Κάποιοι έχουν όχι μόνο μεράκι αλλά κατορθώνουν, με σεβασμό στην παράδοση, να συνδυάσουν "το τερπνόν μετά του ωφελίμου". Έτσι λοιπόν και η οικογένεια Ιμιρζιάδη σεβάστηκε την αρχιτεκτονική του Παλιού Νερόμυλου της Κυπαρισσίας, μνημείου της προβιομηχανικής περιόδου, όταν το 2012 αποφάσισε να του ξαναδώσει ζωή.
Η αναστήλωση έγινε τηρουμένων όλων των παραδοσιακών τεχνικών και το νερό έχει μπει στο αυλάκι. Ο Νερόμυλος αλέθει πάλι σιτάρι για να καλύψει τις ανάγκες του, αλλά και εκείνες κάποιων μικροπαραγωγών.
Εξερευνώντας το πέτρινο κτίριο θα δείτε παντού συντηρημένα παλιά εργαλεία, χρηστικά αντικείμενα, έγγραφα και άλλα ενθύμια. Οσο για τον περιβάλλοντα χώρο, είναι μοναδικής φυσικής ομορφιάς.
Και δυο ακόμη λόγια για την ιστορία του νερόμυλου:
Ο παλιός νερόμυλος κτίστηκε και λειτούργησε πριν το 1850. Είναι ο μύλος του Μαυρογένη ή του Κατσαπρόκου. Είναι ο 10ος νερόμυλος από μια σειρά μύλων που λειτουργούσαν με το ίδιο νερό που ξεκινάει από ψηλά τις Βρύσες και τελειώνει εκεί, στο γεφύρι.
Ο νερόμυλος επιλέχθηκε ως αρχηγείο των αντιστασιακών κατά την κατοχή 1941-1944 και των ανταρτών του ΕΑΜ μετά την απελευθέρωση.
Σιγά-σιγά οι μύλοι εγκαταλείφθηκαν , πλην του «Παλιού Νερόμυλου», ο οποίος λειτούργησε ως το 1974 και σταμάτησε να αλέθει όταν ο Δήμος Κυπαρισσίας πήρε το νερό για να εξασφαλίσει επάρκεια ύδρευσης στην πόλη και αποζημίωσε τον μυλωνά.
Σήμερα, ο παλιός νερόμυλος μετά την ανακατασκευή του, που έγινε με απόλυτο σεβασμό στο παλιό κτίσμα, λειτουργεί και πάλι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου