«Ο Μουσταφά Ακιντζί δεν έχει πολιτική δική του. Τον άνθρωπο τον γνωρίζω. Είναι ένας ενδιαφέρων άνθρωπος, αλλά η πολιτική χαράσσεται στην Άγκυρα», τονίζει σε συνέντευξή του στον «Φιλελευθερο» ο Ελληνοαμερικανός ακαδημαϊκός και συγγραφέας Βαγγέλης (Βαν) Κουφουδάκης.
Παράλληλα, επισημαίνει ότι «στην Αθήνα και τη Λευκωσία, δυστυχώς, δεν έχουμε καθαρή πολιτική», ενώ ειδικότερα για την Ελλάδα σημειώνει ότι «στην Ελλάδα, εξωτερική πολιτική, όπως και εσωτερική πολιτική, δεν υπάρχει. Ακούμε γενικότητες, ιδεολογικές προσεγγίσεις, αλλά καμία σοβαρή ιδέα για ελληνική εξωτερική πολιτική. Η δε ελληνική εξωτερική πολιτική υποφέρει από την οικονομική κρίση». Αντίθετα υποστηρίζει ότι «υπάρχει μια συνέχεια και συνέπεια στην τουρκική πολιτική έναντι της Ελλάδας και της Κύπρου».
Αναφερόμενος στην παρούσα διαπραγματευτική διαδικασία για την επίλυση του Κυπριακού, διατυπώνει την άποψη ότι «πάντα περιμένουμε κάποια άλλη χώρα ή τα Ηνωμένα Έθνη να βάλουν στο τραπέζι μια εναλλακτική λύση. Εμείς έπρεπε να είμαστε εκείνοι που έπρεπε να προτείνουμε μία νέα συνταγματική τάξη για την Κύπρο, η οποία θα είναι σύμφωνη με τις αρχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και όχι να συζητάμε λύσεις οι οποίες αντιβαίνουν τελείως το ευρωπαϊκό κεκτημένο».
Για τις εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο υποστηρίζει ότι «κάποια καλυτέρευση στις σχέσεις Ισραήλ-Τουρκίας οπωσδήποτε θα έχει επιπτώσεις πάνω στο ενεργειακό θέμα κι αυτό πρέπει να το προσέξουμε πάρα πολύ».
Όσον αφορά τις αμερικανικές εκλογές και το ρόλο της ελληνοαμερικανικής κοινότητας επισημαίνει ότι οι προεκλογικές υποσχέσεις των υποψηφίων για τα ελληνικά θέματα «δεν σημαίνουν απολύτως τίποτα».
Για τις εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο υποστηρίζει ότι «κάποια καλυτέρευση στις σχέσεις Ισραήλ-Τουρκίας οπωσδήποτε θα έχει επιπτώσεις πάνω στο ενεργειακό θέμα κι αυτό πρέπει να το προσέξουμε πάρα πολύ».
Όσον αφορά τις αμερικανικές εκλογές και το ρόλο της ελληνοαμερικανικής κοινότητας επισημαίνει ότι οι προεκλογικές υποσχέσεις των υποψηφίων για τα ελληνικά θέματα «δεν σημαίνουν απολύτως τίποτα».
Τέλος για την Ελλάδα εκτιμά ότι εκτός από την οικονομική κρίση, «υπάρχουν μεγάλοι κίνδυνοι από το προσφυγικό-μεταναστευτικό πρόβλημα».
Ορισμένα σημεία της συνέντευξής του στον Πανίκο Παναγιώτη, στη συνέχεια:
- Στην παρούσα προεκλογική περίοδο στις ΗΠΑ, πιστεύετε ότι υπάρχει κάποιος υποψήφιος από τα δύο κόμματα που πιθανό να αντιμετωπίσει διαφορετικά το όλο πλαίσιο των τουρκοαμερικανικών και των ελληνοαμερικανικών σχέσεων και το Κυπριακό;
- Προς το παρόν όχι. Και το λέω με την απλή σκέψη ότι μέχρι τώρα κανείς από τους υποψηφίους στο Δημοκρατικό και στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα δεν έχουν συζητήσει σοβαρά τι απόψεις έχουν σε θέματα εξωτερικής πολιτικής. Ακούμε γενικότητες, αλλά καμία καθαρή σκέψη γύρω από τα θέματα εξωτερικής πολιτικής, επομένως ούτε και για τα ελληνικά θέματα.
- Η ρήξη στις σχέσεις Ρωσίας-Τουρκίας, οι διαφορές ΗΠΑ-Τουρκίας για τους Κούρδους της Συρίας και η απόσταση που εξακολουθεί να υπάρχει μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας, σε ποιο βαθμό επηρεάζουν τα ελληνικά θέματα και πώς θα μπορούσε να αξιοποιηθεί αυτή η πραγματικότητα από Αθήνα, Λευκωσία και Ομογένεια;
- Κοιτάξτε, στην Αθήνα και τη Λευκωσία, δυστυχώς, νομίζω ότι δεν έχουμε καθαρή πολιτική στο τι γίνεται. Για τη Λευκωσία, έχω τρομερές αμφιβολίες ιδίως με την πορεία των συνομιλιών και αν καταλήξουν οι συνομιλίες σε κάποια συμφωνία, τι ακριβώς πρόκειται να βγάλουν και αν στο τέλος θα είναι ένα ανανεωμένο σχέδιο Ανάν που απερρίφθη το 2004. Από την Ελλάδα, εξωτερική πολιτική, όπως και εσωτερική πολιτική, δεν υπάρχει. Ακούμε γενικότητες, ιδεολογικές προσεγγίσεις, αλλά καμία σοβαρή ιδέα για ελληνική εξωτερική πολιτική. Η δε ελληνική εξωτερική πολιτική υποφέρει από την οικονομική κρίση...
- Δηλαδή, εκτιμάτε ότι υπάρχει ένα «μεγάλο κενό» στον ελληνισμό από πλευράς στόχων, οργάνωσης και συντονισμού και επιπλέον εξαιτίας της οικονομικής κρίσης η κατάσταση έγινε χειρότερη, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει ούτε υποδομή ούτε δυνατότητα;
- Δυνατότητα υπάρχει, υποδομή δεν υπάρχει και θέληση να ξανακτίσουμε τις συμμαχίες που χρησιμοποιήσαμε τη δεκαετία του '70 για να προστατευθούν και να προωθηθούν όχι μόνο τα ελληνικά συμφέροντα, αλλά γενικά αμερικανικά συμφέροντα σ' αυτή την περιοχή. Και γι' αυτό έχω πάρα πολλές αμφιβολίες και είμαι, μπορώ να πω, στεναχωρημένος και ενοχλημένος από την όλη κατάσταση.
- Για το Κυπριακό θεωρείτε ότι με την παρούσα διαπραγματευτική διαδικασία μπορεί να φτάσουμε σε ένα πανομοιότυπο σχέδιο όπως το Ανάν;
- Εκεί προχωράμε, δυστυχώς. Θα προσπαθήσουν να καλύψουν ορισμένα κενά τα οποία υπήρχαν από το σχέδιο Ανάν, αλλά δεν υπάρχουν ουσιαστικές διαφορές. Και πιο πολύ με τρομάζει το γεγονός ότι η Τουρκία, η οποία συνεχώς αμφισβητεί την ύπαρξη της Κυπριακής Δημοκρατίας, συνεχίζει προκλήσεις, συνεχίζει την επεμβατική πολιτική της στην περιοχή και η κυπριακή κυβέρνηση αυτή τη στιγμή συνεχίζει τις συνομιλίες πιστεύοντας ότι ο κ. Ακιντζί θα λύσει το Κυπριακό. Ο κ. Ακιντζί δεν έχει πολιτική δική του. Τον άνθρωπο τον γνωρίζω. Είναι ένας ενδιαφέρων άνθρωπος, αλλά η πολιτική χαράσσεται στην Άγκυρα.
- Είπατε ότι γνωρίζετε τον κ. Ακιντζί. Θα μπορούσε να ανατρέψει κάποια πράγματα;
- Προσωπικά, εάν ήθελε, πιθανώς. Πραγματικά, όχι, διότι η Τουρκία καθορίζει την πολιτική των Τουρκοκυπρίων στο κυπριακό πρόβλημα. Και επίσης, μη ξεχνάτε ότι υπάρχουν έποικοι στην Κύπρο, οι οποίοι είναι σήμερα η πλειοψηφία του λεγόμενου τουρκοκυπριακού πληθυσμού. Επομένως, υπάρχει σοβαρό πρόβλημα...
- Όπως γνωρίζετε, υπάρχει και η άποψη ότι δεν έχουμε άλλη επιλογή, παρά συμβιβασμό και συνεταιρισμό...
Ορισμένα σημεία της συνέντευξής του στον Πανίκο Παναγιώτη, στη συνέχεια:
- Στην παρούσα προεκλογική περίοδο στις ΗΠΑ, πιστεύετε ότι υπάρχει κάποιος υποψήφιος από τα δύο κόμματα που πιθανό να αντιμετωπίσει διαφορετικά το όλο πλαίσιο των τουρκοαμερικανικών και των ελληνοαμερικανικών σχέσεων και το Κυπριακό;
- Προς το παρόν όχι. Και το λέω με την απλή σκέψη ότι μέχρι τώρα κανείς από τους υποψηφίους στο Δημοκρατικό και στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα δεν έχουν συζητήσει σοβαρά τι απόψεις έχουν σε θέματα εξωτερικής πολιτικής. Ακούμε γενικότητες, αλλά καμία καθαρή σκέψη γύρω από τα θέματα εξωτερικής πολιτικής, επομένως ούτε και για τα ελληνικά θέματα.
- Η ρήξη στις σχέσεις Ρωσίας-Τουρκίας, οι διαφορές ΗΠΑ-Τουρκίας για τους Κούρδους της Συρίας και η απόσταση που εξακολουθεί να υπάρχει μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας, σε ποιο βαθμό επηρεάζουν τα ελληνικά θέματα και πώς θα μπορούσε να αξιοποιηθεί αυτή η πραγματικότητα από Αθήνα, Λευκωσία και Ομογένεια;
- Κοιτάξτε, στην Αθήνα και τη Λευκωσία, δυστυχώς, νομίζω ότι δεν έχουμε καθαρή πολιτική στο τι γίνεται. Για τη Λευκωσία, έχω τρομερές αμφιβολίες ιδίως με την πορεία των συνομιλιών και αν καταλήξουν οι συνομιλίες σε κάποια συμφωνία, τι ακριβώς πρόκειται να βγάλουν και αν στο τέλος θα είναι ένα ανανεωμένο σχέδιο Ανάν που απερρίφθη το 2004. Από την Ελλάδα, εξωτερική πολιτική, όπως και εσωτερική πολιτική, δεν υπάρχει. Ακούμε γενικότητες, ιδεολογικές προσεγγίσεις, αλλά καμία σοβαρή ιδέα για ελληνική εξωτερική πολιτική. Η δε ελληνική εξωτερική πολιτική υποφέρει από την οικονομική κρίση...
- Δηλαδή, εκτιμάτε ότι υπάρχει ένα «μεγάλο κενό» στον ελληνισμό από πλευράς στόχων, οργάνωσης και συντονισμού και επιπλέον εξαιτίας της οικονομικής κρίσης η κατάσταση έγινε χειρότερη, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει ούτε υποδομή ούτε δυνατότητα;
- Δυνατότητα υπάρχει, υποδομή δεν υπάρχει και θέληση να ξανακτίσουμε τις συμμαχίες που χρησιμοποιήσαμε τη δεκαετία του '70 για να προστατευθούν και να προωθηθούν όχι μόνο τα ελληνικά συμφέροντα, αλλά γενικά αμερικανικά συμφέροντα σ' αυτή την περιοχή. Και γι' αυτό έχω πάρα πολλές αμφιβολίες και είμαι, μπορώ να πω, στεναχωρημένος και ενοχλημένος από την όλη κατάσταση.
- Για το Κυπριακό θεωρείτε ότι με την παρούσα διαπραγματευτική διαδικασία μπορεί να φτάσουμε σε ένα πανομοιότυπο σχέδιο όπως το Ανάν;
- Εκεί προχωράμε, δυστυχώς. Θα προσπαθήσουν να καλύψουν ορισμένα κενά τα οποία υπήρχαν από το σχέδιο Ανάν, αλλά δεν υπάρχουν ουσιαστικές διαφορές. Και πιο πολύ με τρομάζει το γεγονός ότι η Τουρκία, η οποία συνεχώς αμφισβητεί την ύπαρξη της Κυπριακής Δημοκρατίας, συνεχίζει προκλήσεις, συνεχίζει την επεμβατική πολιτική της στην περιοχή και η κυπριακή κυβέρνηση αυτή τη στιγμή συνεχίζει τις συνομιλίες πιστεύοντας ότι ο κ. Ακιντζί θα λύσει το Κυπριακό. Ο κ. Ακιντζί δεν έχει πολιτική δική του. Τον άνθρωπο τον γνωρίζω. Είναι ένας ενδιαφέρων άνθρωπος, αλλά η πολιτική χαράσσεται στην Άγκυρα.
- Είπατε ότι γνωρίζετε τον κ. Ακιντζί. Θα μπορούσε να ανατρέψει κάποια πράγματα;
- Προσωπικά, εάν ήθελε, πιθανώς. Πραγματικά, όχι, διότι η Τουρκία καθορίζει την πολιτική των Τουρκοκυπρίων στο κυπριακό πρόβλημα. Και επίσης, μη ξεχνάτε ότι υπάρχουν έποικοι στην Κύπρο, οι οποίοι είναι σήμερα η πλειοψηφία του λεγόμενου τουρκοκυπριακού πληθυσμού. Επομένως, υπάρχει σοβαρό πρόβλημα...
- Όπως γνωρίζετε, υπάρχει και η άποψη ότι δεν έχουμε άλλη επιλογή, παρά συμβιβασμό και συνεταιρισμό...
- Οι επιλογές είναι περιορισμένες αυτή τη στιγμή διότι επαναλαμβάνω ότι δεν υπάρχει συντονισμένη πολιτική. Πάντα περιμένουμε κάποια άλλη χώρα ή τα Ηνωμένα Έθνη να βάλουν στο τραπέζι μια εναλλακτική λύση. Εμείς έπρεπε να είμαστε εκείνοι που έπρεπε να προτείνουμε μία νέα συνταγματική τάξη για την Κύπρο, η οποία θα είναι σύμφωνη με τις αρχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και όχι να συζητάμε λύσεις οι οποίες αντιβαίνουν τελείως το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Λόγου χάρη, η λεγόμενη διζωνική, δικοινοτική παραβιάζει τους βασικούς κανόνες της ΕΕ, διότι βασίζεται σε διακρίσεις με εθνότητα, γλώσσα και θρησκεία. Το άρθρο 14 του Ευρωπαϊκού Συμφώνου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που είναι ο βασικός νόμος της ΕΕ, απαγορεύει αυτές τις διακρίσεις. Και εδώ, αυτή τη στιγμή, προσπαθούν να καλύψουν αυτές τις αντιφάσεις με τις λεγόμενες αποκλίσεις από το κοινοτικό κεκτημένο. Αυτά δεν θα λειτουργήσουν.
- Μερικοί υποστήριζαν κάποτε ότι ο Ερντογάν θα λύσει το Κυπριακό. Τώρα, υποστηρίζουν ότι χωρίς τον Ερντογάν, η Τουρκία θα αλλάξει και ότι μπορεί να υπάρξει διαφορετική πολιτική έναντι της Ελλάδας και της Κύπρου. Ποια είναι η άποψή σας;
- Εάν παρακολουθήσετε την τουρκική πολιτική, υπάρχει μια σταθερότητα στις θέσεις της. Λόγου χάρη, όταν η Τουρκία άρχισε να αμφισβητεί την ελληνική κυριαρχία στο Αιγαίο από το 1973, ο Ερντογάν δεν ήταν πρόεδρος της Τουρκίας, ούτε καν ήταν σημαντική πολιτική προσωπικότητα. Υπάρχει λοιπόν μια συνέχεια και συνέπεια στην τουρκική πολιτική έναντι της Ελλάδας και της Κύπρου. Ο Ερντογάν βλέπει βεβαίως τον εαυτό του ως ένα νέο σουλτάνο και τη χώρα του σαν μια νέα υπερδύναμη στη Μέση Ανατολή, αλλά βασίζει την πολιτική του σ’ αυτή τη συνέχεια και τη συνέπεια της τουρκικής πολιτικής. Και παράλληλα αυξάνει και την απειλή του ακραίου ισλαμικού στοιχείου. Αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε.
Πηγή και ολόκληρο το άρθρο με τίτλο «Ο Μουσταφά Ακιντζί δεν έχει δική του πολιτική» στο: www.philenews.com
- Μερικοί υποστήριζαν κάποτε ότι ο Ερντογάν θα λύσει το Κυπριακό. Τώρα, υποστηρίζουν ότι χωρίς τον Ερντογάν, η Τουρκία θα αλλάξει και ότι μπορεί να υπάρξει διαφορετική πολιτική έναντι της Ελλάδας και της Κύπρου. Ποια είναι η άποψή σας;
- Εάν παρακολουθήσετε την τουρκική πολιτική, υπάρχει μια σταθερότητα στις θέσεις της. Λόγου χάρη, όταν η Τουρκία άρχισε να αμφισβητεί την ελληνική κυριαρχία στο Αιγαίο από το 1973, ο Ερντογάν δεν ήταν πρόεδρος της Τουρκίας, ούτε καν ήταν σημαντική πολιτική προσωπικότητα. Υπάρχει λοιπόν μια συνέχεια και συνέπεια στην τουρκική πολιτική έναντι της Ελλάδας και της Κύπρου. Ο Ερντογάν βλέπει βεβαίως τον εαυτό του ως ένα νέο σουλτάνο και τη χώρα του σαν μια νέα υπερδύναμη στη Μέση Ανατολή, αλλά βασίζει την πολιτική του σ’ αυτή τη συνέχεια και τη συνέπεια της τουρκικής πολιτικής. Και παράλληλα αυξάνει και την απειλή του ακραίου ισλαμικού στοιχείου. Αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε.
Πηγή και ολόκληρο το άρθρο με τίτλο «Ο Μουσταφά Ακιντζί δεν έχει δική του πολιτική» στο: www.philenews.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου