απόσπασμα από άρθρο του στο Βήμα:
Η ομάδα που περιβάλλει τον κ.Τσίπρα αντιμετωπίζει τις τρέχουσες δυσμενείς για την κυβέρνηση εξελίξεις με τη συνήθη αμετροέπεια εκείνου που ηγεμονεύει και πιστεύει ανοήτως ότι θα ηγεμονεύει για πάντα.
Στα πολλά ερωτήματα που τίθενται τούτες τις μέρες για την υπερέκθεση που γέννησε τόσο η επιχείρηση κατάληψης των καναλιών, όσο και οι ατέλειωτες «κωλοτούμπες» σε κρίσιμες πλευρές της οικονομικής πολιτικής οι επιτελείς του Μεγάρου Μαξίμου απαντούν ότι «όλα είναι ελεγχόμενα», ότι «η κυβέρνηση δεν κινδυνεύει να πέσει» και ότι «θα μπορέσει να ξεπεράσει τις σκοπέλους της περιόδου με κόπο μεν, αλλά χωρίς μεγάλες απώλειες»...
Είναι ο κυνισμός τους μάλιστα τέτοιος που κρυφολένε πως «όσο δίνουμε τις δημόσιες επιχειρήσεις οι εταίροι και οι δανειστές δεν θα έχουν κανένα πρόβλημα, δεν πρόκειται να μας δημιουργήσουν προβλήματα»...
Στο εσωτερικό μέτωπο θεωρούν τους αντιπάλους διαχειρίσιμους, «τον Μητσοτάκη θα τον κάνει μια χαψιά ο Τσίπρας» λένε χαρακτηριστικά, ενώ τα υπόλοιπα κόμματα κρίνουν ότι βασανίζονται από προβλήματα ηγεσίας και δεν είναι σε θέση να τους απειλήσουν σοβαρά...
Οι επιτελείς του Μεγάρου Μαξίμου μιλούν σχεδόν απαξιωτικά για τους επιχειρηματίες, πιστεύουν ότι δεν έχουν δυνάμεις, ούτε αρχές και είναι έτοιμοι να παραδοθούν στους ξένους ομίλους που τους πολιορκούν.
Βάσει των παραπάνω οι κυβερνώντες νοιώθουν ισχυροί και μη απειλούμενοι. Εκτιμούν ότι θα κερδίσουν το χρόνο που χρειάζονται για να αλλάξουν κάπως τα πράγματα στην οικονομία και να αποκαταστήσουν κάπως στη συνέχεια τις χειμαζόμενες κοινωνικές ομάδες, ώστε να αντιστρέψουν τις κακές διαθέσεις των πολιτών. Αυτό είναι περίπου το πνεύμα που διακατέχει το Μέγαρο Μαξίμου και τον πρωθυπουργό τον ίδιο. Νιώθουν με άλλα λόγια άτρωτοι, όπως συνήθως συμβαίνει με όλους τους εξουσιαστές στη Γη.
Ωστόσο η πραγματικότητα είναι αρκετά διαφορετική. Οι περισσότεροι αναλυτές και επεξεργαστές των διαθέσεων της κοινής γνώμης πιστεύουν ότι έχει ήδη αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση, ότι οι τηλεοπτικές άδειες είναι για τον Τσίπρα ότι το Βατοπέδι για τον Καραμανλή και ότι ζούμε την αρχή του τέλους μιας πολιτικής ομάδας που ήλθε στην εξουσία πολλά υποσχόμενη, αλλά τώρα έχει πνιγεί στο πέλαγος των ανεκπλήρωτων υποσχέσεων.
Η αλήθεια είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει αυτή την ώρα έρεισμα στην κοινωνία, ούτε έχει συγκροτήσει ισχυρό μέτωπο υποστήριξης. Ο κόσμος βιώνει διαρκή διάψευση ελπίδων και προσδοκιών, είναι απογοητευμένος, πολύ κουρασμένος και γι' αυτό δεν αντιδρά. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα έλθει κάποια στιγμή που θα ξεσηκωθεί εναντίον ενός σχήματος που δεν ξέρει τι είναι και που θέλει να πάει τη χώρα.
Αλλά και στον κύκλο των πρώτων και φανατικών υποστηρικτών υπάρχει σύγχυση και αμφισβήτηση μεγάλη. Οι γηραιότεροι αριστεροί αρνούνται τον αυταρχισμό του Παππά, του Πολάκη,του Σπίρτζη και τις τσαβίστικες πρακτικές του Σκουρλέτη και του Φίλη. Οι νεότεροι αριστεροί μάλιστα έχουν προ πολλού, μετά τα τρίτο μνημόνιο, εγκαταλείψει το σκάφος του ΣΥΡΙΖΑ και δείχνουν να γοητεύονται από το σκάφος της Ζωής και να φλερτάρουν με την «αγωνιστικότητα» του ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Με άλλα λόγια ο ΣΥΡΙΖΑ των μνημονίων, του θράσους και του κυνισμού δεν έχει πολιτικό πρόσταγμα για το μέλλον. Ο κ.Τσίπρας των μνημονίων δεν αναγνωρίζεται ως αριστερός, ούτε γίνεται πιστευτός όταν πάει να μεταμφιεστεί σε σοσιαλδημοκράτη, δεν πείθει όταν μιλά για νέο πλούτο και δημιουργία.
Το έλλειμμα πολιτικής προκύπτει από το γεγονός ότι δεν μπορεί να συσπειρώσει κοινωνικές ομάδες, επειδή απλούστατα άλλα προτάσσει και άλλα πράττει...
Όπως παρατήρησε κάποιος πολιτικός επιστήμονας η μόνη πρόταση που απευθύνει ο κ.Τσίπρας στον ελληνικό λαό είναι ότι «κυβερνώ εγώ» και μόνο γι' αυτό πρέπει να είστε ευτυχείς και ευχαριστημένοι. Κάτι τέτοιο όμως οδηγεί στον αυταρχισμό και στην τυραννία. Όταν καταρρακώνονται οι θεσμοί και ο σκοπός αγιάζει τα μέσα η Δημοκρατία υποχωρεί στην Πόλη και μόνο δεινά περιμένουν το λαό.
Πηγή: www.tovima.gr 27.09.2016
Σημείωση: Όπως είναι ευνόητο τα παραπάνω απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις του αρθρογράφου.
Και στο τέλος ο δικτάτορας πήρε μια απόφαση που διέτασσε τους υπηκόους του να είναι ευτυχισμένοι!!! Κάποιος το είπε αυτό, δεν θυμάμαι ποιος. Λέτε να σκέφτεται κάτι παρόμοιο ο δικός μας;
ΑπάντησηΔιαγραφή