Μετά την πτώση των τραπεζικών μετοχών ανά τον κόσμο κατά την προηγούμενη εβδομάδα, τα πιστωτικά ιδρύματα αγωνίζονται, για να ξανακερδίσουν τη χαμένη εμπιστοσύνη. Η JP Morgan θα χρησιμοποιήσει 26 εκατομμύρια δολάρια από ιδιώτες, προκειμένου να αγοράσει δικές της μετοχές. Η Deutsche Bank ανακοίνωσε, πως θα αγοράσει δικά της ομόλογα αξίας 5,4 δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Οι τράπεζες χάνουν έσοδα και πρέπει να πληρώνουν ποινή κάθε φορά που καταθέτουν τα χρήματά τους στην κεντρική τράπεζα. Αυτές τις ζημιές δεν μπορούν στην παρούσα φάση να τις μεταφέρουν στους πελάτες τους, ενώ ταυτόχρονα δε μπορούν να απαιτήσουν πάρα μόνο χαμηλά επιτόκια, όταν τους δανείζουν χρήματα.
Οι κεντρικές τράπεζες συμπιέζουν τα επιτόκια όλο και περισσότερο, προκειμένου να τονώσουν οικονομία και πληθωρισμό και να καταστήσουν το νόμισμά τους ελκυστικό. Για αυτό το λόγο αναγκάζουν τις εγχώριες τράπεζες να κατευθύνουν το χρήμα σε επικερδείς τομείς της οικονομίας, πράγμα που σημαίνει ταυτόχρονα και μεγαλύτερο ρίσκο.
Δημιουργείται λοιπόν ένα δίλημμα: Από τη μία έγινε μετά την παγκόσμια οικονομική κρίση μεγάλη προσπάθεια, προκειμένου να σταθεροποιηθούν οι τράπεζες, από την άλλη απαιτείται τώρα από αυτές να αναλάβουν υψηλότερα ρίσκα. Αυτό δεν έχει ξεφύγει της προσοχής των επενδυτών, καθώς την προηγούμενη εβδομάδα πουλούσαν πανικόβλητοι τις τραπεζικές μετοχές τους.
Οι τραπεζικές μετοχές έπεσαν περισσότερο στην Ευρωζώνη και την Ιαπωνία, ενώ λιγότερο στις ΗΠΑ, όπου δεν υπάρχουν ακόμη αρνητικά επιτόκια. Τη στιγμή που η ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα είναι έτοιμη να προχωρήσει σε ακόμη αρνητικότερα επιτόκια τον Μάρτιο, η αμερικανική κεντρική τράπεζα Fed δεν εξετάζει προς το παρόν την εφαρμογή αρνητικών επιτοκίων.
Οι ΗΠΑ και ο υπόλοιπος κόσμος φαίνεται να χαράζουν διαφορετική πορεία. Η Fed αύξησε στις 16 Δεκεμβρίου για πρώτη φορά εδώ και 9 χρόνια τα επιτόκια. Αντιθέτως, η ευρωζώνη, η ιαπωνία και οι περισσότερες αναπτυσσόμενες χώρες χαλαρώνουν νομισματική τους πολιτική.
Δεδομένου ότι αυτοί οι συσχετισμοί δεν είναι καινούριοι, διερωτάται κανείς για ποιο λόγο ασκείται τώρα τέτοια πίεση στις τραπεζικές μετοχές. Ίσως οι αγορές να άργησαν να αντιληφθούν αυτούς τους συσχετισμούς με καθυστέρηση ή να πρόκειται για ένα καθαρά ψυχολογικό φαινόμενο, όπως συνέβη για παράδειγμα τον Οκτώβρη του 1987*, όταν τα χρηματιστήρια κατέρρεαν και κανείς δεν ήξερε γιατί.
Το πραγματικό ερώτημα είναι: ‘Hταν όλα αυτά παροδικά ή κινδυνεύουμε πράγματι από μία τραπεζική κρίση; Οι επόμενες ημέρες θα είναι καθοριστικές.
Πηγή:
http://ellinoger maniko.com/2016/02/15/droht-eine-neue-bankenkrise/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου