείνουμε θα χρηματοδοτείται με δημόσιο δανεισμό, κάτι που δεν δίστασαν να κάνουν κατά τη διάρκεια της κρίσης οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.
3 Οι ευρωπαϊκοί κανόνες εμποδίζουν την ανάκαμψη
Ο τελευταίος άξονας για την έξοδο από το οικονομικό αδιέξοδο έχει να κάνει με τη συνειδητοποίηση ότι είναι καιρός να επανεξετάσουμε τους νεοφιλελεύθερους κανόνες που έφεραν την ΕΕ στη θέση να είναι σήμερα ο μεγάλος ασθενής της παγκόσμιας οικονομίας. Το εμπορικό πλεόνασμα της ευρωζώνης ανέρχεται στο 3% του ΑΕΠ της, κάτι που μαρτυρά ότι η εσωτερική ζήτηση είναι σαφώς ανεπαρκής. Το πλεόνασμα αυτό δικαιολογεί μια αύξηση των μισθών και των παροχών κοινωνικής ασφάλισης της τάξεως του 10% για τα χαμηλά εισοδήματα.
Η υιοθέτηση του ευρώ από οικονομίες ετερογενείς και δίχως διορθωτικούς μηχανισμούς οδήγησε σε μείζονες ανισορροπίες. Το ευρώ είναι de facto υποτιμημένο για τη Γερμανία, ενώ είναι υπερτιμημένο για τις χώρες της Νότιας Ευρώπης αλλά και για τη Γαλλία. Οι ισχύοντες νεοφιλελεύθεροι κανόνες επιβάλλουν στις τελευταίες αυτές χώρες την ανάκτηση της ανταγωνιστικότητάς τους μέσω μιας εσωτερικής υποτίμησης, διαδικασία που τροφοδοτεί την ύφεση, αποθαρρύνει τις επενδύσεις και εν τέλει απομακρύνει διαρκώς τις δυνατότητές τους να ανακάμψουν.
Εν προκειμένω, είναι το αντίθετο που πρέπει να κάνουμε: η αύξηση των δαπανών στις χώρες με πλεονάσματα θα επέτρεπε να περιοριστούν εκ των άνω οι ανισορροπίες των εμπορικών ισοζυγίων τους και να ανασχεθούν οι αποπληθωριστικές πιέσεις που η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα αδυνατεί να περιορίσει από μόνη της. Πέρα από το σχέδιο Γιούνκερ, που εξάλλου ελάχιστα χρηματοδοτήθηκε, πρέπει επιτέλους να καταρτιστεί ένα πραγματικό αναπτυξιακό ευρωπαϊκό σχέδιο επικεντρωμένο στον σεβασμό του περιβάλλοντος, που θα εφαρμοστεί ακριβέστερα και πληρέστερα στις χώρες που αντιμετωπίζουν τις μεγαλύτερες δυσκολίες.
Η Γαλλία μπορεί να προτείνει αυτόν τον αναπροσανατολισμό των στόχων και των μεθόδων στους ευρωπαίους εταίρους της. Σε περίπτωση που η Γερμανία απορρίψει το σχέδιο, η Γαλλία θα μπορούσε να προτείνει στις χώρες που το επιθυμούν - στην Πορτογαλία, στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες χώρες, όπως η Ιταλία και η Ισπανία, οι τέσσερις αυτές χώρες μαζί με τη Γαλλία συνεισφέρουν κατά 50% και πλέον του ΑΕΠ της ευρωζώνης - να συνυπογράψουν ένα Σύμφωνο Ανασυγκρότησης, θέτοντας την οικονομική και κοινωνική αναγκαιότητα πάνω από τους νεοφιλελεύθερους κανόνες.
Συνοδευόμενη με μέτρα που θα αποσκοπούν στη δραστική αναδιοργάνωση των τραπεζών, στη ρήξη με τις ανεξέλεγκτες χρηματοδοτήσεις και το φορολογικό και κοινωνικό ντάμπινγκ ακόμη και μέσα στους κόλπους της ΕΕ, η στρατηγική αυτή είναι η μοναδική που μπορεί να ανατάξει την Ευρώπη...
Είναι καιρός να βάλουμε μπροστά μια εναλλακτική οικονομική πολιτική».
Πηγή: www.tovima.gr 12.02 2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου