Λαϊκά χωρίς έγχορδα. Διαρκώς έχετε την ανάγκη να ψάχνεστε τελικά;
Ναι, για να έχουν κάτι να αντιγράψουν οι συνάδελφοί μου! (Γέλια) Σ’ αυτήν τη δουλειά, σε ό,τι διαφορετικό και επιτυχημένο γίνεται, υπάρχουν οι μιμητές... Αλλά δεν με νοιάζει. Σημασία για μένα έχει να κατεβάζω ιδέες και να δοκιμάζω πράγματα. Οι φίλοι μου με λένε πολυεργαλείο και ελβετικό σουγιά. Γιατί τα κάνω όλα!...
Φέτος δεν είναι που συμπληρώνετε εξήντα χρόνια στο τραγούδι;
Ναι, και είμαι πανευτυχής. Εξήντα χρόνια... Το πιστεύεις; Πρέπει να με γράψουν στα ρεκόρ Γκίνες! Οχι μόνο γιατί τραγουδάω ακόμα, αλλά και γιατί ο κόσμος με θέλει ακόμα. Μου προτείνουν εμφανίσεις και μου λένε: «Δεν πειράζει αν δεν μπορείς φέτος, ας έρθεις του χρόνου». Αυτό δεν είναι καλό. Οχι για μένα, για τους νέους. Σημαίνει ότι βγαίνουν ταλέντα, αλλά χάνονται νωρίς, καίγονται.
Γιατί πιστεύετε ότι συμβαίνει αυτό;
Γιατί δεν ξέρουν να διαχειριστούν τον εαυτό τους και τη διασημότητα. Γίνονται «ονόματα» εν μια νυκτί κι έπειτα τους ξεμυαλίζουν οι Σειρήνες. Θεωρούν ότι τα ξέρουν όλα. Εγώ νομίζω πως υπήρξα καλή διαχειρίστρια του εαυτού μου. Και ομολογώ πως δεν ξέρω τα πάντα γύρω από την καλλιτεχνία και το τραγούδι. Ακόμα μαθαίνω...
Δεν την έχετε χορτάσει ακόμα τη σκηνή;
Δηλαδή εσύ, αν φας σήμερα, αύριο δεν θα πεινάσεις; Οχι, λοιπόν, δεν χορταίνεται. Φεύγεις πάντα νηστικός. Γι’ αυτό και εύχομαι να μείνω στη σκηνή κι από εκεί να φύγω. Μια κι έξω. Δεν λέω ότι δεν φοβάμαι το θάνατο, αλλά δεν είμαι από αυτούς που λένε «χτύπα ξύλο, μακριά από εμάς». Γέννηση - θάνατος, αυτή είναι η διαδρομή μας.
Και ποιο είναι το μυστικό σας για να ανανεώνεστε συνεχώς;
...Το μυστικό είναι κάθε φορά που ερμηνεύεις ένα τραγούδι να το αντιμετωπίζεις σαν καινούργιο. Το «Ανοιξε πέτρα» το πρωτοτραγούδησα το 1968. Αλλά ολοένα και κάτι διαφορετικό βάζω στην ερμηνεία μου. Δεν γίνεται αλλιώς...
Εναν άντρα δεν χρειάζεσαι δίπλα σου;
Οχι. Και το λέω ειλικρινά. Εκανα δύο γάμους, είχα και δυο-τρεις μεγάλες σχέσεις. Γνώρισα τον πατέρα της Τζωρτζίνας, γεννήθηκε εκείνη, με τον Φρέντι (σ.σ. Σερπιέρη) μείναμε καλοί φίλοι. Αν κάνεις τη σούμα, βγαίνουν πολλά χρόνια. Από τότε που το παιδί μου έγινε 11-12 ετών, είπα: Δεν σε παίρνει πια, κορίτσι μου, τελείωσαν οι άντρες για σένα. Δεν ήθελα η κόρη μου να με βλέπει μια με τον έναν γκόμενο και μια με τον άλλο, ούτε να διαβάζει για τους έρωτές μου στα περιοδικά.
Και δεν έχεις ανάγκη από κάποιον να σου κρατήσει τρυφερά το χέρι;
Τώρα πια τι να μου κρατήσει, βρε Τασούλα; Είμαι χορτάτη. Ερωτεύτηκα, με ερωτεύτηκαν, έκανα έρωτα, ευχαριστήθηκα, το φόρεσα αυτό το «κοστούμι». Κάτσε να κάνω την αφαίρεση... Τριάντα χρόνια είμαι χωρίς άντρα. Δεν λέω ότι δεν με φλέρταραν από τότε, αλλά όλα είναι στο μυαλό μας. Οπως πέταξα ένα πρωί τα τσιγάρα μου από το παράθυρο, εγώ που κάπνιζα πέντε πακέτα τη μέρα, όπως σταμάτησα να τρώω κρέας, έτσι έγινε και με τους άντρες. Τέρμα! ...
Σκέφτεσαι ποτέ πώς θα ήταν σήμερα η Κυριακή Παπαδοπούλου (σ.σ. το πραγματικό όνομά της) αν δεν είχε γεννηθεί μέσα από το τραγούδι η Μαρινέλλα;
Οχι, αλλά θα το σκεφτώ τώρα. Ας φτιάξουμε ένα σενάριο, βρε αδελφέ. Μπορεί να ήμουν μια παντρεμένη κυριούλα, με πολλά παιδιά και εγγόνια. Ή να είχα φύγει μετανάστρια και να ζούσα στο εξωτερικό. Ή να βρισκόμουν σε ένα γηροκομείο.
Τι περιλαμβάνεται στα επόμενα σχέδιά σου; Συναυλίες; Κάποιο νέο άλμπουμ;
Τον Ιούνιο και τον Ιούλιο θα κάνουμε παραστάσεις με τον Αντώνη Ρέμο... Θα πούμε τραγούδια του Στέλιου Καζαντζίδη, αυτά θα αποτελέσουν μεγάλο κομμάτι του προγράμματός μας. Ελπίζω να περισσέψει καμιά εβδομάδα για να πάω διακοπές στη Χαλκιδική. Τον Σεπτέμβριο έχω πάλι συναυλίες, στην Κύπρο με τα κορίτσια, την Ελένη Βιτάλη και τη Γλυκερία. Ε, μετά θα αρχίσουν οι πρόβες για το χειμώνα. Πάει... Θα βρεθούμε να στολίζουμε χριστουγεννιάτικο δέντρο. Μη γελάς. Σαν αύριο θα σου φανεί η Πρωτοχρονιά του 2017. Και το 2018 θα είσαι εδώ για άλλη μια συνέντευξη.
Πάντως, και αυτήν τη φορά, στη συνεργασία σου με την «Ομόνοια», εμπιστεύεσαι νέους ανθρώπους.
Μα αφού δεν μπορώ τους ίδιους και τους ίδιους. Ούτε τις κλίκες και τα παρεάκια - τους Compagnons de la chanson. Θέλω να μοιράζεται η τράπουλα.
Δεν το κάνουν πολλοί στο σινάφι σου.
Γιατί; Φοβούνται;
Μάλλον δεν θέλουν να ρισκάρουν τα κεκτημένα τους. Επαναπαύονται στις δάφνες τους.
Ας τις βάλουν στο φαΐ. Η φακή με δάφνη ξέρεις πόσο ωραία γίνεται;
info: Στις 11, 12 & 18/4 (Αθήνα, Παλλάς) και στις 22 & 23/4 (Θεσσαλονίκη, Μέγαρο Μουσικής) η Μαρινέλλα θα συμπράξει με τη Φιλαρμονική Ορχήστρα «Ομόνοια» Γαστουρίου Κέρκυρας και τη χορωδία Αχαράβης «Νικόλαος Πουλιάσης», ερμηνεύοντας μεγάλες επιτυχίες της, ενορχηστρωμένες από τον Νικόλα Αναδολή. Μαζί της ο βαρύτονος Παντελής Κοντός. Διευθύνει ο αρχιμουσικός Σπύρος Ράλλης. Προπώληση Αθήνας: ticket365.gr, τηλ. 211-10.00.365 & στα ταμεία του Παλλάς. Προπώληση Θεσσαλονίκης: www.tch.gr & στα ταμεία του Μεγάρου Μουσικής
Πηγή: www.kathimerini.gr 11.04.2016
Φωτογραφία: Δημήτρης Βλάικος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου