Κάποια απόσπάσματα από τη συνέντευξή του στην Ιωάννα Μπρατσιάκου, στη συνέχεια, που αναφέρονται κυρίως στον Αλέξη Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ καθώς και στη Χρυσή Αυγή:
Τελικά, ποιος είναι ο "σκληρός δίσκος της πολιτικής" του ΣΥΡΙΖΑ, που αγνοούσατε τότε;
Ο ΣΥΡΙΖΑ του 2012 έχει σημαντικές διαφορές από τον σημερινό -και όχι μόνο από πλευράς μεγέθους. Πριν από τη διάσπαση του 2015 και την ομαδική αποχώρηση εκείνων που συγκρότησαν τη Λαϊκή Ενότητα, οι ιδεοληπτικοί -άτομα με κομμουνιστικές καταβολές κι έντονη μια κομμουνιστική νοσταλγία- είχαν ισχυρή παρουσία στο κόμμα. Δεν λέω ότι είχαν την πλειοψηφία, ο λόγος τους πάντως μετρούσε. Οι ρεαλιστές -στους οποίους συγκαταλεγόμουν- είχαν απήχηση κυρίως στο στενό κύκλο γύρω από τον Τσίπρα και χρησίμευαν ως φιλοευρωπαϊκή βιτρίνα του κόμματος στο εξωτερικό. Δεν είναι τυχαίο ότι εμάς έστειλε στο Συμβούλιο της Ευρώπης. Με τους ιδεοληπτικούς προφανώς και δεν είχα την παραμικρή ιδεολογική συγγένεια, μολονότι ορισμένους από αυτούς -τους παλαίμαχους ιδίως- τους συμπαθούσα σε προσωπικό επίπεδο. Αντιθέτως, μετά τη διάσπαση του 2015 κι ενώ είχα φύγει προ πολλού από την κοινοβουλευτική του ομάδα, οι ρεαλιστές μεταλλάχτηκαν σε τυπικούς καιροσκόπους. Διατήρησαν το ρεαλισμό τους -στην πιο σκληρή εκδοχή του, μάλιστα- χωρίς να αποβάλλουν τη λαϊκιστική τους ρητορική. Διπρόσωποι μέχρι αηδίας.
Προφανώς ο ΣΥΡΙΖΑ που έζησα δεν είναι ο ίδιος ΣΥΡΙΖΑ που κυβερνά σήμερα τη χώρα. Κάτι τέτοιο μπορεί να μειώνει αισθητά, αλλά δεν εκμηδενίζει τη δική μου ευθύνη που συνεργάστηκα, έστω και πρόσκαιρα, με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ήταν λάθος μου -και κάθε κατοπινή μου απόφαση ήταν δέσμια αυτού του "προπατορικού αμαρτήματος". Μέρος της δουλειάς του πολιτικού είναι και η διαίσθηση. Ως προς αυτήν φανερά απέτυχα.
Προφανώς ο ΣΥΡΙΖΑ που έζησα δεν είναι ο ίδιος ΣΥΡΙΖΑ που κυβερνά σήμερα τη χώρα. Κάτι τέτοιο μπορεί να μειώνει αισθητά, αλλά δεν εκμηδενίζει τη δική μου ευθύνη που συνεργάστηκα, έστω και πρόσκαιρα, με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ήταν λάθος μου -και κάθε κατοπινή μου απόφαση ήταν δέσμια αυτού του "προπατορικού αμαρτήματος". Μέρος της δουλειάς του πολιτικού είναι και η διαίσθηση. Ως προς αυτήν φανερά απέτυχα.
Γράφετε για την πρώτη σας συνάντηση με τον Αλέξη Τσίπρα ότι "ήταν φύσει αδύνατον να μην τον συμπαθήσεις" και ότι ο κυνισμός του ήταν πολύ του γούστου σας. Σήμερα, πώς τον βλέπετε; Νιώθετε εξαπατημένος από τον Αλέξη Τσίπρα; Όχι μόνο ως πρώην βουλευτής του κόμματός του και αλλά και ως πολίτης;
Πράγματι, ο Τσίπρας ήταν συμπαθητικός -αυτό, άλλωστε, ήταν και το μεγάλο επικοινωνιακό του χάρισμα. Η εικόνα του δεν σε παρέπεμπε καθόλου στο στερεότυπο του γκρινιάρη, μουρτζούφλη αριστερού. Τον κυνισμό του τότε τον ερμήνευα ως πραγματισμό -και φυσικά έκανα λάθος: δεν ήταν πραγματιστής, υποδυόταν τον πραγματιστή όταν είχε απέναντί του έναν πραγματιστή, όπως εικάζω ότι υποδυόταν και τον ιδεοληπτικό, όταν είχε απέναντί του έναν ιδεοληπτικό. Ως προς αυτό, μια χαρά ξεπατίκωσε τον Ανδρέα Παπανδρέου. Δεν νομίζω πως είχε ποτέ καμιά σκορδοκαϊλα να εξαπατήσει εμένα προσωπικά. Τον ελληνικό λαό, ναι, τον εξαπάτησε -αν και δεν είμαι σίγουρος ότι ο ίδιος έχει συνείδηση αυτής της εξαπάτησης. Όπως κάθε τυπικός καιροσκόπος, έχει εκ των προτέρων έτοιμη μια φαρέτρα με επιχειρήματα για να δικαιολογεί κάθε του ανακολουθία, ακόμη και την πιο κραυγαλέα. Τώρα, κατά πόσον πιστεύει στα ίδια του τα ψέματα, μονάχα η επιστήμη μπορεί να μας το απαντήσει. Όχι υποχρεωτικά η πολιτική επιστήμη.
Ο ΣΥΡΙΖΑ που αρνείτο να στείλει εκπροσώπους στο ΝΑΤΟ, "σε αυτόν τον επιθετικό οργανισμό" και δεν θα συνεργαζόταν ποτέ με τους "ψεκασμένους", "ακροδεξιούς λαϊκιστές" ΑΝΕΛ, σήμερα επικροτεί τις περιπολίες του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο δια στόματος του Πάνου Καμμένου, υπουργού Εθνικής Αμύνης του Αλέξη Τσίπρα. Δανείζομαι ένα παραδείγματα από το βιβλίο σας για να σας ρωτήσω αν περιμένατε αυτή τη στροφή 180 μοιρών και πού την αποδίδετε;
Η ανίερη συμμαχία του ΣΥΡΙΖΑ με το ακροδεξιό μόρφωμα των ΑΝΕΛ -κάτι που εθεωρείτο έγκλημα καθοσιώσεως τον καιρό που ήμουν εγώ στον ΣΥΡΙΖΑ- δεν είναι παρά η φυσική συνέπεια όταν παραδίνεσαι αμαχητί στο λαϊκισμό. Έστειλε ένα αποκρουστικό μήνυμα πολιτικού οπορτουνισμού σε όλον τον κόσμο (στην Ευρωπαϊκή Ένωση ακόμη να το χωνέψουν) και είμαι βέβαιος ότι οδήγησε πολλούς συμπολίτες σε αποχή, αν όχι αποστροφή για την ίδια την κοινοβουλευτική διαδικασία. Στις τελευταίες εκλογές ο ένας στους δύο ψηφοφόρους δεν πήγε να ψηφίσει. Εάν τα προεκλογικά σου λόγια δεν αξίζουν ούτε το χαρτί όπου είναι γραμμένα, γιατί να πάω να σε ψηφίσω; Μια εξαιρετικά επικίνδυνη εξέλιξη για την ίδια τη δημοκρατία.
Με τη Χρυσή Αυγή έχουμε τελειώσει ή δεν πρέπει να επαναπαυόμαστε;
Ασφαλώς και δεν έχουμε τελειώσει. Μάλλον τώρα ξεκινάμε. Δείξαμε ολέθρια αμφιθυμία απέναντί της. Με ευθύνη τόσο της Νέας Δημοκρατίας -αρχικά- όσο και του ΣΥΡΙΖΑ -εν συνεχεία- οι ναζιστές σηκώνουν πάλι κεφάλι. Δεν μπορείς να λες ότι η ψήφος δεν μυρίζει. Ούτε, όπως είπε ο Τσίπρας, ότι "αν αποτύχω εγώ, θα έρθει η Χρυσή Αυγή". Τι λες, ρε φίλε; Μετά από εσένα, οι φασίστες; Μ' εσένα τελειώνει ο κοινοβουλευτισμός στην Ελλάδα; Και προσωπικά, να σας πω την αλήθεια, ελάχιστα με ενδιαφέρει αν αυτοπροσδιορίζονται ως ναζιστές ή φασίστες -ο ίδιος ο Μιχαλολιάκος on camera, παραμονές των εκλογών του 2012, έχει παραδεχτεί με καμάρι ότι είναι επίγονοι και των φασιστών και των ναζιστών, η σπορά των ηττημένων του 1945. Βάλτε το στο YouTube να το δείτε. Μπορεί να θέλουν τώρα να υποδυθούν τις μετανοημένες μαζορέτες. Σκασίλα μας. Θα δώσουν λόγο για τα εγκλήματά τους ως παραστρατιωτική οργάνωση. Μονάχα το παραπεμπτικό πόρισμα του εισαγγελέα Ντογιάκου φτάνει ως το ταβάνι. Για να μην αναφερθούμε στο Συμβούλιο της Ευρώπης, στην Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ, στον Συνήγορο του Πολίτη και στο Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι. Εάν κλείσουμε τα μάτια στα εγκλήματά τους κινδυνεύουμε να μεταμορφωθούμε στους πολιτικούς παρίες της Ευρώπης. Εκτός νόμου η Χρυσή Αυγή. Όχι αύριο. Χτες.
Πηγή: news247.gr 05.03.2016
Ολόκληρη η συνέντευξη στο:
Π. Τατσόπουλος: «Ο Τσίπρας είναι η Αλίκη της Αριστεράς»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου